Ардынарый Гродзенскай дыяцэзіі

Нарадзіўся 14 чэрвеня 1975 г. у Ваўкавыску, паходзіць з парафіі св. Вацлава. Скончыў Вышэйшую духоўную семінарыю ў Гродне. Прэзбітэрскае пасвячэнне прыняў 26 чэрвеня 1999 г. з рук біскупа Гродзенскага Аляксандра Кашкевіча.

Спецыялізуецца ў галіне дагматычнай тэалогіі. У 2000 г. абараніў ліцэнцыят у Люблінскім каталіцкім універсітэце (Польшча), у 2011 г. – дактарат.

У 2000–2001 гг. служыў вікарыем у парафіі св. Францішка Ксаверыя ў Гродне. У 2001 г. быў прызначаны прэфектам і выкладчыкам дагматычнай тэалогіі Вышэйшай духоўнай семінарыі ў Гродне. Доўгі час з’яўляецца выкладчыкам тэалогіі ў Тэалагічным каледжы імя св. Казіміра ў Гродне, а таксама на “Курсах сямейнага жыцця” пры Канферэнцыі Каталіцкіх Біскупаў у Беларусі.

З 2003 г. – пробашч парафіі Узвышэння Святога Крыжа ў Лідзе. З лістапада 2006 г. – біскупскі вікарый па справах агульнага душпастырства для Лідскага рэгіёна і член святарскай рады. З’яўляецца таксама членам Дыяцэзіяльнай камісіі па справах пасвячэнняў і служэнняў. З 2016 г. па волі дыяцэзіяльнага біскупа належыць да катэдральнага капітулу Унебаўзяцця Найсвяцейшай Панны Марыі і св. Казіміра ў Гродне як канонік з грэміяльнай пасадай тэолага.

З 2016 г. выконвае функцыі дыяцэзіяльнага цэнзара, з 2018 г. належыць да калегіі кансультантаў Гродзенскай дыяцэзіі, а таксама з’яўляецца старшынёй Сінадальнай камісіі па справах экуменізму і міжрэлігійнага дыялогу Гродзенскай дыяцэзіі.

5 красавіка 2024 г. прызначаны папам Францішкам біскупам-каад’ютарам Гродзенскай дыяцэзіі. 25 мая 2024 г. у катэдральнай базіліцы св. Францішка Ксаверыя ў Гродне прыняў біскупскае пасвячэнне з рук арцыбіскупа Антэ Ёзіча, Апостальскага нунцыя ў Рэспубліцы Беларусь.

У гербе біскупа Уладзіміра Гуляя змешчана залатая манаграма Найсвяцейшай Панны Марыі, Апякункі Гродзенскай дыяцэзіі, і галінка аліўнага дрэва, якая прадстаўляе сабой сімвал міру і плёну братэрскай сустрэчы. На галінцы таксама бачна дзесяць алівак – гэта сімвал дзесяці Божых запаведзяў, якія з’яўляюцца каштоўным зместам для абвяшчэння аб’яўленых Богам норм.

Пасярэдзіне шчыта змешчаны Баранак з харугвай на кнізе, запячатанай сямю пячаткамі. У Апакаліпсісе Езус Хрыстус – гэта забіты Баранак, які перамагае і збірае сваіх вернікаў. Толькі Ён годны зняць пячаткі са скрутка. У біскупскім служэнні, па прыкладзе Божага Баранка, вельмі важным з’яўляецца быць галавой статка і адначасова ахвярай, заставацца адказным і любячым пастырам, абвяшчальнікам і абаронцам Слова Бога.

Дэвізам біскупскага служэння абраны словы “SUFFICIT TIBI GRATIA MEA” (“Хопіць табе Маёй ласкі”), якія Езус Хрыстус звяртае да апостала Паўла: “Хопіць табе Маёй ласкі, бо моц удасканальваецца ў слабасці” (2 Кар 12, 9).

Шчыт умацаваны залатым біскупскім крыжам, над якім – прэлацкі капялюш, з бакоў якога звешваюцца шнуры з дванаццаццю пампонамі. Гэтыя знешнія ўпрыгожанні ў геральдыцы ўказваюць на біскупскую годнасць.