22 студзеня ў катэдральным касцёле св. Францішка Ксаверыя ў Гродне ў межах Тыдня малітваў аб адзінстве хрысціянаў адбылося экуменічнае набажэнства з удзелам прадстаўнікоў розных хрысціянскіх канфесій горада над Нёманам.

У малітве, якую ўзначаліў біскуп Гродзенскі Аляксандр Кашкевіч, удзельнічалі прадстаўнікі Рыма-Каталіцкага Касцёла, Грэка-Каталіцкай i Праваслаўнай Цэркваў, Евангелічна-лютэранскай супольнасці, Царквы поўнага Евангелля “Жывое Слова”.

Праваслаўную Царкву прадставіў настаяцель храма св. Лукі ў Гродне протаіерэй Аляксандр Хомбак, Грэка-Каталіцкую Царкву – настаяцель парафіі Маці Божай Фацімскай у Гродне а. Андрэй Крот, Евангелічна-лютэранскyю супольнасць у Гродне – Уладзімір Лобач, Царквy поўнага Евангелля “Жывое Слова” – пастар Дзмітрый Малюкевіч.

На пачатку набажэнства біскуп Кашкевіч заклікаў вернікаў да супольнай малітвы, каб “панавала еднасць паміж усімі вучнямі Хрыста”. Іерарх нагадаў, што ўсе хрысціяне належаць да адзінай сям’і Божых дзяцей, якія імкнуцца да збаўлення.

У ходзе набажэнства з кароткімі прамовамі да ўдзельнікаў звярнуліся прысутныя прадстаўнікі канфесій.

Біскуп Аляксандр Кашкевіч прыгадаў, што тэмай сёлетняга Тыдня малітваў аб адзінстве хрысціянаў з’яўляюцца словы з Евангелля паводле Мацвея: “Мы бачылі зорку Ягоную на ўсходзе і прыйшлі пакланіцца Яму” (Mц 2, 2). Гэтыя словы прамаўляюць мудрацы з Усходу, якія прыбываюць, каб аддаць паклон Езусу Хрысту, нованароджанаму Каралю і Збаўцы свету.

“Мудрацы – язычнікі, не належаць да выбранага народу і не з’яўляюцца адрасатамі старазапаветнага аб’яўлення. Аднак гэта людзі вельмі чулыя да дабра, праўды і прыгажосці. Усе свае інтэлектуальныя і духоўныя намаганні яны прысвяцілі пазнаванню таямніц свету і чалавечага жыцця, адкрыццю сэнсу існавання, здабыццю сапраўднай і вечнай мудрасці”, – адзначыў біскуп.

Іерарх дадаў, што з Божага плану збаўлення ніхто не выключаны – “Сын Божы прыходзіць у гэты свет як Збаўца ўсяго чалавецтва”.

“Мудрацы, якіх вядзе святло зоркі, прыбываюць у Бэтлеем, аддаюць паклон нованароджанаму Езусу і прыносяць Яму свае дары. Якое ж гэта прыгожае відовішча, калі людзі, якія належаць да розных культур, рас, народаў і моваў, яднаюцца ў аддаванні пашаны Сыну Божаму. A pазнастайнасць дароў, якiя яны прыносяць, можна патлумачыць як вобраз разнастайнасці спосабаў бачання і разумення Езуса Хрыста рознымі хрысціянскімі традыцыямі”, – звярнуў увагу біскуп Гродзенскі.

Па яго словах, у кожнай з гэтых традыцый Хрыстус найважнейшы, у кожнай Яго вобраз праўдзівы і прыгожы, ніводная не можа “прысвоіць” сабе Хрыста, адмаўляючы іншым у праве Яго праслаўлення і абвяшчэння Яго навукі.

“Калі мы, хрысціяне, адкрываем у пашане да Езуса нашы сэрцы, калі аддаем Яму хвалу так, як нас вучыць уласная традыцыя і культура, гэтая разнастайнасць паміж намі яшчэ больш нас узаемна ўзбагачае, яшчэ больш дапамагае нам зразумець, які невычэрпны скарб праўды і дабра хрысціянская вера”, – сказаў іерарх.

Ён дадаў, што сёння мы “дзякуем за дар нашай веры, за тое, што кожны з нас спаткаў у сваім жыцці Хрыста, за тое, што Яго Евангелле – святло на нашым шляху”, “што ў нашых сэрцах не згасае жаданне аддаваць хвалу Езусу: праз малітву супольную і індывідуальную, праз літургію, служэнне ў духу любові нашым бліжнім”.

“Будзем прасіць Пана, каб мы, будучы Яго вернымі і руплівымі вызнаўцамі, станавіліся для іншых людзей святлом, якое вядзе да Хрыста. Будзем шчыра шкадаваць і ў пакоры сэрца перапрашаць Пана за тое, што падзелы паміж намі, хрысціянамі, азмрочваюць ззянне гэтага святла”, – заахвоціў біскуп.

Па яго словах, “мы хочам учыніць усё, што ў нашай моцы, каб святло нашага сведчання пра Хрыста было як мага больш ясным, каб дапамагала іншым – так, як мудрацам з Усходу – знайсці дарогу да Сына Божага”.

Прэс-служба Гродзенскай дыяцэзіі

Фота: Вольга Сяліцкая

У ноч Божага Нараджэння святую Імшу пастэрку ў катэдральным касцёле св. Францішка Ксаверыя ў Гродне цэлебраваў біскуп Гродзенскі Аляксандр Кашкевіч. Разам з іерархам Імшу канцэлебравалі пробашч парафіі кс. канонік Ян Кучынскі i яго супрацоўнікі.

На Эўхарыстыі прысутнічалі таксама прадстаўнікі Праваслаўнай Царквы, Грэка-Каталіцкай Царквы ў Беларусі і Евангелічна-Лютэранскай Царквы. Каб перажыць хвіліны прыйсця ў свет Пана, у святыні сабраліся вернікі парафіі i жыхары горада, з малітоўным настроем і вялікай радасцю ў сэрцы.

У гаміліі біскуп Кашкевіч адзначыў, што Пан Езус хоча да нас прыходзіць, хоча застацца сярод нас, даваць нам сябе і вучыць нас дзяліцца сабою з бліжнімі.

“Пан Езус нараджаецца для нас і ў нас. Бог нябачны і бясконцы становіцца Дзіцяткам, дазваляе Яго ўбачыць, дакрануцца да Яго, загарнуць у пялюшкі і пакласці ў яслі, каб мы зноў мелі адвагу паверыць любові і жыць любоўю для іншых”, – сказаў іерарх.

Пастыр Касцёла на Гродзеншчыне падкрэсліў, што Сын Божы стаў Дзіцяткам, бо жадае чалавечай любові. “Ён просіць аб нашай любові. Жадае абудзіць у нас гэтае найпрыгажэйшае пачуццё, гэты найцудоўнейшы Божы дар”, – адзначыў біскуп.

Іерарх дадаў, што, на жаль, ёсць людзі, чые сэрцы закрытыя на гэтую Божую любоў, але прысутнасць вялікай колькасці вернікаў у святыні – доказ таго, што яны хочуць прыняць Езуса, паверыць у Яго любоў, хочуць дзяліцца ёю з бліжнімі.

“Жадаем, каб сэрца кожнага з нас стала Бэтлеемам – “Домам хлеба”, домам, адчыненым для бліжняга, домам, поўным любові, дабрыні і спачування. Хоць нашы сэрцы недасканалыя, хоць часам яны нагадваюць бэтлеемскую стаенку, бо ў іх беспарадак, грахі і занядбанні, як ва ўсіх людзей, – верым, што Пан Езус імі не пагардзіць, што ўвойдзе і застанецца ў іх, што пераменіць іх сваёй бясконцай любоўю і ўсемагутнай ласкай”, – сказаў біскуп.

Ён падкрэсліў, што гэтая моц выведзе кожнага з цемры эгаізму, нянавісці, зайздрасці, абыякавасці, пыхі і навучыць жыць у святле, гэта значыць у любові, прабачэнні, разуменні, спачуванні, служэнні, дапамозе, дабрыні і павазе да іншага чалавека.

“Гэтая боская моц дапаможа нам зразумець, які вялікі, цудоўны, прыгожы і дарагі ў Божых вачах кожны чалавек. Гэтая моц, якую дасць нам Езус Хрыстус, учыніць і нас вялікімі, бо навучыць пераймаць, хаця б нават слаба і няўмела, любоў і дабрыню нашага Створцы”, – адзначыў пастыр Касцёла на Гродзеншчыне.

Біскуп заахвоціў усіх прысутных сустрэць Пана Езуса найперш у сваіх сэрцах – Бога прыніжанага, пакорнага, народжанага ў стайні, пакладзенага ў яслі.

“Жадаем схіліць перад Табою не толькі нашы калені, але і ганарыстыя розумы, і гордыя чолы, і напышлівыя сэрцы. Хочам дазволіць, каб вера вяла нас да Езуса, каб дапамагла нам убачыць у Немаўляці праўдзівага Бога, які з любові да нас стаўся праўдзівым чалавекам”, – сказаў іерарх, падкрэсліваючы, што калі Яго сёння сустрэнем, станем падобныя да пастухоў і вернемся дадому духоўна перамененыя, азораныя, шчаслівыя, праслаўляючы Бога за ўсё, што бачылі і чулі.

На заканчэнне літургіі іерарх сардэчна пажадаў вернікам вясёлых і спакойных святаў Божага Нараджэння ў іх доме, сярод самых блізкіх.

Кс. Юрый Марціновіч

7 снежня ў Гродзенскай курыі адбылося пасяджэнне Калегіі кансультантаў і Святарскай рады, падчас якога былі разгледжаны надзённыя пытанні жыцця мясцовага Касцёла.

Сустрэчу ўзначаліў біскуп Гродзенскі Аляксандр Кашкевіч.

На плённы ход пасяджэння ўдзяліў благаслаўленне Мітрапаліт Мінска-Магілёўскі арцыбіскуп Юзаф Станеўскі.

Між іншым на сустрэчы прысутным распавёў пра дзейнасць і планы на будучыню Рэлігійнай місіі “Дабрачыннае каталіцкае таварыства “Карытас”” яе дырэктар кс. Раман Рачко.

Таксама на пасяджэнні быў зачытаны дэкрэт аб прызначэннігенеральнага вікарыя Гродзенскай дыяцэзіі, якім стаў кс. канонік Аляксандр Мацкевіч

У ходзе сустрэчы быў абмеркаваны шэраг розных спраў, а таксама ініцыятывы ажыўлення душпастырства на тэрыторыі Гродзенскай дыяцэзіі. Пратакол пасяджэння будзе разасланы для азнаямлення ксяндзам дэканам.

Прэс-служба Гродзенскай дыяцэзіі

3 снежня ў катэдры ў Гродне адбылася адпустовая ўрачыстасць у гонар галоўнага апекуна гэтага касцёла – св. Францішка Ксаверыя.

Адпустовую Імшу ў катэдральнай святыні, маці ўсіх касцёлаў Гродзенскай дыяцэзіі, узначаліў біскуп Гродзенскі Аляксандр Кашкевіч.

На малітве сабраліся святары, а таксама жыхары Гродна, каб праз заступніцтва апекуна катэдры прадставіць свае інтэнцыі Пану Богу.

