Апошнімі днямі біскуп Гродзенскі Аляксандр Кашкевіч здзейсніў персанальныя змены дваіх святароў, якія служаць у Гродзенскай дыяцэзіі.

17 ліпеня біскуп Гродзенскі Аляксандр Кашкевіч здзейсніў шэраг персанальных змен святароў, якія служаць у Гродзенскай дыяцэзіі.

18 мая прыпала 100-я гадавіна з дня нараджэння святога Яна Паўла ІІ, Вялікага Папы, які вельмі пасадзейнічаў адраджэнню касцёльных структур у нашай краіне.

Умілаваныя ў Хрысце Пану браты і сёстры, дарагія вернікі дыяцэзіі!

7 снежня ў Гродзенскай курыі адбылося пасяджэнне Калегіі кансультантаў і Святарскай рады, падчас якога былі разгледжаны надзённыя пытанні жыцця мясцовага Касцёла.

Сустрэчу ўзначаліў біскуп Гродзенскі Аляксандр Кашкевіч.

На плённы ход пасяджэння ўдзяліў благаслаўленне Мітрапаліт Мінска-Магілёўскі арцыбіскуп Юзаф Станеўскі.

Між іншым на сустрэчы прысутным распавёў пра дзейнасць і планы на будучыню Рэлігійнай місіі “Дабрачыннае каталіцкае таварыства “Карытас”” яе дырэктар кс. Раман Рачко.

Таксама на пасяджэнні быў зачытаны дэкрэт аб прызначэннігенеральнага вікарыя Гродзенскай дыяцэзіі, якім стаў кс. канонік Аляксандр Мацкевіч

У ходзе сустрэчы быў абмеркаваны шэраг розных спраў, а таксама ініцыятывы ажыўлення душпастырства на тэрыторыі Гродзенскай дыяцэзіі. Пратакол пасяджэння будзе разасланы для азнаямлення ксяндзам дэканам.

Прэс-служба Гродзенскай дыяцэзіі

У сувязі з тым, што працягваецца сітуацыя, выкліканая эпідэміяй каранавірусу COVID-19, перыяд Велікоднай святой Камуніі і споведзі ў гэтым годзе быў падоўжаны да 15 жніўня.

Май - гэта месяц прысвечаны Маці Божай, якая сваім "fiat" дазволіла Жыццю прыйсці ў свет. У нашых святынях, каля прыдарожных крыжоў і капліц гучыць Ларэтанская літанія, якая з'яўляецца доказам таго, што ў нашых сэрцах Марыя займае адзінае непаўторнае месца.

9 студзеня, адразу пасля заканчэння калядных канікул, навучэнцы Вышэйшай духоўнай семінарыі ў Гродне сабраліся на чарговы дзень засяроджання. Святы час семінарысты правялі ў малітве і ціхім роздуме.

Іх суправаджаў на гэтым шляху вікарый гродзенскай катэдры ксёндз Алег Канановіч. На аснове нядаўняга ліста Папы Францішка “Patris corde” святар разважаў пра асобу святога Юзафа.

“Часта святы Юзаф прадстаўляецца як ідэал для бацькі – галавы сям'і. І рэдка ён становіцца прыкладам для цяперашніх і будучых святароў. Але менавіта ад Апекуна Святой Сям'і мы можам навучыцца ягонаму ўменню ставіць сябе на другі план, любіць чыстай любоўю. Святы Юзаф вучыць нас пастаянна ўглядацца ў Езуса, пытаючы самога сябе, ці годны я дакранацца да Яго”, – падкрэсліў ксёндз Алег Канановіч. 

У праграму дня засяроджання, прысвечанага асобе святога Юзафа, увайшлі супольны Брэвіярый, Ружанец і адарацыя Найсвяцейшага Сакрамэнту. Заканчэннем духоўных практыкаванняў стала ўрачыстая святая Імша ў семінарыйнай капліцы.

