Раніцай 2 ліпеня з Гродна ў дыяцэзіяльны санктуарый Маці Божай Каралевы нашых сем’яў у Тракелях вырушыла 25-я пешая пілігрымка.

Больш за 200 вернікаў адправіліся ў шлях да Маці Божай. Найстарэйшаму пілігрыму 77 гадоў.

Перад выхадам пілігрымкі ў парафіі Найсвяцейшага Адкупіцеля адбылася св. Імша. Яе ўзначаліў біскуп Гродзенскі Аляксандр Кашкевіч. Іерарх звярнуўся да пілігрымаў з просьбай маліцца за ўсе сем’і нашай краіны, каб у кожнай было месца для Бога, і за мір у свеце.

Гамілію да прысутных прамовіў пробашч парафіі, якая гасцінна вітала пілігрымаў, а. Андрэй Ядкоўскі CSsR. Ён папрасіў паломнікаў быць чалавечнымі.

“Вучыцеся веры – праз цяжкасці ў дарозе, праз спеку, дождж. Праз гэта вучымся ачышчацца ад бруду, які нам перешкаджае”, – сказаў святар. А. Андрэй пажадаў знайсці сябе перад абліччам Бога, даверыцца Яму і дзякаваць, калі няпроста.

Напрыканцы св. Імшы біскуп Кашкевіч асвяціў новы пілігрымковы крыж і паблагаславіў тых, хто вырушыў у 6-дзённы шлях да Маці Божай Тракельскай.

Сёлета арганізатары пасля 3-ох гадоў перапынку вырашылі змяніць трасу, каб удзельнікі мелі магчымасць пабачыць больш краявідаў Гродзеншчыны і захапіцца іх прыгажосцю.

Маршрут, які будзе праходзіць праз лясы і палі, вёскі і гарады, выглядае наступным чынам:

Гродна – Парэчча – Новы Двор – Забалаць– Радунь – Жырмуны - Тракелі.

Вольга Сяліцкая

3 жніўня адбылася пешая пілігрымка з Гродна ў дыяцэзіяльны санктуарый у Росі. У санктуарыі знаходзіцца цудадзейная фігура Езуса Журботнага, якой больш за 400 гадоў і якая праславілася шматлікімі ласкамі, атрыманымі мноствам людзей.

У пілігрымцы, якая праходзіла пад дэвізам “Супакой і дабро”, удзельнічала больш за 300 чалавек з розных месцаў Гродзенскай дыяцэзіі, a таксама з Мінска.

Пілігрымка пачалася ранішняй малітвай у касцёле Імя Найсвяцейшай Панны Марыі і св. Яна Непамука ў Вялікіх Эйсмантах (дэканат Вялікая Бераставіца), куды ўдзельнікі дабраліся на аўтобусах або на сваім транспарце.

Гэты дзень быў першай суботай месяца, калі ў Касцёле асабліва ўшаноўваецца Беззаганнае Сэрца Панны Марыі. У сувязі з гэтым кіраўнік пілігрымкі кс. канонік Юрый Марціновіч, вітаючы ўдзельнікаў, сказаў, што яны быццам атрымліваюць у дарогу благаслаўленне Маці Божай.

Пасля благаслаўлення, удзеленага пробашчам парафіі кс. Алегам Канановічам, пілігрымы вырушылі ў шлях. Сёлета ён быў для іх вельмі прыемным дзякуючы добраму надвор’ю.

Па традыцыі на першым прывале пілігрымы маглі пачаставацца ў мабільнай кавярні духмянай кавай. Таксама па традыцыі на кожным прыпынку можна было выпіць гарачую мяту, якая дапамагае ў страваванні, асвяжае і наталяе смагу ў гарачы летні дзень.

Удзельнікі памаліліся Ружанец, які ў пілігрымцы вельмі адметны, бо інтэнцый малітвы ў некалькі разоў больш, чым пацерак на ружанцы. Інтэнцыі агучыў семінарыст Павел Догель. Старэйшыя ўдзельнікі памаліліся аб міры ў сваіх сем’ях, за дзяцей і аб дары веры. Малодшыя маліліся аб паступленні ў навучальныя ўстановы і Божым благаслаўленні на будучы навучальны год, а тыя з іх, якія хочуць стварыць сям’ю, прасілі Бога аб добрым сужэнцы.