У гаміліі біскуп падкрэсліў, што святога Францішка да сённяшняга дня часта называюць другім пасля апостала Паўла вестуном Евангелля, і ў гэтым шмат праўды, бо лічыцца, што гэты вялікі місіянер ахрысціў каля 20 тысяч чалавек.

“Незвычайна глыбокая вера святога Францішка Ксаверыя, яго руплівасць, працавітасць, вялікая адвага і ахвярнасць з’яўляюцца пазачасавым, заўсёды актуальным узорам для наследавання не толькі для місіянераў, але і для ўсіх хрысціян”, – дадаў іерарх.

Біскуп падкрэсліў, што кожны ахрышчаны чалавек як вызнаўца Езуса Хрыста пакліканы даваць сведчанне веры і дзяліцца ёю з тымі, да каго пасылае яго Бог.

Па словах пастыра Касцёла на Гродзеншчыне, Пан аказаў святому Францішку Ксаверыю вялікую ласку, даў яму спазнаць сваю бясконцую боскую любоў, дазволіў адкрыць, які вялікі скарб дар збаўлення, які Хрыстус дае кожнаму чалавеку.

“Жыццё святога місіянера было адказам на дар Божай любові. Гэтую любоў Францішак Ксаверый не мог захаваць для сябе, а хацеў, каб яе адкрыў і спазнаў увесь свет. Няхай гэтае жаданне адкрываць Божую любоў і дзяліцца ёю з бліжнімі ажыўляе кожнага і кожную з нас”, – сказаў іерарх.

На Эўхарыстыі біскуп Кашкевіч маліўся да Добрага Бога з просьбай аб тым, каб святы Францішак Ксаверый выпрасіў для ўсіх вернікаў дыяцэзіі ласку быць сведкамі любові Пана ў сваіх сем’ях, у месцах вучобы і працы, у супольнасці Касцёла і грамадстве.

На заканчэнне Імшы пробашч парафіі кс. канонік Ян Кучынскі падзякаваў усім за дар супольнай малітвы і ўдзел у сёлетняй адпустовай урачыстасці.

Прэс-служба Гродзенскай дыяцэзіі

Фота: Андрэй Юхнік

Умілаваныя ў Хрысце Пану браты і сёстры, дарагія вернікі нашай дыяцэзіі!

Першай нядзеляй Адвэнту мы распачынаем чарговы літургічны год, які рыхтуе нас да прыйсця Пана. У адвэнтавы перыяд Касцёл словамі Хрыста кліча нас да малітвы і чування: “Чувайце і маліцеся ўвесь час”(Лк 21, 36).

Прадказаўшы апошнія падзеі і знакі, якія будуць ім спадарожнічаць, Езус Хрыстус кліча сваіх вучняў чуваць. Гэты тэрміновы заклік, як кажа нам Слова Божае, быў выкліканы тым, што тады, калі на Аліўнай гары Езус просіць вучняў чуваць, маліцца і спачуваць Яму – вучні, змучаныя, спяць (пар. Лк 22, 39-46). Падобна было на гары Табор: калі Езус цудоўным чынам аб’яўляе сваю боскасць і ўваходзіць у найглыбейшую блізкасць і з’яднанне з Айцом, вучні змораныя сном (пар. Лк 9, 28-36). Сапраўды, знешне яны разам з Езусам, але не ўдзельнічаюць у глыбіні таямніцы. Прасыпаюць яе.

Змучанасць вучняў Езуса застаецца актуальнай, бо і ў нашым духоўным жыцці часта назіраецца стомленасць, адсутнасць увагі, няўдзел, прызвычаенасць ці нават штодзённая руціна, а гэта вядзе да таго, што мы жывём як быццам у паўсне. Таму нам патрэбны гэты Адвэнт, каб абудзіцца да новага жыцця і зірнуць інакш на ўсё, што вакол. І варта ў гэты час уважліва прыгледзецца да нашага ўдзелу ў Эўхарыстыі, бо менавіта на ёй здзяйсняецца такое перамяненне, як на гары Табор. Кожная святая Імша павінна нас перамяняць знутры і стаць вялікай падзякай Богу за ўсё, што праз Езуса Хрыста Ён учыніў для ўсяго чалавецтва.

Варта ў гэты час зірнуць на нашу малітву, якая павінна быць сцішэннем, супакаеннем перад Богам. Яна павінна быць позіркам, поўным захаплення Яго прыгажосцю, любоўю, моцай і мудрасцю. Часта на малітве мы замест таго, каб быць з Богам, знаходзімся думкамі ў мінулым або ў будучыні. Думаем над тысячамі справаў, вырашаем праблемы, развярэджваем старыя раны ці марым пра лепшае заўтра.

Цудоўным сведчаннем і выразам нашай веры будзе практыкаванне ці вяртанне да супольнай малітвы ў сям’і, бо ўсе сем’і пакліканы да таго, каб маліцца. Варта звярнуць увагу, каб гэтая сямейная малітва не абмяжоўвалася толькі прамаўленнем вячэрніх малітваў. Ёсць яшчэ шмат іншых дзеянняў, якія надаюць духоўнае вымярэнне нашай штодзённасці ў сям’і: благаслаўленне перад пасілкам, малітва, якую прамаўляем у аўтамабілі па дарозе на вучобу ці працу, абрады, звязаныя са святамі, святочны сняданак у нядзельную раніцу, малітва на могілках за блізкіх памерлых… Трэба ствараць хрысціянскую атмасферу ў доме, каб дзеці раслі, “купаючыся” ў веры, і маглі развіваць сваё пакліканне да малітвы. Наколькі ж важна таксама знайсці дарогу да асабістай малітвы, калі мы дзесьці раптам яе згубілі. Яна заўсёды з’яўляецца асабістым дыялогам чалавека з Богам у цішыні свайго ўласнага сэрца.

Варта падчас адвэнтавага шляху, які вядзе нас да беднай стаенкі, адкрыць свае сэрцы на патрэбы бліжніх, на іх праблемы, радасці і засмучэнні. Гэта добры перыяд, каб шырока раскрыць нашы сэрцы, каб задаць сабе канкрэтныя пытанні аб тым, як і для каго мы прысвячаем наша жыццё. Варта ў гэтыя халодныя снежаньскія вечары, у складанай на дадзены момант з розных прычын сітуацыі, заўважыць чалавека ў патрэбе, які хоча не толькі цёплага хлеба, зручнага абутку, але і добрага слова ці канкрэтнага ўчынку. Кожны дзень мы маем столькі нагодаў, каб чыніць дабро! Таму ў сёлетнім пасланні на Сусветны дзень бедных Папа Францішак заахвоціў шукаць бедных у першую чаргу там, дзе яны знаходзяцца. “Мы не можам чакаць, пакуль яны пастукаюць у нашы дзверы. Вельмі патрэбна, каб мы да іх дайшлі ў іх уласных дамах, у шпіталях і дамах апекі, на вуліцах і ў цёмных завулках, дзе яны часам хаваюцца, у прытулках і прыёмных цэнтрах… Важна зразумець, як яны сябе адчуваюць, што перажываюць, якія жаданні маюць у сэрцы” (№ 9).

Дарагія вернікі нашай дыяцэзіі!

Час прыйсця Пана застаецца для нас вялікай таямніцай. Аднак Пан Бог прыходзіць да нас штодзённа, прыходзіць “знянацку”, “як пастка” альбо “як злодзей”. Не толькі ў “апошні дзень”, не толькі ў Эўхарыстыі ці на Божае Нараджэнне. Таму мы павінны быць дасяжныя, знаходзіцца ў гатоўнасці, чуваць нястомна, а тым больш у абставінах пандэміі, пастаянна быць у стане асвячальнай ласкі. Пан заўсёды ёсць і дзейнічае для нашага дабра. Як у сваім зямным жыцці, так і сёння Пан прыходзіць з той жа мэтай: даць людзям свой супакой, мір і згоду нашым сем’ям і свету, каб вызваліць нас ад падзелаў, спрэчак і варожасці, каб “зашыць” нашы разрывы, каб дазволіць зменшыцца неадпаведнасці паміж тым, што мы кажам, і тым, што сапраўды робім.

Ксёндз Ян Твардоўскі, кажучы пра навяртанне, прыводзіць вобраз каменя, які Бог узяў у рукі, каб апрацаваць. Хоць ён час ад часу выпадае з Божых рук і падае ў гразь, Бог зноў яго бярэ і шліфуе. Бог хоча апрацаваць высакародны камень нашага жыцця з нашым удзелам. Гэта будзе магчыма, калі мы прадпрымем шэраг канкрэтных дзеянняў у сферы нашага духоўнага жыцця.

Стоячы на парозе сёлетняга Адвэнту, прымем гэтае запрашэнне ўскласці на сябе складаную, але якую ж важную і збаўчую задачу – унесці Пана Бога ў цэнтр нашага ўласнага жыцця. Няхай жывое Слова пранікне ў нас, дасць пачатак нашаму ўнутранаму перамяненню і нашаму навяртанню.

Няхай у гэтым адвэнтавым “шліфаванні” нашага сэрца і спаўненні гэтых складаных, але ж вельмі патрэбных задач нам дапамагае Найсвяцейшая Панна Марыя, Жанчына, якая чувае, нястомна адкрытая на навіну Бога. Тая, якая дазваляла Богу здзівіць сябе, а адначасова была гатовая прымаць кожнае Яго Слова, няхай нас вучыць перажываць гэты час сапраўды хрысціянскім чынам у нашых сем’ях і супольнасцях.

На шлях плённага чування ўсіх ад усяго сэрца благаслаўляю.

Aляксандр Кашкевіч

Біскуп Гродзенскі

Гродна, 22 лістападa 2021 г.

Прашу паважаных пробашчаў і адміністратараў Гродзенскай дыяцэзіі аб прачытанні Пастырскага ліста падчас кожнай святой Імшы ў I Нядзелю Адвэнту.

Тэкст Ліста для друку ТУТ>>>

Тэкст Ліста па-польску ТУТ>>>

21 лістапада, ва ўрачыстасць Пана нашага Езуса Хрыста, Валадара Сусвету, у мікрараёне Баранавічы ў Гродне біскуп Гродзенскі Аляксандр Кашкевіч асвяціў зямлю пад будаўніцтва новага касцёла і крыж. Каталіцкая святыня будзе пабудавана па вул. Ваўжэцкага.

На ўрачыстасці сабраліся шматлікія парафіяне, вялікае жаданне якіх – мець уласную святыню, і госці, сярод якіх былі святары, сёстры законныя, прадстаўнікі праваслаўнага прыходу Аўгустоўскай іконы Божай Маці, святыня якога знаходзіцца побач, на чале са сваім настаяцелем іерэем Цімафеем Ноздрыным.

Гістарычная хвіліна

На месцы, дзе будзе ўзведзены касцёл благаслаўлёнай Мар’яны, адбылася першая святая Імша ў намёце, якую ўзначаліў біскуп Кашкевіч.

Вітаючы іерарха, прадстаўнікі парафіі падкрэслілі, што для іх гэта гістарычная хвіліна, а гэты дзень упішацца ў гісторыю маладой парафіі, весці якую было даручана благаслаўлёнай Мар’яне – смелай жанчыне, мужнай хрысціянцы і гераічнай мучаніцы.