Арцём Кір'янаў 

Фота: Павел Леановіч

27 чэрвеня біскуп Гродзенскі Аляксандр Кашкевіч удзяліў прэзбітэрскае пасвячэнне чатыром дыяканам, трое з якіх з’яўляюцца выпускнікамі Вышэйшай духоўнай семінарыі ў Гродне, а адзін – выпускніком Вышэйшай духоўнай семінарыі рэдэмптарыстаў у Тухаве (Польшча).

Роўна 5 гадоў таму – 6 чэрвеня 2015 года – адышоў па вечную ўзнагароду да Пана кс. Ян Занеўскі, пробашч парафіі Беззаганнага Зачацця Найсвяцейшай Панны Марыі ў Квасоўцы. Ён пражыў на гэтым свеце амаль 50 гадоў, з якіх напалову – у Хрыстовым святарстве.

З 15 па 17 верасня пры санктуарыі Маці Божай Каралевы нашых сем’яў у Тракелях (Радунскі дэканат) адбыліся святарскія рэкалекцыі.

З 31 жніўня па 2 верасня ў дыяцэзіяльным санктуарыі Маці Божай Шкаплернай у Гудагаі (Астравецкі дэканат) адбыліся святарскія рэкалекцыі.

Духоўныя практыкаванні праводзіў айцец Аляксандр Жарнасек МІС, які нясе служэнне ў Росіцы. На працягу трох дзён разам са святаром семінарысты разважалі над шэрагам тэм: што значыць быць чалавекам, як стаць сапраўдным мужчынам, якіх адносінаў чакае ад нас Пан, хто такі Дух Святы і якую ролю Ён адыгрывае ў духоўным жыцці хрысціяніна.

21 чэрвеня ў Вышэйшай духоўнай семінарыі ў Гродне пачаліся рэкалекцыі перад прэзбітэрскім пасвячэннем. У іх удзельнічаюць трое дыяканаў, выпускнікі нашай семінарыі, якія прымуць пасвячэнне.

24 мая салезіяне Смаргоні адзначыла ўрачыстасць Марыі Успамогі Хрысціянаў. Менавіта Марыю Успамогу хрысціянаў выбраў святы ксёндз Боско галоўнай апякункай усіх галін Салезіянскай сям’і: ксяндзоў салезіянаў, сясцёр законных – дачок Марыі Успамогі, салезіянаў-супрацоўнікаў, членаў асацыяцыі ADMA.

З 1 верасня пасля рамонту зноў адкрыўся сацыяльны пункт дапамогі ў Гродне па адрасе Дзяржынскага, 92.

Адным са старадаўніх месцаў культу з’яўляецца крыніца святога апостала Якуба ў вёсцы Тракелі на Астравеччыне.

Кожны месяц салезіяне-супрацоўнікі Смаргоні збіраюцца на фармацыйную сустрэчу, каб пабыць разам, пагутарыць, падзяліцца апошнімі навінамі і набрацца духоўных сіл на наступны месяц.

Тэмай сустрэчы, якая прайшла ў лютым, было хрысціянскае пакліканне. На пачатку сустрэчы адказныя за фармацыю прадставілі Звеставанне Марыі як вобраз паклікання кожнага чалавека. Потым у малых групах разважалі пра пакліканне з розных бакоў: шлях святасці, апостальства, асаблівасці і харызмы. У групах была магчымасць падзяліцца перажываннямі, меркаваннямі, уласным вопытам.

Падсумоўваючы сустрэчу, пробашч парафіі св. Міхала Арханёла ў Смаргоні кс. Павел Шчарбіцкі SDB адзначыў, што ўсе з прысутных праз знакі ад Бога знайшлі сваё пакліканне, ідуць шляхам святасці, а таксама маюць асабістае салезіянскае пакліканне. Гэтае пакліканне, па словах святара, перш за ўсё падтрымлівае любоў, і калі ў кагосьці яна згасае, то ёсць супольнасць, якая павінна мець адкрытыя вочы, каб своечасова ўбачыць такога чалавека і дапамагчы яму запаліць агонь любові зноў.