Абед для пілігрымаў прыгатавалі, як штогод, вернікі парафіі Імя Найсвяцейшай Панны Марыі ў Рэплі. Для ўдзельнікаў пілігрымкі прыпынак на абед – заўсёды прыемны час, калі яны могуць наблізіцца да гісторыі прыгожай мясцовай святыні, з якой іх знаёміць, сардэчна прывітаўшы, пробашч кс. Павел Ствол.

У дарозе адбыліся дзве канферэнцыі. У першай кс. Юрый Марціновіч нагадаў, што супакой можа даць чалавеку толькі Хрыстус, у другой семінарыст Павел Догель заклікаў быць добрымі адзін да аднаго і дзяліцца дабром.

Жыхары вёскі Дулеўцы, як кожны год, прыгатавалі для пілігрымаў багаты пачастунак са слодычаў і садавіны і памаліліся разам з імі, як у мінулыя гады, з радасцю і нават слязьмі ўзрушанасці.

У малітве Вяночка да Божай Міласэрнасці пілігрымы асабліва прасілі Бога аб міры ў свеце, за маладых людзей, якія згубіліся на шляхах жыцця, і за грэшнікаў, заклікаючы Пана быць міласэрным да іх і ўсяго свету.

На працягу ўжо некалькіх гадоў гэтая пілігрымка мае наступную асаблівасць: кожны ўдзельнік, які ідзе ў ёй упершыню, павінен за дзень зрабіць вянок з палявых кветак, у гэтых вянках тыя, хто ўдзельнічае ў ёй першы раз, уваходзяць у санктуарый першымі з усіх. Сёлета такіх людзей было ў пілігрымцы шмат. Для многіх такі ўваход у санктуарый – важны і вельмі хвалюючы момант.

Па традыцыі перад уваходам у Рось кіраўнік пілігрымкі дзякуе ўсім за ўдзел, а службам пілігрымкі – за дапамогу ў яе арганізацыі і паспяховым правядзенні. Сёлета, паколькі шмат людзей захацелі прыступіць да сакрамэнту пакаяння, падзяка не прагучала: ксёндз Юрый паведаміў, што, калі ўваходзілі ў Рось, ён удзяляў адпушчэнне грахоў апошняму з вернікаў. “Для мяне як святара вялікая радасць, што столькі людзей захацелі паяднацца з Богам, каб паглядзець у вочы Езуса Журботнага з чыстым сэрцам і адноўленай душой. Гэта самае важнае, важнейшае нават за словы падзякі, якія я не змог выказаць”, – сказаў кіраўнік пілігрымкі, які здзейсніў яе ў 22-і раз.

Святар дадаў, што вера пілігрымаў дазволіла ім дайсці да мэты шляху, каб зірнуць у міласэрныя, поўныя любові, дабрыні і цеплыні вочы Хрыста Журботнага, якія глядзяць на іх з чуласцю, а сёлета быццам заахвочвалі кожнага з вернікаў згодна з дэвізам гэтага падарожжа: “Будзь вестуном супакою ў сваім доме, на месцы вучобы ці працы. Будуй супакой у сваім сэрцы. Будзь добры да іншых, дзяліся дабром”.

Кусташ санктуарыя кс. канонік Чэслаў Паўлюкевіч, заўсёды гасцінны гаспадар гэтага месца, як звычайна, прывітаў пілігрымаў на парозе святыні і запрасіў на сустрэчу з Богам, да якога яны столькі кіламетраў ішлі сказаць пра свае нягоды і радасці і папрасіць, каб немагчымае стала магчымым.