Просячы біскупа асвяціць крыж, вернікі адзначылі: “Ён будзе нагадваць нам, што з яго сыходзіць на нас, нашы дамы і сем’і, на наш горад і ўвесь свет усялякае благаслаўленне ад Бога”.

Просячы асвяціць зямлю, парафіяне сказалі: “Верым, што тут будзе пабудаваны для Езуса дом, з жаданнем, каб Ён тут затрымаўся. Хочам, каб Ён сюды ўвайшоў і тут застаўся, каб адчуваў тут сябе як дома і благаславіў нашы працы і цяжкасці”.

Даручэнне сябе Езусу

У гаміліі біскуп Аляксандр Кашкевіч засяродзіў увагу на ўрачыстасці, якая адзначалася ў гэты дзень у Паўсюдным Касцёле і завяршае літургічны год.

“Ва ўрачыстасць Хрыста Валадара просім, каб Ён быў у нашым жыцці заўсёды на першым месцы. Няхай Яго слова і ласка робяць нас здольнымі пастаянна перамяняць жыццё, пастаянна навяртацца, пераадольваць нашы слабасці, эгаізм, абыякавасць да бліжніх. Няхай Божая любоў, праўда, справядлівасць і мір пануюць у нашых сэрцах, у сем’ях, месцах вучобы і працы”, – сказаў іерарх.

Пастыр Касцёла на Гродзеншчыне заахвоціў усіх прысутных даручыць Хрысту Валадару таксама справу будаўніцтва святыні, якая ўжо хутка будзе ўзводзіцца.

“Ужо сёння хачу падзякаваць кожнаму з вас, дарагія браты і сёстры, за ваш удзел у гэтай Божай справе. Дзякую за дар малітвы і за ахвяраванні, якія робіце, за клопаты і намаганні, звязаныя з падрыхтоўкай патрэбнай дакументацыі, за ласкавую падтрымку вашага пробашча добрым словам, парадай і канкрэтнай дапамогай”, – дадаў ён.

Біскуп пажадаў, каб Хрыстус Валадар спадарожнічаў кожнаму ў жыцці асабістым і сямейным, падтрымліваў у працы ўзвядзення Божай святыні i нястомна аднаўляў сэрцы сваёй бясконцай боскай любоўю.

Першыя падарункі

Удзельнікі Эўхарыстыі маліліся з вялікай верай не толькі за сваю парафіяльную супольнасць на пачатку яе шляху і за сваіх прысутных і будучых ахвярадаўцаў, але таксама ў інтэнцыі міру ва ўсім свеце, асабліва за краіны, закранутыя крызісам, збройнымі канфліктамі і закрытыя на дыялог, каб любоў, прабачэнне і мір перамаглі нязгоду, гнеў і нянавісць.

На заканчэнне Імшы да прысутных звярнуўся кс. Антоні Абухоўскі, дэкан Сапоцкінскага дэканату, да якога належыць гэтая парафіяльная супольнасць. Святар выказаў радасць ад таго, што ў іх дэканаце ўзнікла новая парафія, і запэўніў, што па меры сваіх магчымасцяў яны будуць падтрымліваць яе.

Яскравым доказам былі першыя падарункі, перададзеныя ў гэты дзень пробашчу парафіі кс. Юрыю Марціновічу.

Парафія Унебаўзяцця Найсвяцейшай Панны Марыі і св. Язафата ў Сапоцкіне перадала ў дар цыборый для захоўвання Найсвяцейшага Сакрамэнту. Ксёндз прэлат Вітольд Лазавіцкі перадаў ад парафіі Нараджэння Найсвяцейшай Панны Марыі прыгожы драўляны крыж, які, безумоўна, вельмі спатрэбіцца.

На заканчэнне ўрачыстасці пробашч парафіі бл. Мар’яны Бярнацкай выказаў словы ўдзячнасці ўсім, хто прычыніўся да перадачы тэрыторыі, дзе будзе пабудавана святыня, хто дапамагаў вырашаць розныя фармальнасці, арганізаваць гэтую ўрачыстасць і ўдзельнічаў у ёй.

Запрашэнне да будаўніцтва

Звяртаючыся да сваіх парафіян, кс. Юрый Марціновіч падкрэсліў, што з гэтага дня, які з’яўляецца чарговым крокам у рэалізацыі жаданняў маладой жывой парафіі, кожны з іх становіцца будаўніком.

“З гэтай гістарычнай хвіліны мы будзем пастаянна будаваць. Будаваць не толькі гэты касцёл з цэглы, але і нашу парафіяльную супольнасць. Будзем будаваць яе разам з моцнай верай, у духу пакаяння, здзяйсняючы духоўную барацьбу, праз выхаванне цнотаў і добрыя справы, мілыя Богу”, – дадаў святар.

Ён выказаў надзею, што парафіяльная супольнасць і далей будзе ўтвараць гэтае месца, у якім будзе здзяйсняцца збаўленне Езуса Хрыста, у адкрытасці сэрца, узаемнай ахвярнасці і дабрыні.

“Няхай кожная пакладзеная тут цаглінка і кожны ўбіты цвік будуць нашым выразам любові да Бога і падзякай, што нам дадзена магчымасць будаўніцтва Божага дома”, – сказаў пробашч.

Святар выказаў перакананне, што ў гэтым будаўніцтве будзе дапамагаць і спадарожнічаць апякунка парафіі благаслаўлёная Мар’яна, якая была здольная будаваць адносіны з Богам і іншым чалавекам, найперш з тым, з якім жыла пад адным дахам.

 “Няхай яна нам пастаянна нагадвае зноў, што кожны з нас з’яўляецца цаглінкай, без якой не будзе цэласцi!” – падсумаваў пробашч.

Урачыстасць завяршылася словамі наймалодшых парафіян. Дзеці з вялікім нецярпеннем ужо чакаюць узнікнення сваёй святыні, якая будзе месцам сустрэчы не толькі з Богам, а і з іншым чалавекам.

Парафія благаслаўлёнай Мар’яны Бярнацкай у Гродне была заснавана дэкрэтам біскупа Гродзенскага Аляксандра Кашкевіча ў 2019 г.

Пасведчанне аб дзяржаўнай рэгістрацыі парафii было падпісана ва ўрачыстасць Усіх Святых 1 лістапада 2019 г. намеснікам старшыні Гродзенскага абласнога выканаўчага камітэта Віктарам Лісковічам.

У склад парафіі ўваходзяць вуліцы гродзенскіх мікрараёнаў Ласосна і Баранавічы, а таксама вёскі Тарусічы.

Прэс-служба Гродзенскай дыяцэзіі

Фота: Аляксандр Сяргеюк

13 лістапада выпускнік Вышэйшай духоўнай семінарыі ў Гродне Уладзіслаў Малышка прыняў сакрамэнт пасвячэння ў ступені дыяканату.

Пасвячэнне ўдзяліў у катэдральным касцёле св. Францішка Ксаверыя ў Гродне біскуп Гродзенскі Аляксандр Кашкевіч.

На Імшы сабраліся шматлікія вернікі і святары. Прыбылі вернікі парафій св. Вацлава ў Ваўкавыску, адкуль паходзіць новы дыякан, і Узвышэння Святога Крыжа ў Лідзе, дзе ён зараз служыць. Таксама ў літургіі ўдзельнічалі студэнты семінарыі ў Гродне.

Кандыдат да пасвячэння быў прадстаўлены біскупу рэктарам семінарыі кс. Віталіем Вайцяхоўскім.

У гаміліі біскуп нагадаў пра абавязкі, якія вынікаюць з прынятага пасвячэння. Іерарх адзначыў, што дыякан, умацаваны дарам Духа Святога, будзе дапамагаць прэзбітэрам у служэнні слова, алтара і любові, будучы слугой усіх, а як слуга алтара будзе абвяшчаць Евангелле, рыхтаваць Эўхарыстычную Ахвяру і ўдзяляць вернікам Цела і Кроў Пана.

Пастыр Касцёла на Гродзеншчыне заахвоціў кандыдата да пасвячэння, каб, выконваючы Божую волю, ён у духу любові з радасцю служыў Пану і людзям.

На заканчэнне Імшы дыякан падзякаваў усім, хто прычыніўся да яго фармацыі і ўдзельнічаў у падрыхтоўцы гэтай урачыстасці.

У заключным слове біскуп Аляксандр Кашкевіч яшчэ раз нагадаў дыякану, што той будзе служыць у Касцёле, які заўсёды быў пакліканы да служэння і любові. “Служыць – гэта аддаць сябе братам і сёстрам у Хрысце з Яго чуласцю, адданасцю і Яго любоўю. Аддай Езусу свае рукі і сэрца і з вялікай адвагай і моцай абвяшчай Яго Евангелле іншым”, – сказаў іерарх.

Пастыр дыяцэзіі заклікаў дыякана быць верным ва ўсіх справах, якія ён будзе выконваць, трываць у малітве, а падчас Літургіі гадзін давяраць Богу ўсе справы Касцёла і людзей, якім ён будзе ахвярна служыць.

Іерарх выказаў удзячнасць бацькам дыякана найперш за дар веры, які яны перадалі свайму сыну, за штодзённае сведчанне любові да Бога і вернасці Касцёлу.

Біскуп звярнуўся з просьбай да прысутных у святыні і тых, хто далучыўся да Імшы з дапамогай сродкаў масавай камунікацыі, агарнуць малітвамі ўсіх семінарыстаў, якія рыхтуюцца да святарства ў семінарыі ў Гродне, і прасіць Пана, каб пасылаў новых работнікаў на сваё жніво.

“Даверым новага дыякана і яго служэнне Маці Божай Міласэрнасці. Няхай ахінае яго заўсёды плашчом сваёй апекі”, – падсумаваў іерарх, пасля чаго ўдзяліў усім пастырскае благаслаўленне.

Дыякан Уладзіслаў Малышка нарадзіўся 1 жніўня 1998 г. у Гродне, паходзіць з парафіі св. Вацлава ў Ваўкавыску.

Кс. Юрый Марціновіч

Фота: Аляксей Ціхан

2 лістапада, ва ўспамін усіх памерлых вернікаў, біскуп Гродзенскі Аляксандр Кашкевіч наведаў францішканскія могілкі ў Гродне.

Ля адноўленай два гады таму капліцы, пабудаванай у 1852 г., іерарх узначаліў святую Імшу ў інтэнцыі ўсіх памерлых вернікаў Гродзенскай дыяцэзіі.

На могілках сабраліся шматлікія вернікі, якія маліліся асабліва за ўсіх, хто спачывае там, а таксама ў іншых месцах.

На пачатку Імшы пастыр Касцёла на Гродзеншчыне адзначыў, што “вера і надзея дазваляюць нам знаходзіцца ў лучнасці з нашымі братамі і сёстрамі, якія пераступілі парог смерці і ўжо жывуць іншым жыццём – праўдзівым, вечным, якое не мае канца”.

У гаміліі прэс-сакратар Гродзенскай курыі кс. Юрый Марціновіч падкрэсліў, што смерць – не канец чалавечага жыцця, а наша ўступленне ў вечнасць, бо з моманту смерці нашага Пана Езуса Хрыста смерць ужо не мае канчатковага слова над намі.