7 верасня ў рэктаральным касцёле Звеставання Найсвяцейшай Марыі Панны (пабрыгіцкі) ў Гродне адбылася сустрэча катэхетаў, якія служаць на тэрыторыі Гродзенскай дыяцэзіі. Гэтай сустрэчай быў урачыста адкрыты катэхетычны год у дыяцэзіі.

17 чэрвеня пробашч лідскай парафіі Святой Сям’і кс. канонік Юзаф Ганьчыц адзначыў 25-годдзе прэзбітэрскага пасвячэння.

17 чэрвеня дапаможны біскуп Гродзенскай дыяцэзіі Юзаф Станеўскі адзначыў 25-годдзе прэзбітэрскага пасвячэння.

22 жніўня ў сваёй роднай парафіі св. Тэрэзы ад Езуса (Авільскай) у Шчучыне с. Ганнa Мацуль з Кангрэгацыі Сясцёр Найсвяцейшай Сям’і з Назарэта прынесла вечныя манаскія абяцанні.

30 снежня ў Любліне (Польшча) адышоў у вечнасць ксёндз прафесар Роман Дзванкоўскі SAC, шматгадовы навуковы супрацоўнік Люблінскага каталіцкага ўніверсітэта, даследчык праблематыкі Каталіцкага Касцёла ў СССР і Палоніі на постсавецкай прасторы. 3 студзеня ў парафіяльным касцёле ў Ашмянах адбылася Імша ў інтэнцыі памерлага.

На Эўхарыстыі сабраліся шматлікія святары і вернікі з наваколля.

4 студзеня ў касцёле Вячэры Панскай у Любліне адбылася пахавальная Імша ў яго інтэнцыі, а 5 студзеня ў Чэрвіне — Імша ў касцёле Найсвяцейшай Тройцы і пахаванне на парафіяльных могілках. 

Ксёндз прафесар Роман Дзванкоўскі меў цесныя сувязі з Беларуссю. Да яго заўсёды завітвалі святары і свецкія асобы з Беларусі, якія прыязджалі па справах у Люблін. У гэтым годзе споўнілася 50 гадоў ягонага сяброўства з парафіяй у Ашмянах.

Месяц таму ксёндз прафесар адзначыў 90-годдзе, правёўшы 69 гадоў у Таварыстве Каталіцкага Апостальства (ксяндзы палатыны) і 63 — у святарстве.

Ксёндз прафесар Роман Дзванкоўскі нарадзіўся 30 лістапада 1930 г. у вёсцы Дзвонэк на Мазовіі ў Польшчы. 9 снежня яму быў удзелены сакрамэнт хросту ў парафіяльным касцёле ў Чэрвіне. У 1949 г., пасля заканчэння гімназіі ў Астраленцы, ён уступіў у Таварыства Каталіцкага Апостальства.

15 жніўня 1951 г. Роман Дзванкоўскі прынёс першыя манаскія абяцанні, а 15 жніўня 1954 г. — вечныя. 22 чэрвеня 1957 г. прыняў пасвячэнне ў ступені прэзбітэрату ў Алтажэве з рук кардынала Стэфана Вышыньскага, цяпер Слугі Божага. У 1958 г. у тым жа Алтажэве скончыў навучанне ў семінарыі.

У 1958–1961 гг. вывучаў каталіцкую сацыяльную навуку ў Люблінскім каталіцкім універсітэце, пасля чаго распачаў выкладанне ў семінарыі ксяндзоў палатынаў у Алтажэве, якое працягвалася да 1994 г. У 1966 г. абараніў дактарат у Люблінскім каталіцкім універсітэце. На 1966–1967 год выехаў у Парыж, дзе працягваў навучанне ў Каталіцкім інстытуце. У 1967 г. зноў вярнуўся да выкладання ў семінарыі ў Алтажэве, дзе ў 1969–1972 гг. выконваў абавязкі рэктара.

З 1972 да 1974 г. знаходзіўся ў Францыі, дзе збіраў матэрыялы для напісання габілітацыйнай працы на тэму рэлігійнага жыцця польскай эміграцыі ў гэтай краіне.