Прэс-служба Гродзенскай дыяцэзіі

Фота: Артур Антушэвіч

Штогод на тракельскі фэст, які адбываецца ў другую пятніцу і суботу ліпеня, збіраюцца тысячы пілігрымаў. Але сёлета пандэмія каранавірусу змяніла планы вернікаў. Пілігрымкі былі адменены, а сама дыяцэзіянальная ўрачыстасць перанесена на невядомы срок.

12-13 ліпеня невялікая група духоўных асобаў і вернікаў з Гродна арганізавала індывідуальную пілігрымку на роварах з Гродна ў дыяцэзіяльны санктуарый Пана Езуса Журботнага ў Росі (Ваўкавыскі дэканат).

Пандэмія каранавірусу змяніла ўсе планы каталіцкай моладзі, якая ў летні час ахвотна ўдзельнічала ў пілігрымках і розных сустрэчах, якія арганізоўваліся ў парафіях.

30 ліпеня міністранты з Іўя здзейснілі падарожжа ў Будслаў. На сваім шляху група з дзевяці чалавек наведала таксама мінскую архікатэдру і касцёл у Вішневе.

У верасні ўдзельнікі руху “Маці ў малітве” парафіі св. Яна Паўла ІІ у Смаргоні здзейснілі духоўнае падарожжа на мядзельскую Кальварыю, а таксама наведалі касцёлы ў Мядзелі, Нарачы і Вілейцы. Разам з імі ў пілігрымцы быў пробашч парафіі кс. Яўген Учкуроніс.

6 жніўня, у свята Перамянення Пана, адбылася ХХ Юбілейная пешая пілігрымка Гродна-Рось.

Выключна ў гэтым годзе пілігрымка ў санктуарый Гродзенскай дыяцэзіі Пана Езуса Журботнага пачалася малітвай у касцёле Імя Найсвяцейшай Панны Марыі і св. Яна Непамука ў Вялікіх Эйсмантах (дэканат Вялікая Бераставіца). Ранішнюю малітву ўзначаліў пробашч мясцовай парафіі кс. Алег Канановіч, які таксама ўдзяліў благаслаўленне на дарогу.

У пілігрымцы, якая адбывалася пад дэвізам „Гэта Сын Мой выбраны, Яго слухайце!” (Лк 9, 35), удзельнічала амаль 300 чалавек з розных месцаў Гродзенскай дыяцэзіі.

Пілігрымы прайшлі 27 км. Яны зрабілі прыпынак у парафіі Імя Найсвяцейшай Панны Марыі ў Рэплі, дзе іх пачаставалі абедам мясцовыя вернікі і пробашч кс. Павел Ствол.

Як адзначыў кіраўнік пілігрымкі кс. канонік Юрый Марціновіч, людзі чакалі гэтага падарожжа, якое з прычыны пандэміі мінулыя два гады праходзіла ў сімвалічным складзе, так, каб захаваць пілігрымкавы рух. А сёлета шмат людзей, асабліва маладых, пераадольваючы нават шмат кіламетраў, прыбылі, каб сустрэцца, разам маліцца і занесці свае падзякі і просьбы Езусу Журботнаму.

На працягу шляху пілігрымы ўдзялялі шмат часу малітве. Молячыся Ружанец, яны даручалі Пану Богу праз Марыю ўсе свае інтэнцыі, якія былі запісаны на лістках паперы, а затым агучаны семінарыстамі Паўлам, Аляксеем і Міхаілам падчас малітвы.

Молячыся Вяночак да Божай Міласэрнасці, вернікі асабліва прасілі аб міры для ўсяго свету, асабліва за тыя краіны, дзе няма гэтага міру.

Падчас канферэнцыі кіраўнік пілігрымкі нагадаў пра свята, якое адзначалася ў Каталіцкім Касцёле ў гэты дзень. Святар падкрэсліў, што мэта кожнай пілігрымкі – не толькі дасягнуць месца, куды яна ідзе, а найперш дасягнуць духоўнага перамянення кожнага ўдзельніка.

Як напісаў кс. канонік Юрый Марціновіч у сваім слове, змешчаным у канцы спеўніка для пілігрымаў, падчас гэтай кароткай вандроўкі кожны пілігрым мае шанс паглядзець на сябе позіркам, у нечым новым і свежым – дастаткова адкрыць сваё сэрца на дзеянне Божай ласкі.