“Калі сёння мы стаім над магіламі нашых памерлых, прыгадваючы іх радаснае аблічча, а часам, можа, цярпенні, якія спадарожнічалі ім пры адыходзе з гэтага свету, то будзем углядацца ў крыж Хрыста, няхай ён стане цэнтрам нашых сустрэч на могілках”, – дадаў святар.

На заканчэнне Імшы пробашч гродзенскай парафіі Маці Божай Анёльскай а. Сяргей Мігун OFM Conv падзякаваў усім прысутным на Эўхарыстыі за памяць пра спачылых і малітву ў іх інтэнцыі.

Пасля Імшы вернікi прайшлі ў жалобнай працэсіі алеямі старых могілак. Падчас працэсіі яны спыняліся на пяці стацыях, каб даручыць Божай міласэрнасці ўсіх сваіх блізкіх памерлых і прасіць для іх ласкі неба.

Прэс-служба Гродзенскай дыяцэзіі

17 кастрычніка ў гродзенскай катэдральнай базыліцы св. Францішка Ксаверыя адбылася Імша падзякі за служэнне ў Гродзенскай дыяцэзіі яе генеральнага вікарыя Юзафа Станеўскага, прызначанага арцыбіскупам Мітрапалітам Мінска-Магілёўскім.

Эўхарыстыю ўзначаліў арцыбіскуп намінат, які пакідае Гродзеншчыну пасля больш чым 25 гадоў служэння тут: спачатку як святар, а затым як біскуп. Цяпер яго новым месцам служэння будзе Мінска-Магілёўская архідыяцэзія, дзе ў суботу 23 кастрычніка адбудзецца яго ўрачысты інгрэс у мінскую архікатэдру.

У Імшы ўдзельнічаў біскуп Гродзенскі Аляксандр Кашкевіч, які ўдзяляў іерарху спачатку дыяканскае, потым прэзбітэрскае, а пасля біскупскае пасвячэнне. Прыбылі шматлікія жыхары горада над Нёманам, каб падтрымаць малітвамі іерарха на парозе яго новага адказнага служэння ў Касцёле на Беларусі. Падчас Эўхарыстыі дзякавалі таксама за яго служэнне ў Касцёле на Гродзеншчыне.

Заканчваючы служэнне ў роднай дыяцэзіі, арцыбіскуп намінат найперш выказаў удзячнасць Богу за ўсялякае дабро, якое атрымаў. Словы ўдзячнасці ён адрасаваў Папу Францішку за давер да яго, усім, хто прычыніўся да яго духоўнага развіцця і ўзрастання ў веры: бацькам – за дар жыцця і веры, родным і суседзям – за спадарожнічанне.

Іерарх падзякаваў дыяцэзіяльнай супольнасці на чале з яе пастырам біскупам Кашкевічам, святарам і айцам законным, кансэкраваным асобам – жывым за супольнае крочанне, а памерлым за прыклад вернага трывання ля алтара Пана.

Таксама ён звярнуўся да вернікаў, асабліва моладзі, якая была такой блізкай яму, з просьбай не баяцца жыць з Богам у сэрцы, актыўна ўдзельнічаць у жыцці Касцёла і сваёй прысутнасцю паказваць, што вера жывая.

Дзякуючы за супольны шлях да неба, іерарх прасіў аб малітве за ўсіх, да каго пасылае ягo Хрыстус Пан, каб згодна са сваім пастырскім дэвізам ён мог з верай абвяшчаць радасць Евангелля, што Хрыстус жыве.

На заканчэнне Імшы біскуп Аляксандр Кашкевіч падзякаваў арцыбіскупу намінату за апошнія гады, калі той быў яго найбліжэйшым супрацоўнікам у дыяцэзіі. Біскуп запэўніў, што Касцёл на Гродзеншчыне будзе і далей падтрымліваць малітвамі свайго земляка, які з гэтых людзей быў выбраны і да людзей пасланы.

Біскуп пажадаў яму, каб пры сустрэчы з новымі задачамі ў Касцёле Дух Святы ўдзяляў іерарху свае дары і натхняў у прыняцці добрых рашэнняў.

Да арцыбіскупа наміната звярнуліся таксама прадстаўнікі навучэнцаў тэалагічнага каледжа імя св. каралевіча Казіміра ў Гродне. Ад імя адміністрацыі, выпускнікоў і ўсіх сённяшніх навучэнцаў каледжа яны дзякавалі іерарху за прысутнасць на важных мерапрыемствах у іх навучальнай установе і за кожнае слова, скіраванае да іх падчас розных сустрэч.

Удзячнасць і запэўніванне ў далейшым спадарожнічанні ў малітве выказалі прадстаўнікі апостальскага руху “Маргарытка” катэдральнай парафіі Гродна.

На гэтай Імшы, якая пачалася спевам гімну да Духа Святога, у Гродзенскай дыяцэзіі быў распачаты дыяцэзіяльны этап XVI Агульнага пасяджэння Сіноду Біскупаў на тэму “На карысць сінадальнага Касцёла: камунія, удзел і місія”.

Дыяцэзіяльны этап Сіноду працягнецца да сакавіка наступнага года. У гэты час сінадальныя групы, пакліканыя Касцёлам, будуць разважаць над падрыхтаванымі раней тэмамі і пастаўленымі пытаннямі. Сабраныя меркаванні будуць аб’яднаны ў адпаведны дакумент і перададзены адказным за Сінод на агульнабеларускім узроўні.

Прэс-служба Гродзенскай дыяцэзіі

Фота: Вольга Сяліцкая

16 кастрычніка ў санктуарыі Маці Божай Шкаплернай у Гудагаі (Астравецкі дэканат) развіталіся са спачылым айцом Леанардам Цеханоўскім OCD. Апошнія 21 год святар служыў на Астравеччыне ў гудагайскай парафіі i парафіі св. Андрэя Баболі ў Градоўшчыне.

На Эўхарыстыі, падчас якой асаблівa дзякавалі Богу за дар гэтага святара, яго адданае і вернае служэнне, сабраліся шматлікія вернікі парафіі, а таксама іншых месцаў. Прысутныя дзякавалі Пану за тое, што ім было дадзена сустрэць айца Леанарда, які сваім простым і сціплым стылем жыцця быў здольны прывесці іншага чалавека да Бога.

На пачатку пахавальнай Імшы настаяцель манаскай супольнасці ў Гудагаі а. Юрый Находка OCD выказаў словы прывітання ўсім прысутным, падзякаваўшы за выразы спачування, скіраваныя айцам кармэлітам.

Імшу ў інтэнцыі спачылага ўзначаліў біскуп Гродзенскі Аляксандр Кашкевіч, яе канцэлебравалі Апостальскі адміністратар sede vacante Мінска-Магілёўскай архідыяцэзіі біскуп Казімір Велікаселец, генеральны вікарый Мінска-Магілёўскай архідыяцэзіі біскуп Юрый Касабуцкі, дыяцэзільныя святары і кармэліты з усіх манаскіх супольнасцяў нашай краіны.

У гаміліі рэгіянальны вікарый кармэлітаў босых у Беларусі а. Пётр Фраштэнга OCD нагадаў біяграфію спачылага. Святар адзначыў, што айцец Леанард служыў з вялікім самапрысвячэннем людзям, да якіх быў накіраваны сваімі настаяцелямі, і адышоў у вечнасць у цішыні сваёй манаскай келлі ў кляштары ў Гудагаі, як выглядала ўсё яго служэнне – ціхае і сціплае.

Рэгіянальны вікарый прывёў жыццё а. Леанарда ў лічбах: ён нарадзіўся і правёў дзяцінства і маладосць у невялікім горадзе Браньску ў Польшчы. 63 – столькі гадоў пражыў на зямлі, 37 – гэта гады, на працягу якіх хадзіў у кармэліцкім хабіце, 33 – гады святарства. З гэтага 21 год, пачынаючы з 2001 года, – ціхае служэнне, спачатку крыху ў Нарачы, а потым, да смерці, у Гудагаі ў санктуарыі Маці Божай Шкаплернай.

Пасля заканчэння пахавальнай Імшы біскуп Юрый Касабуцкі ўзначаліў абрад развітання з памерлым у касцёле. Потым ва ўрачыстай працэсіі, згодна з традыцыяй, кармэліты занеслі труну з целам сабрата на прыкасцёльныя могілкі, дзе а. Леанард ад Божай Любові, кармэліт босы, быў пахаваны ў малітоўнай атмасферы пад спеў Salve Regina.

Айцец Леанард Цеханоўскі нарадзіўся 6 лістапада 1957 г. у Браньску на тэрыторыі сённяшняй Дрогічынскай дыяцэзіі (Польшча). Пасля заканчэння школы паступіў у Вышэйшую духоўную семінарыю ў Ломжы, дзе прайшоў двухгадовае вывучэнне філасофіі і аднагадовае тэалогіі (1976-1979).

Распазнаўшы ў сабе пакліканне, уступіў у красавіку 1984 г. у Ордэн кармэлітаў босых. Пасля праходжання навіцыяту прынёс 8 красавіка 1985 г. першыя манаскія абяцанні. Далейшае вывучэнне тэалогіі праходзіў у Вышэйшай духоўнай семінарыі кармэлітаў босых у Кракаве.

19 сакавіка 1988 г. прынёс вечныя манаскія абяцанні і прыняў пасвячэнне дыяканату, 1 чэрвеня 1988 г. – прэзбітэрскае пасвячэнне.

У 1988-1989 гадах быў катэхетам у Кракаве, затым у 1989-1990 гадах у Клюшкоўцы. Наступныя шэсць гадоў працаваў у Вроцлаве, дзе быў катэхетам, вікарыем парафіі і эканомам кляштара.

У 1996 г. стаў настаяцелем новай фундацыі кармэлітаў босых у Гарзендзеі, дзе пэўны час выконваў таксама функцыі магістра пастулантаў.

У красавіку 2001 г. выказаў настаяцелям жаданне паехаць у Беларусь. Служыў у Гудагаі з 2001 г. да смерці.

Кс. Юрый Марціновіч

16 кастрычнікa ў касцёле Святой Сям’і ў Лідзе адбылася Імша ў інтэнцыі кс. каноніка Юзафа Ганьчыца, першага пробашча і будаўніка гэтай святыні, у першую гадавіну яго смерці.

Святар адышоў у вечнасць 13 кастрычніка 2020 г. у лідскай бальніцы з-за ўскладненняў, выкліканых каранавіруснай інфекцыяй.

На малітве ў святыні, пабудаванай дзякуючы яго старанням, сабраліся ўдзячныя парафіяне, для якіх ён быў не толькі душпастырам, а найперш чулым і адкрытым чалавекам. Прыбылі таксама святары і сёстры законныя, каб з’яднацца ў малітве разам з парафіяльнай супольнасцю.

Прысутнічалі родныя спачылага: сястра і брат разам са сваімі сем’ямі. Эўхарыстыю ўзначаліў біскуп Гродзенскі Аляксандр Кашкевіч.

Усіх прывітаў сённяшні пробашч парафіі кс. Руслан Мазан. Святар адзначыў, што за 25 гадоў служэння тут кс. Юзаф стаў духоўным айцом, сябрам і маральным аўтарытэтам для сваіх вернікаў, да якіх быў дасланы рашэннем біскупа Гродзенскага ў 1996 г.