У 1977 г. распачаў працу ў Люблінскім каталіцкім універсітэце, дзе ў 1984 г. абараніў габілітацыйную працу, а ў 1989 г. стаў кіраўніком кафедры сацыялогіі этнічных груп на факультэце сацыяльных навук. У 1992 г. атрымаў тытул прафесара надзвычайнага, а ў 2001 г. — прафесара гуманітарных навук. У 1994–2001 гг. выкладаў сацыяльнае каталіцкае вучэнне ў семінарыі ў Гродку Падольскім (Каменецка-Падольская дыяцэзія, Украіна).

З 1970 г. штогод пачаў бываць на тэрыторыі Савецкага Саюза. Яшчэ падчас навучання ў семінарыі пачуў аповеды пра рэлігійнае жыццё у СССР і пераследы Царквы. Аднак зацікаўленасць «усходняй» тэматыкай у ксяндза Рамана Дзванкоўскага ў вялікай меры з’явілася дзякуючы брату Францішку Дзічкевічу SAC, які апынуўся ў Польшчы ў выніку рэпатрыяцыі.

Уражаны аповедамі сабрата пра жыццё ў БССР, пра рэлігійны ўціск і калгасы, ксёндз Роман Дзванкоўскі захацеў убачыць гэта на ўласныя вочы. На той час, каб выехаць з Польшчы ў СССР, трэба было мець запрашэнне, што быццам едзеш да сваякоў, якое яму і скіравалі родныя ягонага сабрата Галіна і Збігнеў Пазажыцкія з в. Вайневічы пад Ашмянамі. У БССР святар ехаў праз Вільню.

Першым уражаннем ксяндза доктара Рамана Дзванкоўскага ў Ашмянах, куды ён заехаў, каб зарэгістравацца, сташ прыгожы вялікі касцёл, зачынены і ператвораны ў фабрыку. Вельмі ўразіла святара і штодзённасць тагачаснай беларускай вёскі, дзе нібыта спыніўся час і жыццё ў якой у многім нагадвала вясковае жыццё міжваеннага перыяду ў Другой Рэчы Паспалітай.

Падчас сваіх падарожжаў па СССР святар сустракаўся з вялікай колькасцю людзей, якія шмат распавядалі пра тагачасныя рэаліі.

З многімі на працягу шматлікіх гадоў святар падтрымліваў кантакты, ведучы шырокую карэспандэнцыю. Сёння гэтыя лісты з’яўляюцца каштоўнымі крыніцамі па вывучэнні жыцця Касцёла ў савецкі перыяд.

З 1973 г. ксёндз доктар Роман Дзванкоўскі пачаў друкаваць пад псеўданімам у парыжскай «Культуры», а таксама ў іншых эміграцыйных выданнях артыкулы на тэму Касцёла і палякаў у СССР.

З 1989 г. у яго навуковай дзейнасці наступае новы этап. Зняцце абмежаванняў на пэўныя тэмы, шматлікія ўражанні і разважанні, а таксама доступ да архіўных матэрыялаў савецкіх часоў прынеслі плён у выглядзе шматлікіх навуковых і навукова-папулярных артыкулаў, а таксама кніг, прысвечаных гісторыі Каталіцкага Касцёла ў СССР.

У прыватнасці, гэта кнігі «Za wschodnią granicą 1917–1993. O Polakach i Kościele w dawnym ZSRR — rozmawia Jan Pałyga SAC» («За ўсходняй граніцай 1917–1993. Пра палякаў і Касцёл у даўнім СССР — размаўляе Ян Палыга SAC»), Ząbki, 1994, 1995; «Polacy na dawnych Kresach Wschodnich. Z problematyki narodowościowej i religijnej» («Палякі на даўніх Крэсах Усходніх. З нацыянальнай і рэлігійнай праблематыкі»), Lublin, 1994; «Z historii Kościoła Katolickiego w ZSRS 1917–1991. Pogadanki w Radiu Watykańskim» («З гісторыі Каталіцкага Касцёла ў СССР. 1917–1991. Размовы на Ватыканскім радыё»), Ząbki, 1995; «Kościół katolicki w ZSSR 1917–1939. Zarys historii» («Каталіцкі Касцёл у СССР 1917–1939. Нарыс гісторыі»), Lublin, 1997; «Religia i Kościół katolicki w ZSSR 1917–1939. Kronika» («Рэлігія і Каталіцкі Касцёл у СССР. 1917–1991. Хроніка»), Lublin, 2010; «Polacy w Kościele katolickim na Wschodzie 1939–2011» («Палякі ў Каталіцкім Касцёле на Усходзе 1939–2011»), Toruń, 2011. 