„А тады, перакананы, вернешся дадому ўжо іншым... Праўда, у тым жа адзенні, тым жа абутку, з тым жа заплечнікам і ўсім яго змесцівам. Аднак вернешся новы і свежы, каб па-новаму абуджаць Хрыстовага Духа і перамяняць аблічча нашай зямлі!” – напісаў святар.

Надвор'е ў гэтым годзе спрыяла пілігрымам, якіх спачатку сагрэлі прамяні летняга сонца, затым акрапіў цёплы дождж, а пасля высушылі лагодныя павевы ветру, які, нібы Дух Святы, падштурхоўваў крочыць да мэты і, нягледзячы на стомленасць, не губляць ахвоты і надзеі.

Трэба падкрэсліць, што сёлета да пілігрымкі далучылася вельмі шмат дзяцей, якія сваёй радасцю, энтузіязмам і энергіяй дадавалі энергіі іншым, прыносячы таксама спадзяванне, што пешая пілігрымка з Гродна ў Рось будзе з кожным годам развівацца і збіраць мноства ўдзельнікаў.

Тыя, хто ішоў у ёй першы раз, павінны былі зрабіць вянок з палявых кветак і надзець на галаву, каб такім чынам пазначыць гэта.

Усе ўдзельнікі шчасліва дасягнулі санктуарыя. На парозе святыні іх радасна прывітаў заўсёды гасцінны гаспадар гэтага месца – кс. канонік Чэслаў Паўлюкевіч, кусташ.

З сэрцамі, поўнымі ўдзячнасці, гледзячы ў вочы Езусу Журботнаму, пілігрымы даручалі Яму свае радасці і смуткі, распавядалі пра сваё жыццё і прасілі, каб у цяжкія хвіліны Ён заўсёды быў побач і спяшаўся з дапамогай.

Прэс-служба Гродзенскай дыяцэзіі

16 жніўня ў санктуарый Маці Божай Каралевы нашых сем’яў у Тракелях прыбылі на супольную малітву пілігрымы на роварах.

У другую нядзелю верасня адбылася пешая пілігрымка з гродзенскай парафіі Святога Духа (Альшанка) на Узгорак надзеі ў Капцёўцы, у санктуарый Маці Божай Яснагорскай (дэканат Гродна-Захад).

Мэтай пілігрымаў было разам памаліцца і папрасіць аб Божым благаслаўленні на новы навучальны і катэхетычны год.

У пілігрымцы ўдзельнічала больш за 200 вернікаў розных парафій Гродзенскай дыяцэзіі. У ёй таксама бралі ўдзел дзеці і моладзь з розных месцаў дыяцэзіі, студэнты Вышэйшай духоўнай семінарыі ў Гродне і яе душпастыры.

Пілігрымка пачалася раніцай цёплага нядзельнага дня каля капліцы парафіі Святога Духа.

Удзельнікі мелі магчымасць пазнаёміцца паміж сабой, паспяваць і патанцаваць, памаліцца Ружанец і Гадзінкі аб Беззаганным Зачацці Панны Марыі, прыступіць да споведзі.

У Капцёўцы пілігрымаў сустрэў кусташ санктуарыя Маці Божай Яснагорскай кс. Міхал Ластоўскі. Ён памаліўся разам з імі на святой Імшы і прамовіў для іх гамілію.

Пасля малітвы ўсіх ахвотных чакалі абед і гарбата, прыгатаваныя альшанскім парафіянінам у палявой кухні, а дзяцей – папкорн і цукровая вата.

Потым пілігрымы добра правялі час на свежым паветры ў танцах, спевах і гульнях.

Прэс-служба Гродзенскай дыяцэзіі

10 ліпеня з Сурвілішак вырушыла 23-я пілігрымка Іўеўскага дэканату да Маці Божай Тракельскай.