“Пасля кожнай сустрэчы з ксяндзом Юзафам было адчуванне, што ты ім ацэнены і заўважаны. Яго ўменне слухаць, унутраная цеплыня, дабрыня, усмешка прынеслі яму шмат сяброў. Пры ўсім гэтым ён заўсёды быў чалавекам, які стараўся злучаць, а не дзяліць”, – сказаў кс. Руслан Мазан.

Таксама пробашч падкрэсліў, што спачылы быў добрым гаспадаром, бо не толькі быў узведзены бачны касцёл у Лідзе, але і пабудаваны Богам дзякуючы яго служэнню духоўны Касцёл у сэрцах вернікаў.

У гаміліі біскупскі вікарый Лідскага рэгіёна i пробашч лідскай парафіі Узвышэння Святога Крыжа кс. канонік Уладзімір Гуляй адзначыў, што для ксяндза Юзафа горад Ліда і парафія, у якой ён служыў, былі асаблівым месцам у жыцці, бо ён неаднаразова казаў, што лідчане – пабожныя людзі і добрыя парафіяне.

“Гэта было яго асаблівае месца, дзе яму было дадзена пазнаваць людзей і Бога. Частку гэтых пачуццяў ён пакінуў нам у кожнай Эўхарыстыі, якую цэлебраваў, у сваіх гаміліях, якія тут прамаўляў, у кожнай святарскай паслузе, напоўненай дабрынёй і клопатам пра дабро чалавечай душы”, – дадаў кс. Уладзімір Гуляй.

Біскупскі вікарый асабліва падкрэсліў, што ксёндз канонік заўсёды вучыў пашане да Бібліі, адзначаў, што кожная гамілія павінна быць рэхам Божага слова.

Таксама, дадаў святар, кс. Ганьчыц заўсёды стараўся жыць для іншых, а не для сябе. Да такога жыцця біскупскі вікарый заахвоціў усіх шматлікіх прысутных у касцёле.

“Зерне любові сее Езус сёння ў нашых сэрцах. Будзем жа спрабаваць так любіць, каб жыць для іншых, а не для сябе. Любіць – гэта бескарысліва аддаваць сваё жыццё. Такой любові трэба вучыцца”, – сказаў святар.

На заканчэнне Імшы біскуп Аляксандр Кашкевіч падзякаваў між іншым вернікам лідскай парафіі за малітвы ў інтэнцыі спачылага, што з’яўляюцца прыгожым доказам іх удзячнасці і памяці пра святара, які ім служыў.

Іерарх выказаў надзею, што ксёндз канонік Юзаф Ганьчыц з дому Бога Айца ў небе глядзіць на прыгожую святыню і вернікаў, якія збіраюцца ў ёй на малітве, і цешыцца, што яго 25-гадовае служэнне ўжо сёння прыносіць шчодры плён.

Затым усе сабраліся на прыкасцёльных могілках, дзе біскуп благаславіў помнік, усталяваны на месцы пахавання спачылага.

Дзякуючы Богу за дар гэтага святара, верачы ў Божую міласэрнасць, спадзяемся, што наш спачылы год таму кс. канонік Юзаф ужо пачуў словы Пана: “Слуга добры і верны, увайдзі ў Маю радасць”.

Кс. Юрый Марціновіч

Фота: Міхаіл Шчэрба

4 кастрычніка ў касцёле Маці Божай Анёльскай у Гродне адбылася адпустовая ўрачыстасць у гонар св. Францішка Асізскага. Таксама ў гэты дзень 17 вернікаў парафіяльнай супольнасці прынялі сакрамэнт хрысціянскай сталасці.

На Эўхарыстыі, якую ўзначаліў біскуп Гродзенскі Аляксандр Кашкевіч, сабраліся шматлікія парафіяне і тыя, хто шануе Бедняка з Асізі.

Пробашч парафіі а. Сяргей Мігун OFMConv прывітаў усіх прысутных і звярнуўся з просьбай да іерарха ўдзяліць сем дароў Духа Святога ў сакрамэнце канфірмацыі вернікам, якія былі адпаведным чынам падрыхтаваны да гэтага сястрой Валерыяй з Шанштацкага Інстытуту Сясцёр Марыі.

Біскуп у гаміліі заахвоціў зірнуць на асобу св. Францішка, які адкрыў, што яго найважнейшая задача – адбудоўваць усю супольнасць Хрыстовага Касцёла, грунтоўна аднаўляць яго праз вяртанне да праўды Евангелля.

“У часы Францішка Каталіцкі Касцёл у духоўным вымярэнні нагадваў руіны: вера людзей была вельмі павярхоўнай, духавенству не хапала руплівасці і запалу ў абвяшчэнні Евангелля, паўставалі шматлікія ерэтычныя рухі і супольнасці, якія разбівалі еднасць Касцёла”, – нагадаў іерарх.

Біскуп падкрэсліў, што сярод гэтай духоўнай блытаніны Пан Бог паклікаў Францішка распачаць аднаўленне Касцёла: не праз рэформы і разломы, не праз бунты і непарадкі, не праз клеймаванне злоўжыванняў і памылак, а праз асабістае пакаянне і навяртанне, праз вяртанне да праўды Евангелля, да паслухмянасці Божаму слову і руплівасці ў абвяшчэнні яго людзям.

Пастыр Касцёла на Гродзеншчыне адзначыў, што Францішак і яго сабраты, якія далі пачатак Ордэну францішканаў, сапраўды духоўна аднавілі тагачасны Касцёл.

“Сваім навучаннем і прыкладам жыцця яны паказалі прыгажосць Евангелля, паказалі, што сапраўдную радасць, поўны супакой і поўнае шчасце можа даць чалавеку толькі Хрыстус і ніхто іншы”, – сказаў іерарх.

Біскуп падкрэсліў, што чым больш чалавек з’яднаны з Хрыстом, чым больш здольны адкрыцца на аздараўляльнае дзеянне Божай ласкі, тым больш радасці і міру будзе мець у сабе і тым больш дабра зможа даць бліжнім. “Нам трэба памятаць, што крыніца духоўнай прыгажосці Францішка – гэта яго асабістыя адносіны з Богам, яго глыбокая вера і любоў да Хрыста ўкрыжаванага”, – звярнуў увагу іерарх, адзначыўшы, што гэта найважнейшае пасланне, якое скіроўвае да сучасных людзей Бядняк з Асізі.

Звяртаючыся да тых, хто ў гэты дзень прымаў сакрамэнт хрысціянскай сталасці, біскуп Кашкевіч нагадаў, што гэты сакрамэнт – запрашэнне, каб весці жыццё, сталае духоўна, гэта значыць заснаванае на трывалым фундаменце веры і хрысціянскіх каштоўнасцяў.

І, хоць сучасны свет так моцна адрозніваецца ад свету часоў Францішка, падкрэсліў іерарх, выклікі, перад якімі стаіць хрысціянін, вельмі падобныя.

“Сёння таксама нялёгка быць верным Хрысту, жыць Яго Евангеллем, дзяліцца дабром з бліжнімі, даваць сведчанне прыналежнасці да Касцёла, імкнуцца да святасці, нягледзячы на спакусы і пагрозы, якія нясе свет”, – сказаў біскуп.

Ён заахвоціў маладых людзей быць на ўзор св. Францішка адкрытымі на дзеянне Духа Святога і не баяцца даверыць Яму саміх сябе і ўсё сваё жыццё.

На заканчэнне Эўхарыстыі тыя, хто атрымаў сем дароў Духа ў сакрамэнце канфірмацыі, выказалі ўдзячнасць іерарху, а таксама тым, хто рыхтаваў іх да гэтай важнай у іх жыцці падзеі.

Кс. Юрый Марціновіч

Фота: Баляслаў Гавецкі

6 верасня, у першую нядзелю восені, як і кожны год, у парафіі Святога Духа ў Гродне (Альшанка) благаслаўляліся школьныя прылады. У гэты дзень парафію наведаў біскуп Гродзенскі Аляксандр Кашкевіч.

Іерарх узначаліў святую Імшу, памаліўшыся разам са шматлікімі дзецьмі і іх бацькамі ў інтэнцыі ўсіх, хто распачынае новы навучальны і катэхетычны год.

На пачатку ўсіх прысутных прывітаў пробашч парафіі кс. канонік Павел Салабуда.

Біскуп Кашкевіч падкрэсліў, што парафія ў мікрараёне Альшанка вельмі маладая, бо ў большасці складаецца з маладых сем’яў. З гэтай нагоды ён заклікаў бацькоў памятаць пра рэлігійнае выхаванне дзяцей.

У сваю чаргу дзяцей пастыр Касцёла на Гродзеншчыне заахвоціў адкрываць свае сэрцы на Пана Бога, бо Ён з’яўляецца для кожнага чалавека першым і найважнейшым Настаўнікам.

На заканчэнне Імшы іерарх удзяліў спецыяльнае благаслаўленне дзецям і моладзі на новы навучальны і катэхетычны год. Пробашч парафіі запрасіў дзяцей і моладзь да ўдзелу ва ўроках рэлігіі, якія будуць адбывацца ў парафіі.

У другой палове дня пры парафіі былі арганізаваны для маленькіх вернікаў гульні і танцы, каб тыя маглі з добрым настроем увайсці ў новы навучальны год.

Кс. Юрый Марціновіч

Першую святую Імшу ў межах сёлетніх адпустовых урачыстасцяў у санктуарыі Маці Божай Каралевы нашых сем’яў у Тракелях узначаліў біскуп Гродзенскі Аляксандр Кашкевіч.

У Эўхарыстыі асаблівы ўдзел прынялі члены малітоўнай групы апостальскага руху “Маргарытка”. Гэтыя асобы, якія штодзённа моляцца ў інтэнцыі святароў, прысвячаюць за іх цярпенні і ахвяры кожны дзень, прыбылі з розных месцаў Гродзенскай дыяцэзіі.

У гаміліі біскуп засяродзіўся на таямніцы Адведзінаў Найсвяцейшай Панны Марыі. Іерарх падкрэсліў, што візіт Марыі да Яе сваячкі стаў нагодай да дзівоснай сустрэчы не толькі дзвюх маці, якія чакалі абяцанага Богам патомства, але і дваіх дзяцей, якія – хоць пакуль нябачна для чалавечага вока – ужо жылі пад іх сэрцам.

У сувязі з гэтым біскуп заахвоціў не баяцца распачынаць нават самае далёкае, самае цяжкае падарожжа, каб занесці Бога іншаму чалавеку.

Таму пастыр Касцёла на Гродзеншчыне прапанаваў вернікам задумацца над тым, якія нашы размовы i ці ўмеем, як Марыя і святая Альжбета, дзяліцца ў размове з бліжнімі досведам веры, распавядаць пра ласкі і дары, якія Бог нам удзяліў, пра выслуханыя малітвы, споўненыя мары і чаканні.

Біскуп заклікаў не баяцца размаўляць пра Пана Бога з нашымі самымі блізкімі, з членамі ўласнай сям’i, i заахвочваць да малітвы i рэлігійнага жыцця.

Іерарх звярнуўся таксама да членаў апостальства “Маргарытка”, якія духоўна падтрымліваюць святароў, каб яны самым лепшым, верным і руплівым чынам спаўнялі сваё пакліканне, і выказаў ім словы ўдзячнасці.