Жыццю рэпрэсаванага каталіцкага духавенства ў СССР ксёндз прафесар прысвяціў «Losy duchowieństwa katolickiego w ZSSR 1917–1939. Martyrologium» («Лёсы каталіцкага духавенства ў СССР 1917–1939. Мартыралог»), Lublin, 1998 і «Leksykon duchowieństwa polskiego repreśionowanego w ZSRS 1939–1988» («Слоўнік польскага духавенства, рэпрэсаванага ў СССР у 1939–1988»), Lublin, 2003.

Навуковая спадчына кс. Романа Дзванкоўскага — 20 кніг і больш за 400 даследаванняў і артыкулаў: навуковых, навукова-папулярных і публіцыстычных.

Ён не толькі стаў піянерам у вывучэнні гісторыі Каталіцкага Касцёла ў былым СССР і ў прыватнасці на Беларусі, але таксама даў імпульс і натхненне працягваць вывучэнне гэтай тэмы для шматлікіх даследчыкаў з постсавецкай прасторы, актыўна дапамагаючы парадамі.

Акрамя навуковай дзейнасці, ксёндз Роман Дзванскоўскі актыўна займаўся вырашэннем многіх праблем. У 1974–1992 гг. святар належаў да Камісіі епіскапату Польшчы па справах душпастырства эміграцыі, па справах духоўных семінарый, Justitia et Pax, місій і міграцыі. З 1989 г. быў членам Камітэту даследаванняў Палоніі Акадэміі Навук Польшчы. З 1992 г. прымаў удзел у дзейнасці Айчыннага аб’яднання «Wspólnota Polska», якая займалася дапамогай Палоніі і палякам за межамі Польшчы.

Атрымаў за сваю дзейнасць шматлікія ўзнагароды і адзнакі.

Амаль да апошніх дзён ксёндз прафесар шмат чытаў, працягваў навуковую дзейнасць, актыўна ўдзельнічаў у навуковых канферэнцыях.

Літаральна ў апошнія месяцы свайго жыцяя паспеў адрэдагаваць кнігу ўспамінаў у форме інтэрв’ю, праведзенага сястрой Рэнатай Зяліньскай ОР, «Spotkania na Wschodzie: Białoruś – Litwa – Łotwa – Ukraina – Rosja – Gruzja – Armenia – Kazachstan (1970–2020)» («Сустрэчы на Усходзе: Беларусь – Літва – Латвія – Украіна – Расія – Грузія – Арменія – Казахстан (1970–2020)».

Дзверы ягонай кватэры заўсёды былі гасцінна адчынены для гасцей з Беларусі і Украіны. Сам святар прызнаваўся, што мае пэўную сімпатыю да людзей з гэтых тэрыторый. Быў чулы да патрэбаў іншага чалавека — дапамагаў бедным, падтрымліваў студэнтаў з постсавецкай прасторы.

Паводле Catholic.by

23 мая, у 29-ю гадавіну біскупскай сакры, біскуп Гродзенскі Аляксандр Кашкевіч наведаў дыяцэзіяльны санктуарый Пана Езуса Журботнага ў Росі (Ваўкавыскі дэканат).

27 жніўня біскуп Гродзенскі Аляксандр Кашкевіч падпісаў паведамленне, якім адмяняе дзеянне дадзенай ва ўмовах пандэміі каранавірусу дыспенсы ад абавязку ўдзелу ў святой Імшы ў нядзелі і абавязковыя ўрачыстасці.