5 верасня ў дзяцей з парафіі святых апосталаў Пятра і Паўла ў Іўі, якія нядаўна прыступілі да Першай Камуніі, заканчваўся “Белы тыдзень”, як называецца тыдзень пасля яе прыняцця. У гэты дзень дзеці разам з пробашчам парафіі кс. Янам Гавецкім здзейснілі пілігрымку ў санктуарый Маці Божай Каралевы нашых сем’яў у Тракелях.

Стала традыцыяй, што дзеці, якія ўпершыню прымаюць Езуса Хрыста ў святой Камуніі, на заканчэнне так званага “белага тыдня” пасля гэтай падзеі наведваюць розныя санктуарыі.

З 10 па 15 жніўня невялікая група з Гродна арганізавала індывідуальную пілігрымку на роварах у санктуарый Віцебскай дыяцэзіі Маці Божай Валадаркі Азёраў у Браславе.

З 26 па 30 ліпеня невялікая група з Гродна арганізавала індывідуальную пілігрымку на роварах з Гродна ў Нацыянальны санктуарый Маці Божай у Будславе.

1 жніўня 1943 г. манахіні Кангрэгацыі Найсвяцейшай Сям’і з Назарэта былі расстраляны ў Батароўскім лесе каля Навагрудка. З гэтай нагоды 31 ліпеня ў лесе адбылася святая Імша.

Tры сястры законныя з Гродна – адна шантатка і дзве ядвіжанкі – арганізавалі прыватную велапілігрымку ў дыяцэзіяльны санктуарый Маці Божай Каралевы нашых сем’яў у Тракелях.

Яшчэ два святары Гродзенскай дыяцэзіі рашыліся на індывідуальную пешую пілігрымку ў Нацыянальны санктуарый Маці Божай Будслаўскай.

7-8 жніўня адбылася XIX пешая пілігрымка з Гродна ў санктуарый Пана Езуса Журботнага ў Росі. З-за эпідэміі каранавірусу сёлетняя пілігрымка адбылася ў вельмі сціплым і сімвалічным складзе.

18 ліпеня вернікі Гродна і ваколіц, у першую чаргу маладыя людзі, у індывідуальным парадку вырашылі ўшанаваць памяць усіх жыхароў Гродна і Ліпска, якія загінулі падчас Другой сусветнай вайны.

5 жніўня санктуарый Гродзенскай дыяцэзіі Езуса Журботнага ў Росі (Ваўкавыскі дэканат) напоўніўся мноствам пілігрымаў.

Да славутай ласкамі фігуры Езуса Журботнага, якая знаходзіцца ў цэнтральным месцы старадаўняй святыні, прыбыла ХХI пешая пілігрымка з Гродна, якая сёлета адбывалася пад дэвізам “Імкніцеся да спакою з усімі і да святасці” (Гбр 12, 14). У пілігрымцы ўдзельнічала каля 250 чалавек з розных месцаў Гродзенскай дыяцэзіі, a таксама з Мінска-Магілёўскай архідыяцэзіі – з Мінска і Маладзечна.

Акрамя таго, прыйшла пешая пілігрымка з Мастоў на чале з дэканам Мастоўскага дэканату кс. Віктарам Ханько. Таксама прыбылі ў індывідуальным парадку пілігрымы з бліжэйшых месцаў, шмат людзей прыехала на ўласным транспарце. Вернікі сабраліся, каб разам узносіць да Езуса просьбы і падзякі.

Найперш яны маліліся аб міры ў свеце і ў кожнай сям’і, аб узрастанні ўсіх сем’яў у веры і любові.

Па традыцыі пілігрымаў прывітаў заўсёды гасцінны кусташ санктуарыя кс. канонік Чэслаў Паўлюкевіч, які не шкадаваў асвячанай вады, акрапляючы радасных вернікаў, што ўваходзілі ў касцёл, каб пакланіцца Езусу і прадставіць Яму патрэбы душы і цела.