Як падкрэсліў біскуп, яго цешыць той факт, што з кожным годам павялічваецца колькасць асобаў, якія моляцца за святароў, і гэта азначае, што духоўная і малітоўная падтрымка, якую яны нясуць святарам, становіцца ўсё больш моцнай і трывалай.

“Няхай нашы малітвы – вашы за нас, святароў, і нашы, святарскія, за вас – сустрэнуцца перад тронам Бога і прынясуць плён яшчэ большага духоўнага дабра для нас усіх”, – дадаў іерарх.

На заканчэнне Эўхарыстыі мадэратар малітоўнай групы руху “Маргарытка” Гродзенскай дыяцэзіі кс. Ян Раманоўскі ад імя ўсяго духавенства Гродзенскай дыяцэзіі падзякаваў усім членам апостальскага руху за іх штодзённыя малітвы, якія кожны з іх звяртае да Бога ў інтэнцыі абранага святара.

Прадстаўнікі руху ў гэты дзень уручылі біскупу і прысутным святарам новыя “маргарыткі”, якія азначаюць, што з гэтага часу штодзённа будуць прамаўляцца малітвы за абраных святароў.

Кс. Юрый Марціновіч

Фота: Дар’я Васілевіч

2 ліпеня ў дыяцэзіяльным санктуарыі Маці Божай Каралевы нашых сем’яў у Тракелях (Радунскі дэканат) адбылася штогадовая адпустовая ўрачыстасць Адведзінаў Найсвяцейшай Панны Марыі.

Нягледзячы на працоўны дзень, у санктуарый прыбыло шмат пілігрымаў. Спачатку ўсе яны накіроўваліся ў маленькую драўляную святыню, каб прадставіць Маці Божай свае інтэнцыі і просьбы. Вернікі маліліся ў цішыні, дзякуючы Каралеве нашых сем’яў за ўсе ласкі, якія атрымалі ад Бога праз Яе заступніцтва.

Галоўную святую Імшу на палявым алтары ўзначаліў біскуп Гродзенскі Аляксандр Кашкевіч.

У гаміліі іерарх запрасіў прысутных адправіцца разам з Марыяй з нагоды ўрачыстасці Адведзінаў у падарожжа, якое вядзе не толькі ў дом Альжбеты і Захарыі, але і да чалавечых сэрцаў, у дамы нашых бліжніх, да іх сем’яў і іх штодзённага жыцця.

“Марыя жадае наведаць сэрца кожнага чалавека, жадае напоўніць яго супакоем і радасцю, падтрымаць надзеяй і духоўнай моцай, якія паходзяць з Добрай Навіны”, – дадаў біскуп.

Пастыр Касцёла на Гродзеншчыне падкрэсліў, што Адведзіны Маці Божай вучаць чамусьці вельмі важнаму, бо кожны раз, калі мы сустракаемся з Марыяй, да нас прыходзіць Езус, а Марыя ўказвае найкарацейшы і найлепшы шлях да Яго.

“Падобна як Альжбета і святы Ян Хрысціцель у яе ўлонні, мы перажываем радасць, бо ведаем, што Пан Езус прыходзіць да нас, каб схіліцца над нашымі цяжкасцямі, смуткам, цярпеннямі, каб падтрымаць нас сваёй ласкай, каб даць нам адчуць, што нават у найцяжэйшых выпрабаваннях мы ніколі не самотныя”, – сказаў біскуп.

Ён адзначыў, што Езус не толькі прыходзіць да нас з дарам суцяшэння і ўмацавання ў цяжкасцях, але і жадае зрабіць нас сваімі сапраўднымі вучнямі.

“Пан Бог глядзіць з любоўю на таго, хто ўбогі ў духу, гэта значыць усведамляе ўласныя слабасці, абмежаванні, нават грахі, а адначасова з пакорай, прастатой і ў самапрыніжэнні просіць Пана аб літасці, прабачэнні і ласцы перамянення сэрца”, – дадаў іерарх.

Па словах біскупа, непераўзыдзеным узорам такой пакоры, уласцівай вучню Езуса, з’яўляецца Найсвяцейшая Панна Марыя.

“Марыя ўсведамляе, што не заслугоўвае ласкі Божага мацярынства, што яно проста Божы дар для Яе як ціхай і пакорнай слугі Панскай”, – патлумачыў іерарх.

Біскуп падкрэсліў, якія шчодрыя, незлічоныя духоўныя ласкі, якая вялікая радасць, якое глыбокае і шчырае праслаўленне Бога нарадзілася з сустрэчы Марыі з Альжбетай.

“Падобна адбываецца заўсёды, калі мы дзелімся любоўю з бліжнімі. Мы ніколі не страчваем ад гэтага, заўсёды ўзбагачаемся, бо любоў памнажаецца ў нашых сэрцах”, – сказаў гродзенскі ардынарый.

Іерарх заахвоціў вернікаў даручыць Найсвяцейшай Маці свае сем’і і ўсе сем’і нашай краіны, каб Марыя прасіла для кожнай сям’і ласку сапраўднай любові, ахвярнасці, узаемнага служэння, разумення, міру і паяднання, a таксама валадарыла з дапамогай свайго дару любові ў кожным хрысціянскім доме, кожнай сям’і, кожным чалавечым сэрцы.

Падчас Імшы асаблівым чынам маліліся аб міры і згодзе ў кожнай сям’і, а таксама ў нашай краіне, каб усе ўмелі паважаць адзін аднаго.

На заканчэнне Эўхарыстыі кусташ санктуарыя кс. доктар Юрый Бяганскі выказаў удзячнасць усім, хто наведаў у гэты дзень святое месца. Святар заклікаў прыбываць у гэтае асаблівае месца на мапе Гродзенскай вобласці цэлымі сем’ямі на адпустовыя ўрачыстасці 10-11 ліпеня, якія будуць мець дыяцэзіяльны маштаб. 

Кс. Юрый Марціновіч

Фота: Арцём Шыдлоўскі

Пра тое, што варта і нават трэба сеяць дабро, быць добрым, як хлеб, бо, хоць адна частка зерня застаецца патаптанай і знішчанай, другая падае на добрую глебу і прыносіць плён, казаў біскуп Гродзенскі Аляксандр Кашкевіч, наведваючы парафіяльную супольнасць Найсвяцейшай Панны Марыі Вастрабрамскай Маці Міласэрнасці (аўгустовак) у Гродне.

17 чэрвеня, у літургічны ўспамін св. брата Альберта Хмялёўскага, іерарх падчас Імшы ў межах наведвання парафіі ўдзяліў мясцовым вернікам сакрамэнт канфірмацыі. Эўхарыстыя цэлебравалася на палявым алтары побач з месцам будаўніцтва святыні, якое ўжо амаль завяршаецца.

Дары Духа Святога прынялі ў гэты дзень у парафіі больш за 50 чалавек.

Звяртаючыся да вернікаў, пастыр Касцёла на Гродзеншчыне нагадаў пра асобу святога Альберта Хмялёўскага. Іерарх адзначыў, як важна быць па яго прыкладзе добрым да людзей, дзяліцца дабром з найбліжэйшымі. Як падкрэсліў біскуп, дзякуючы дабрыні чалавека ўвесь свет стане лепшы.

Іерарх падзякаваў вернікам за малітву ў інтэнцыі духоўных асобаў, а таксама заахвоціў маліцца аб новых пакліканнях. Звяртаючыся да моладзі, ён адзначыў, што, калі Хрыстус кліча кагосьці да такога выключнага служэння ў Касцёле, “нельга заглушаць Яго заклік, а трэба ахвотным сэрцам прыняць гэтае запрашэнне”.

На заканчэнне Імшы тыя, хто прыступіў да сакрамэнту хрысціянскай сталасці, выказалі словы ўдзячнасці ўсім, хто адпаведным чынам рыхтаваў іх да яго прыняцця. Між іншым яны падзякавалі свайму пробашчу кс. Аляксандру Шэмету, кс. Алегу Кудэрку, кс. Артуру Малафею і с. Людміле.

Кс. Юрый Марціновіч

Фота: Вераніка Альшэўская

12 чэрвеня ў парафіі благаслаўлёнай Мар’яны Бярнацкай у Гродне адзначалася адпустовая ўрачыстасць. У гэты дзень прыпадае літургічны ўспамін апякункі парафіяльнай супольнасці.

Урачыстая Імша з гэтай нагоды прайшла на месцы спачыну расстраляных падчас Другой сусветнай вайны жыхароў Гродна і Ліпска ў Навумавічах каля Гродна, дзе ў велізарных магілах можа спачываць больш за тры тысячы чалавек, сярод якіх інтэлігенцыя, дзяржаўныя і грамадскія дзеячы, духавенства.

У іх ліку таксама Мар’яна Бярнацкая, беатыфікаваная 13 чэрвеня 1999 г. Папам Янам Паўлам ІІ у Варшаве сярод 108 мучанікаў Другой сусветнай вайны. Яна была выбрана апякункай новай парафіі ў горадзе над Нёманам.

У гонар благаслаўлёнай у Гродне будзе пабудавана новая каталіцкая святыня, што, як плануецца, стане месцам месцам малітвы асабліва ў інтэнцыі ўсіх сем’яў, каб іх члены на ўзор бл. Мар’яны былі здольныя служыць адзін аднаму.

На Эўхарыстыі ў лесе, дзе адбываліся трагічныя падзеі тых часоў, сабраліся парафіяне, якія дзякавалі ўсім сведкам веры, у тым ліку сваёй апякунцы, за іх вялікую адвагу ў простым і сціплым жыцці.

Урачыстасць пачалася спевам Літаніі да Найсвяцейшага Сэрца Езуса. Затым адбылася Імша ў інтэнцыі парафіяльнай супольнасці і яе развіцця, з просьбай, каб у бліжэйшы час была магчымасць устанавіць крыж і асвяціць пляцоўку пад будаўніцтва сваёй святыні ў цэнтры гарадскога мікрараёна Баранавічы, які імкліва развіваецца.

Імшу ўзначаліў біскуп Гродзенскі Аляксандр Кашкевіч. Іерарх падкрэсліў, што “зямля, на якой мы стаім, была акроплена крывёю шматлікіх мучанікаў падчас Другой сусветнай вайны”, “гэтая зямля з’яўляецца быццам адным вялікім рэліквіярыем, які сёння мы хочам ушанаваць, просячы заступніцтва благаслаўлёнай Мар’яны”.

Дэкан Сапоцкінскага дэканату кс. Антоні Абухоўскі ў гаміліі казаў пра важнасць служэння і прысвячэння для іншага чалавека. Святар адзначыў, што па прыкладзе апякункі парафіі трэба імкнуцца любіць кожнага і аддаваць яму сваё сэрца.

Падчас Эўхарыстыі вернікі маліліся таксама аб святасці для ўсіх сем’яў Гродзенскай дыяцэзіі, аб веры для дзяцей і моладзі, аб міры і згодзе ў кожным доме, сям’і і супольнасці.

У Імшы ўдзельнічаў таксама пробашч грэка-каталіцкай парафіі Маці Божай Фацімскай у Гродне а. Андрэй Крот.

На заканчэнне Імшы пробашч парафіі бл. Мар’яны Бярнацкай кс. Юрый Марціновіч падзякаваў усім за дар супольнай малітвы i заахвоціў сваіх парафіян углядацца ў прыклад, які пакінула благаслаўлёная. Святар падкрэсліў, што яе гераічны ўчынак, які заключаўся ў згодзе пайсці на смерць замест сваёй нявесткі, якая чакала нараджэння дзіцяці, заахвочвае сучасных людзей да канкрэтнага дзеяння.

Таму кс. Юрый пажадаў, каб благаслаўлёная была ўзорам для кожнай сям’і, каб, наследуючы яе жыццё, можна было будаваць супольнасці, заснаваныя на даверы, любові і ўзаемнай павазе.

Пасля Імшы вернікі працяглы час маліліся перад памятным крыжам, аддаючы Богу праз заступніцтва іх апякункі свае інтэнцыі і просьбы, а таксама прынесеныя кветкі са сваіх садоў.

Гэтай засяроджанасці і разважанню над уласным жыццём і тым, што можа кожны зрабіць сёння для іншага чалавека і свету, спрыялі добрае летняе надвор’е і спеў птушак.

Прэс-служба Гродзенскай дыяцэзіі

Фота: Эвеліна Лукашэвіч

10 чэрвеня ў капліцы Вышэйшай духоўнай семінарыі ў Гродне адбылася святая Імша на заканчэнне 2020/2021 навучальнага года. Гэта быў ужо трыццаць першы год у гісторыі гэтай навучальнай установы.

Эўхарыстыю ўзначаліў Апостальскі адміністратар sede vacante Мінска-Магілёўскай архідыяцэзіі біскуп Казімір Велікаселец,

У Імшы ўдзельнічалі біскуп Гродзенскі Аляксандр Кашкевіч, Генеральны вікарый Гродзенскай дыяцэзіі біскуп Юзаф Станеўскі, Генеральны вікарый Мінска-Магілёўскай архідыяцэзіі біскуп Юрый Касабуцкі, выкладчыкі і свецкія супрацоўнікі семінарыі і самі семінарысты.

Усіх прысутных у капліцы – сэрцы семінарыі – прывітаў рэктар кс. Віталій Вайцяхоўскі. Святар адзначыў, што гэта радасны дзень, які дае магчымасць зірнуць на пройдзены шлях, што вядзе ў семінарыйнай фармацыі да Хрыстовага алтара.

У гаміліі біскуп Юзаф Станеўскі казаў пра важнасць падтрымкі на шляху да святарскага служэння з боку народнай пабожнасці, якая ў кожнай дыяцэзіі нашай краіны адметная, але ў той жа час заўсёды аднолькавая, “бо сэрца чалавека ў канчатковым выніку прагне адно і тое ж”. “Зразумела, народная пабожнасць часам павярхоўная. Аднак праз яе вера ўвайшла ў сэрцы людзей, стала часткай іх пачуццяў, іх звычак і жыцця. Таму народная пабожнасць – гэта вялікі скарб Касцёла”, – дадаў іерарх.

Біскуп падкрэсліў, што семінарыйны шлях – перыяд навучання адзін з адным і адзін ад аднаго. “Выплываючы на глыбіню нашага паклікання, як разважаў святы Ян Павел ІІ, кандыдат рыхтуецца да прыняцця Дару і зразумення Таямніцы святарства. Гэтае рашэнне выспявае і ў асабістых сустрэчах з веліччу і слабасцю чалавечага існавання”, – сказаў іерарх.

Таксама ён адзначыў, што семінарыя – гэта супольнасць у руху, пiлігрымскі шлях, са свaімі складанасцямі. “У суіснаванні, якое часам бывае складаным, трэба навучыцца быць шчодрымі, і не толькі мірыцца адзін з адным, але і ўзбагачаць адзін аднаго, каб кожны мог прынесці свае асабістыя таленты ў агульную скарбніцу, бо ўсе яны служаць той самай справе фармацыі”, – звярнуў увагу Генеральны вікарый дыяцэзіі.

Падчас Імшы семінарысты дзякавалі Богу за чарговы год фармацыі, за ўсе дасягненні ў навуковай і духоўнай сферах, за ўсіх выкладчыкаў, якія з вялікай адданасцю і самапрысвячэннем стараліся перадаць ім як мага больш ведаў і дзяліліся жыццёвым вопытам.

На заканчэнне Эўхарыстыі біскуп Аляксандр Кашкевіч падсумаваў завершаны навучальны год, выразіўшы надзею, што кожны з семінарыстаў яшчэ больш навучыўся любіць бліжніх, цаніць і шанаваць тых канкрэтных людзей, якіх Пан Бог у сваім Провідзе паставіў на іх жыццёвым шляху.

Іерарх выказаў таксама словы ўдзячнасці ўсім, якія сваім служэннем, працай і руплівасцю ўнеслі свой асабісты ўклад у дзейнасць гродзенскай Alma Mater. Ён падзякаваў рэктару, выхаваўцам і спаведнікам, усім духоўным і свецкім супрацоўнікам семінарыі за працу перадавання ведаў студэнтам.

Звярнуўшыся да семінарыстаў з нагоды заканчэння чарговага навучальнага года, пастыр Касцёла на Гродзеншчыне падкрэсліў, што семінарыйная фармацыя мае розныя аспекты: інтэлектуальны, духоўны, пастырскі і чалавечы.

“Усе гэтыя аспекты важныя, бо толькі тады, калі яны ўтвараюць разам гарманічную еднасць, можна казаць пра ўдалую, усебаковую фармацыю, здольную падрыхтаваць сапраўдных святароў паводле Сэрца Езуса”, – сказаў іерарх.

Семінарыстам ён пажадаў, каб летні час праходзіў радасна і спакойна, a таксама быў нагодай даваць добрае сведчанне бліжнім, спрыяў паглыбленню і ўзмацненню іх асабістай духоўнай сувязі з Езусам Хрыстом.

Кс. Юрый Марціновіч

Фота: Павел Леановіч

3 чэрвеня, ва ўрачыстасць Найсвяцейшага Цела і Крыві Хрыста, біскуп Гродзенскі Аляксандр Кашкевіч цэлебраваў Эўхарыстыю ў катэдральным касцёле св. Францішка Ксаверыя ў Гродне.

Разам з іерархам Імшу канцэлебравалі Генеральны вікарый Гродзенскай дыяцэзіі біскуп Юзаф Станеўскі і святары, якія служаць у катэдры, на чале з пробашчам кс. канонікам Янам Кучынскім.

У гэтым годзе з прычыны пандэміі каранавірусу на Эўхарыстыі прысутнічалі толькі мясцовыя парафіяне. Звычайна ў ёй удзельнічалі вернікі ўсіх гродзенскіх парафій, якія затым выходзілі ў эўхарыстычнай працэсіі на вуліцы горада, каб засведчыць сваю веру.

Гамілію прамовіў біскуп Юзаф Станеўскі. Іерарх разважаў у ёй над таямніцай прысутнасці Бога ў белай гостыі, якая, адзначыў ён, з’яўляецца “скарбам Касцёла”, “сэрцам свету”, “мэтай, да якой кожны чалавек, нават несвядома, імкнецца”.

Па словах іерарха, перад гэтай таямніцай Бога, прысутнага ў Эўхарыстыі, “мы падаем на калені, каб змяніць рытм нашага жыцця, у якім углядаемся ўдалечыню з нашым планам і надзеяй”.

Генеральны вікарый дыяцэзіі падкрэсліў, што, калі чалавек прымае Цела Хрыста, то ўваходзіць з Ім у Камунію, спалучае сваё жыццё з Ягоным.

“Аб гэтым Езус добра ведаў, таму стаўся хлебам штодзённага спажывання, дзеля штодзённага станаўлення чалавечай святасці”, – сказаў іерарх.

Біскуп дадаў, што “той, хто прагне спазнаць Езуса ў Камуніі рэцэптарамі смаку, – застанецца насычаны толькі хлебам, а той, хто прымае Яго сэрцам, – наталяе душу моцай Божай”.

Пасля Імшы адбылася эўхарыстычная працэсія па касцёле. Яна спынялася ля чатырох алтароў, дзе вернікі дзякавалі Пану Богу за Яго прысутнасць у іх штодзённай рэчаіснасці, перапрашалі за грэх занядбання ў жыцці і прасілі аб моцы Яго благаслаўлення на далейшае крочанне дарогамі веры.

Кс. Юрый Марціновіч

Фота: Вольга Сяліцкая

Біскуп Гродзенскі Аляксандр Кашкевіч прызначыў шэсць новых канонікаў катэдральнага капітулу Унебаўзяцця Найсвяцейшай Панны Марыі і св. Казіміра.

Новымі канонікамі сталі:

кс. Станіслаў Лабан, пробашч парафіі св. Яна Хрысціцеля ў Беняконях (Радунскі дэканат); 

кс. Юрый Свіслоцкі, рэзідэнт парафіі Унебаўзяцця Найсвяцейшай Панны Марыі і св. Язафата ў Сапоцкіне.

Дзякуючы святарам за шматгадовае ахвярнае служэнне ў Гродзенскай дыяцэзіі, іерарх пажадаў ім Божага благаслаўлення і шчодрасці ўсялякіх ласкаў на службе Хрыстоваму Касцёлу.

Рашэнне было абвешчана 25 мая падчас сустрэчы духавенства дыяцэзіі ў санктуарыі Маці Божай Каралевы нашых сем’яў у Тракелях.

Падчас сустрэчы святары, сёстры законныя і свецкія катэхеты дзякавалі Богу за 30 гадоў існавання Гродзенскай дыяцэзіі і служэння яе першага біскупа Аляксандра Кашкевіча.

Прэс-служба Гродзенскай дыяцэзіі

У дзень юбілею 30-годдзя біскупскай сакры, які прыпаў на ўрачыстасць Спаслання Духа Святога, біскуп Гродзенскі Аляксандр Кашкевіч наведаў касцёл Узвышэння Святога Крыжа ў Лідзе (Фару).

Для парафіян гэта быў радасны дзень, калі яны маглі не толькі маліцца за свайго пастыра, але і асабіста выказаць яму віншаванні.

Іерарх узначаліў у святыні Імшу, падчас якой група адпаведна падрыхтаваных вернікаў прыняла сакрамэнт хрысціянскай сталасці, абавязаўшыся вызнаваць веру і жыць паводле яе прынцыпаў.

Біскуп падзякаваў бацькам, дзеці якіх у гэты дзень былі ўзбагачаны сямю дарамі Духа Святога ў канфірмацыі, за клопат аб іх рэлігійным выхаванні і прыклад апостальскай руплівасці, дадзены ў родным доме.

Тых жа, якія ў гэты дзень адкрыліся на Духа Святога, пастыр Гродзенскай дыяцэзіі заахвоціў супрацоўнічаць з ласкай Пана і добра выкарыстоўваць дары, якія паходзяць ад Божага Духа.

На заканчэнне Эўхарыстыі дзеці, моладзь і прадстаўнікі парафіян звярнуліся да юбіляра са шчырымі пажаданнямі. Між іншым яны падарылі іерарху святочны торт з яго гербам.

Пробашч парафіі кс. канонік Уладзімір Гуляй выказаў удзячнасць біскупу, які ў гэты радасны дзень свайго юбілею прыняцця сакры захацеў памаліцца з лідскімі вернікамі.

Кс. Юрый Марціновіч

У вігілію ўрачыстасці Спаслання Духа Святога, 22 мая, у парафіі св. Вацлава ў Ваўкавыску біскуп Гродзенскі Аляксандр Кашкевіч удзяліў сакрамэнт канфірмацыі 96 парафіянам.