У санктуарыі адбылася ўрачыстая Імша, удзельнікі якой звярталіся да Пана з багажом сваіх інтэнцый. Узначаліў Эўхарыстыю шматгадовы арганізатар гродзенскай пілігрымкі кс. канонік Юрый Марціновіч, які сёлета прыбыў у Рось пешкі ўжо ў 21-ы раз.

У гаміліі кс. канонік Чэслаў Паўлюкевіч заахвоціў разумець знакі, якія дае кожнаму Бог. Святар падкрэсліў, што хрысціяне павінны пастаянна змяняцца да лепшага, моцна верачы ў Езуса Хрыста, і што гэтыя змены павінны здзяйсняцца згодна са знакамі часу.

Па словах кс. Чэслава, задача кожнага, хто хоча называцца вучнем Хрыста, – разумець, што адбываецца ў яго душы, распазнаваць свае пачуцці, думкі. Таму святар заклікаў адкрыцца на дар Створцы, які жадае ўліць у сэрца кожнага сваю ласку і любоў.

У канцы літургіі кс. канонік Юрый Марціновіч ад імя ўсіх пілігрымаў падзякаваў за вялікую адкрытасць, дабрыню і гасціннасць, якія яны заўсёды бачаць, наведваючы гэты санктуарый, кусташу і яго парафіянам.

Кіраўнік гродзенскай пілігрымкі падкрэсліў, што гэтае жнівеньскае падарожжа ўжо стала добрай традыцыяй для многіх людзей, якія чакаюць сустрэчы з Езусам Журботным цэлы год.

Пасля Імшы ў вернікаў быў час на індывідуальную малітву. Затым для ахвотных адбыліся адарацыя Найсвяцейшага Сакрамэнту і канферэнцыя.

Прэс-служба Гродзенскай дыяцэзіі

Летні час у Касцёле асацыюецца з пешымі пілігрымкамі, якія з’яўляюцца своеасаблівым спосабам евангелізацыі. Сёлета гэты час адрозніваецца ад таго, што быў у мінулыя гады.

15 ліпеня адбылася пешая пілігрымка з Гродна на месца спачыну ахвяр Другой сусветнай вайны, якое знаходзіцца ў лесе каля Навумавічаў. Сярод мноства жыхароў Гродна і Ліпска, якія былі расстраляны падчас вайны і пахаваны ў гэтым месцы, была і благаслаўлёная Мар’яна Бярнацкая.

Сёлета адзначаецца 80-я гадавіна гэтай страшнай трагедыі, калі было расстраляна, магчыма, больш за 3 тысячы чалавек, сярод якіх інтэлігенцыя, дзяржаўныя і грамадскія дзеячы, духоўныя асобы.

Пілігрымка шляхам мучанікаў нашай зямлі вырушыла з гродзенскага касцёла Маці Божай Анёльскай (францішканскі). У пілігрымцы яе ўдзельнікі, прадстаўнікі розных пакаленняў, углядаліся ў прыклад веры тых, хто застаўся да канца адданы Хрысту і Яго Евангеллю.

Асаблівая ўвага сёлета звярталася пілігрымамі на прыклад, які пакінула бл. Мар’яна – простая жанчына, маці, жонка, бабуля, свякроў, хрысціянка, а найперш чалавек.

Ксёндз канонік Антоні Грэмза разам з моладдзю ўзначаліў разважанні аб жыцці благаслаўлёнай, у гонар якой у Гродне будуецца каталіцкая святыня.

Кожны пілігрым ішоў у гэтае асаблівае на карце нашай краіны месца, палітае мучаніцкай крывёю, з уласнай інтэнцыяй. Акрамя таго, у іх была агульная інтэнцыя: яны маліліся аб міры для ўсяго свету, асабліва ахопліваючы малітвай краіны, якія закрануты ваеннымі канфліктамі і дзе праліваецца кроў нявінных людзей.

Дасягнуўшы Навумавіцкага лесу, які 80 гадоў таму стаў нямым сведкам трагічных падзей, пілігрымы доўга стаялі ў маўчанні, углядаючыся ў крыж, які ўздымаецца на гары. Яны дзякавалі Богу за час гэтай вандроўкі і за сведчанне веры столькіх мучанікаў, якія і сённяшніх людзей просяць аб адвазе – адвазе ў штодзённым жыцці, дома, на працы, на вучобе і ва ўсіх іншых месцах, куды іх пашле Божы Провід.

Прэс-служба Гродзенскай дыяцэзіі

Фота: Міхаіл Міклашэвіч

5 жніўня адбылася пешая пілігрымка з Гродна ў дыяцэзіяльны санктуарый Езуса Журботнага ў Росі.

У пілігрымцы, якая праходзіла пад дэвізам “Імкніцеся да спакою з усімі і да святасці” (Гбр 12, 14), удзельнічала каля 250 чалавек з розных месцаў Гродзенскай дыяцэзіі, a таксама з Мінска-Магілёўскай архідыяцэзіі – з Мінска і Маладзечна.

Благаслаўленне Маці на дарогу

Пілігрымка пачалася малітвай у касцёле Імя Найсвяцейшай Панны Марыі і св. Яна Непамука ў Вялікіх Эйсмантах (дэканат Вялікая Бераставіца), куды ўдзельнікі дабраліся на аўтобусах або на сваім транспарце. Цудоўным летнім ранкам пілігрымы сабраліся ў старадаўняй вясковай святыні, у сценах якой гучала малітва многіх пакаленняў вернікаў. У цэнтры яе алтара знаходзіцца абраз Маці Божай, якая з чуласцю глядзіць не толькі на свайго Сына Езуса Хрыста, якога трымае на руках, але і на ўсіх, хто наведвае гэты Божы дом.

Да таго ж пілігрымка здзяйснялася ў першую суботу месяца – дзень, прысвечаны Беззаганнаму Сэрцу Панны Марыі. Таму пілігрымаванне пачалося Ларэтанскай літаніяй. Усе ўдзельнікі, старэйшаму з якіх было 80 гадоў, а малодшаму 2, даручылі гэты дзень і амаль 30 кіламетраў шляху Маці Божай, аддаўшыся ў Яе асаблівую апеку і папрасіўшы Яе заступніцтва і дапамогі.

Пробашч мясцовай парафіі кс. Алег Канановіч ўдзяліў пілігрымам благаслаўленне на дарогу, акрапіўшы іх святой вадой і пажадаўшы шмат фізічных сіл, а таксама папрасіўшы ўзгадаць у малітвах пра яго парафіян, каб Бог удзяліў ім дар веры і вялікай любові да Яго і людзей.

Водар кавы ў лесе

Першыя кіламетры дарогі былі цудоўнымі. Гэтаму спрыяла надвор’е: лёгкі ветрык, сонца, якое чаргавалася з аблокамі. Вернікі праспявалі Гадзінкі да Маці Божай, прагучалі таксама першыя “хіты” пілігрымаў у выкананні таленавітай моладзі. Першы прыпынак быў зроблены ў лесе. Пачуўся водар свежай кавы, па якую выстраілася чарга, каб стаць больш бадзёрымі, бо многія з пілігрымаў мусілі ў гэты дзень устаць рана, каб не спазніцца ў шлях.

Затым вернікі памаліліся Ружанец. Семінарыст Павел Догель падчас малітвы агучыў сотні інтэнцый, напісаных на лістах паперы пілігрымамі і дасланых праз сацсеткі тымі, хто не змог далучыцца да пілігрымкі.

Вера і энергія дзяцей

Самыя малодшыя ўдзельнікі пілігрымкі, якіх сёлета ў ёй было вельмі шмат, пабожна прамаўлялі малітву “Вітай, Марыя”. Іх энергія і энтузіязм дадавалі сіл астатнім удзельнікам. Варта спадзявацца, што гэтая пілігрымка будзе развівацца.

Падчас Ружанца надвор’е змянілася, пачаўся дождж, які працягваўся і тады, калі вернікі зноў вырушылі ў шлях. У гэтым годзе на галовы пілігрымаў вылілася вельмі шмат вады.

Акрамя таго, вады ім не пашкадаваў і кс. Павел Ствол, пробашч парафіі Імя Найсвяцейшай Панны Марыі ў Рэплі, дзе іх, як звычайна, пачаставалі смачным абедам. У брамах касцёла ён акрапіў пілігрымаў, якія ішлі пад дажджом, святой вадой, а затым параіў ім хутка схавацца ў святыні.

Абед у касцёле

Многія з пілігрымаў, як прызналіся яны самі, першы раз абедалі ў касцёле. Абед быў сапраўды вельмі добры, не толькі з-за месца: цёплая грачаная каша, сасіскі, агуркі, кампот. Гэткую армію здолелі накарміць усяго тры жанчыны, якія ад імя парафіі прыгатавалі пасілак.

Дождж працягваўся і нават узмацняўся, стаў чутны гром. А пілігрымы працягнулі свой шлях, ніхто не адмовіўся ісці.

Гісторыя пілігрымкі

Адвагі і аптымізму пілігрымам дадаў кс. канонік Віктар Мыслюк, пробашч парафіі Унебаўзяцця Найсвяцейшай Панны Марыі ў Адэльску, які далучыўся да іх у той момант, калі надвор’е сапсавалася, і ішоў з імі да самай Росі, адкуль паходзіць. Сапраўды, ад яго гэтая пілігрымка бярэ пачатак.

Як падкрэсліў кіраўнік пілігрымкі кс. канонік Юрый Марціновіч, 21 год таму па запрашэнні кс. Віктара Мыслюка ў Рось прыйшла першая пілігрымка, і яе гісторыя працягваецца. Яе традыцыя не перарывалася і ў час пандэміі каранавірусу – два гады пілігрымка праходзіла ў меншым, сімвалічным складзе.

Гасціннасць людзей

Прыемны сюрпрыз, як заўсёды, падрыхтавалі пілігрымам жыхары вёскі Дулеўцы. Пад праліўным дажджом яны прыгатавалі вандроўнікам пачастунак са слодычаў і садавіны. Ужо некалькі гадоў яны з вялікай гасціннасцю прымаюць пілігрымаў і з яшчэ большай верай моляцца разам з імі.

Падчас малітвы Вяночка да Божай Міласэрнасці пілігрымы асаблівым чынам прасілі аб міры ў свеце, за маладых людзей, якія згубіліся на шляхах жыцця, і за грэшнікаў, заклікаючы Пана быць міласэрным да іх і ўсяго свету.

Пасланне на жыццё

Ксёндз Юрый Марціновіч, які здзейсніў гэтую пешую пілігрымку ў 21-ы раз, перад набліжэннем да санктуарыя шчыра падзякаваў усім за ўдзел. Ён дадаў, што сёлетняя пілігрымка не была лёгкай – з-за ўмоваў надвор’я.

Святар дадаў, што, аднак, вера дазволіла ўсім ім дайсці да мэты гэтага шляху, каб зірнуць у міласэрныя, поўныя любові, дабрыні і цеплыні вочы Хрыста Журботнага, які глядзіць на кожнага з вялікай чуласцю. А сёлета Яго позірк быццам нагадвае кожнаму пілігрыму пра дэвіз гэтых рэкалекцый у дарозе: “Імкніся да спакою з усімі і да святасці, старайся з кожным днём рабіцца лепшым, больш дасканалым, больш святым...”

У чаканні цуду

Пасля таго як пілігрымаў прывітаў на парозе святыні заўсёды гасцінны гаспадар гэтага месца, кусташ санктуарыя ў Росі кс. канонік Чэслаў Паўлюкевіч, іх сустрэчу з Езусам Журботным можна было падсумаваць двума словамі – вера і надзея.

Мы ведаем, што вера чыніць цуды, спрыяе таму, каб немагчымае станавілася магчымым. І кожны, хто ў гэты дзень прыйшоў у Рось, вярнуўся адтуль з надзеяй, што Пан паглядзіць на яго і выслухае яго просьбы.

Прэс-служба Гродзенскай дыяцэзіі

Фота: Міхаіл Міклашэвіч