На Імшы ў мясцовай святыні сабраліся шматлікія вернікі, сярод якіх былі бацькі і блізкія кандыдатаў да прыняцця сакрамэнту хрысціянскай сталасці. Прысутныя разам маліліся аб святле Духа Святога, патрэбным кожнаму чалавеку ў штодзённым жыцці, у тым, каб прымаць правільныя рашэнні і ісці шляхам, вызначаным Богам.

Эўхарыстыю біскуп Кашкевіч цэлебраваў у інтэнцыі ўсіх, хто ўтварае парафіяльную супольнасць, асабліва ўзносячы малітву за тых, хто атрымліваў у гэты дзень сем дароў Духа Святога ў канфірмацыі.

Прымаючы сакрамэнт, моладзь і дарослыя свядома вызналі сваю веру, паабяцалі пабожна жыць і, калі будзе патрэбна, аддаць жыццё за Хрыста.

Пастыр Касцёла на Гродзеншчыне, звяртаючыся да маладых людзей, прасіў іх годна правесці сваё жыццё, захаваўшы і перадаўшы далей хрысціянскія каштоўнасці.

На заканчэнне Эўхарыстыі вернікі падзякавалі іерарху за ўдзяленне сакрамэнту, а таксама выказалі віншаванні з нагоды 30-годдзя з часу прыняцця ім біскупскай сакры.

Пробашч парафіі кс. прэлат Антоні Філіпчык пажадаў біскупу весці і далей Касцёл на Гродзеншчыне і заўсёды быць добрым айцом дыяцэзіяльнай сям’і.

Кс. Юрый Марціновіч

Фота: Вікторыя Бусловіч

8 мая ў Ляцку (Шчучынскі дэканат) адбылася адпустовая ўрачыстасць у гонар апекуна парафіі святога Станіслава, біскупа і мучаніка.

У гэты дзень вернікаў парафіі наведалі біскуп Гродзенскі Аляксандр Кашкевіч, шматлікія святары і госці.

Іерарх узначаліў у прыгожай старадаўняй святыні Імшу, якую цэлебраваў у інтэнцыі ўсёй парафіяльнай супольнасці, асабліва молячыся за дзяцей, якія ў гэтым годзе ўпершыню прынялі ў свае сэрцы Пана Езуса ў святой Камуніі.

У гаміліі прэс-сакратар Гродзенскай курыі кс. Юрый Марціновіч падкрэсліў, што святы Станіслаў з’яўляецца для ўсіх узорам хрысціяніна, пастыра, якому вера не дазволіла абыякава глядзець на свет, спрыяць злу, якое пашыралася сярод людзей, што былі вакол яго.

“Трэба, каб мы як сыны і дочкі гэтай зямлі, на якой Пан нас паставіў, адчувалі сябе адказнымі за працяг гэтага ланцугу святасці і перадалі яго наступным пакаленням як самы каштоўны скарб”, – дадаў святар.

На заканчэнне Імшы біскуп Аляксандр Кашкевіч адзначыў, што Кракаўскі біскуп са Шчэпанава, які прыняў мучаніцкую смерць, да канца будучы верным, адданым і непахісным, абавязвае нас да таго, каб таксама кожны дзень узрастаць у святасці.

Пастыр Касцёла на Гродзеншчыне заахвоціў вернікаў і сёння будаваць дом уласнага жыцця, абапіраючыся на скалу Божай ласкі, не шкадуючы высілкаў, каб яго трываласць засноўвалася на вернасці Богу і Яго запаведзям.

Адпустовая ўрачыстасць завяршылася эўхарыстычнай працэсіяй вакол святыні, пасля чаго пробашч парафіі кс. Уладзімір Аксенцьеў выказаў словы ўдзячнасці ўсім, хто прыбыў на свята.

Пробашч адзначыў, што ляцкая парафія не вельмі вялікая, але на яе тэрыторыі жывуць людзі, якія маюць вялікія сэрцы. Таму ад імя ўсіх гэтых удзячных сэрцаў святар падзякаваў удзельнікам урачыстасці за тое, што захацелі падзяліць з імі радасць гэтага дня.

Прэс-служба Гродзенскай дыяцэзіі

Біскуп Гродзенскі Аляксандр Кашкевіч прызначыў кс. Юзафа Занеўскага, салезіяніна, ганаровым канонікам катэдральнага капітулу Унебаўзяцця Найсвяцейшай Панны Марыі і св. Казіміра.

Дзякуючы святару за шматгадовае ахвярнае служэнне ў Гродзенскай дыяцэзіі, іерарх пажадаў яму Божага благаслаўлення і шчодрасці ўсялякіх ласкаў на службе Хрыстоваму Касцёлу.

Рашэнне было абвешчана 9 мая падчас юбілейных урачыстасцяў 80-годдзя жыцця кс. Юзафа Занеўскага SDB. У гэты дзень у парафіяльным касцёле святых апосталаў Пятра і Паўла ў Жупранах (Ашмянскі дэканат) адбылася святая Імша падзякі за гады жыцця і служэння салезіяніна, якую ўзначаліў біскуп Гродзенскі.

На малітве сабраліся біскупы, святары, сёстры законныя і шматлікія вернікі. Усе яны дзякавалі Богу за дар жыцця i святарства юбіляра.

Ксёндз Юзаф Занеўскі нарадзіўся 10 мая 1941 г. у сям’і Яна і Марыі Занеўскіх у Заневічах каля Гродна, у якой было пяцёра сыноў і тры дачкі.

Вычыўся ў школе ў Заневічах, у Літвінках, а пасля заканчэння дзявятага класа стаў працаваць у калгасе.

З дзяцінства быў міністрантам, яго брат быў сакрыстыянінам, а дзве стрыечныя сястры і адна з родных сясцёр уступілі ў Кангрэгацыю Сясцёр Найсвяцейшай Сям’і з Назарэта ў Гродне.

Пасля цяжкіх выпрабаванняў і доўгага шляху паехаў у Польшчу, дзе 27 чэрвеня 1964 года далучыўся да супольнасці салезіянаў.

У 1965 г. прынёс першыя манаскія абяцанні і застаўся як салезіянін каад’ютар у Чэрвінску. 16 жніўня 1968 г. аднавіў манаскія абяцанні на наступныя тры гады ў Кутне.

Па просьбе былога салезіяніна інспектара ў 1969 г. узяў пад апеку салезіянскую гаспадарку ў Глоскаве. 11 ліпеня 1971 г. прынёс вечныя манаскія абяцанні ў Пшыленкаве, пасля сыходу каад’ютара кс. Юзафа Касёрка ў 1972 г. выконваў абавязкі кіроўцы інспектара ў Лодзі.

Прэзбітэрскае пасвячэнне прыняў 7 ліпеня 1978 г. у прыватнай капліцы пры катэдры св. Яна Хрысціцеля ў Варшаве ў поўнай таямніцы, пры зачыненых знутры дзвярах. Пасвячэнне ўдзяліў Генеральны сакратар польскага епіскапату біскуп Браніслаў Вацлаў Дамброўскі.

Ксёндз Занеўскі быў першым салезіянінам, які прыехаў у Беларусь, каб аднаўляць веру і несці Божае слова ў краіну, змучаную атэізмам.

15 ліпеня 1978 г. пасяліўся ў Гродне, дзе пачаў патаемна дапамагаць кс. Міхалу Арановічу ў парафіі Адшукання Святога Крыжа. Каб утаіць духоўны стан, працаваў на гарадскім бровары.

З 1978 па 1982 год служыў у Гервятах і духоўна апекаваўся вернікамі парафіі св. Міхала Арханёла ў Міхалішках. З 1982 па 1991 год быў пробашчам у Жупранах. Ездзіў цэлебраваць Імшы таксама ў касцёле св. Якуба ў Цудзенішках і ў капліцы Найсвяцейшага Імя Марыі ў Гародніках.

Намаганнямі руплівага святара зноў сталі дзейнічаць касцёлы св. Міхала Арханёла ў Ашмянах, св. Яна Хрысціцеля ў Гальшанах, св. Міхала Арханёла ў Смаргоні, Апекі Найсвяцейшай Панны Марыі ў Дайлідках і Найсвяцейшай Тройцы ў Данюшаве. Дзякуючы яму была адроджана парафія св. Яна Хрысціцеля ў Аславенятах, дзе ў святыню быў ператвораны будынак былой пажарнай часткі.

У 1991 годзе na запрашэнні арцыбіскупа Тадэвуша Кандрусевіча пераехаў у Расію, дзе больш за 25 гадоў быў пробашчам маскоўскай парафіі Беззаганнага Зачацця Найсвяцейшай Панны Марыі. Таму некаторыя называюць яго “апосталам Масквы”.

Прэс-служба Гродзенскай дыяцэзіі

У першую нядзелю мая ў Гродзенскай дыяцэзіі адзначаецца Дзень маці, калі ва ўсіх касцёлах і капліцах дыяцэзіі ўзносяцца малітвы за жывых і памерлых мам з падзякай ім за неацэнны ўнёсак у грамадскае жыццё і выхаванне ў веры будучых пакаленняў.

2 мая галоўныя ўрачыстасці Дня маці адбыліся ў санктуарыi Маці Божай Яснагорскай на Узгорку надзеі ў Капцёўцы, дзе маліліся за ўсіх маці Гродзенскай дыяцэзіі.

Святую Імшу ў інтэнцыі ўсіх жывых і памерлых мам дыяцэзіі ўзначаліў біскуп Гродзенскі Аляксандр Кашкевіч.

У гаміліі іерарх адзначыў, што ў гэты час, калі прырода абуджаецца са сну пасля зімы, а ўсё навокал набывае колеры і ззянне, мы звяртаемся сваімі сэрцамі, думкамі, успамінамі да самых дарагіх, самых блізкіх, самых мілых нам людзей – нашых мам.

Біскуп казаў пра любоў маці – адзіную ў сваім родзе, найпрыгажэйшую, найчысцейшую, найбольш бескарыслівую.

“Гэта любоў, якая ніколі не падвядзе, не пакіне, не здрадзіць. Матчына любоў – адзін з самых цудоўных дароў, якія Бог дае чалавеку”, – дадаў іерарх.

Па словах пастыра Касцёла на Гродзеншчыне, таксама Езус Хрыстус, праўдзівы Бог і праўдзівы Чалавек, спазнаў цуд матчынай любові, бо Пан Бог у сваім Провідзе пастанавіў, каб Яго адзінародны Сын меў зямную Маці – Марыю, якая пад крыжам стала Маці кожнага чалавека.

“Марыя стала Маці кожнага вызнаўцы Хрыста, кожнага чалавека, які ўключае сябе ў лік Яго вучняў”, – сказаў біскуп, адзначыўшы, што ніхто з нас, хрысціянаў, не можа адчуваць сябе сіратой, нават калі з якойсьці прычыны не мае зямной мамы.

Звяртаючыся да ўсіх маці, прысутных у святыні, біскуп заахвоціў, каб кожная мама клапацілася таксама аб рэлігійным выхаванні сваіх дзяцей, якія маюць несмяротную душу.

“Што з таго, калі б такая маці дала дзіцяці нават усе скарбы свету, але не дала веры, не навучыла малітве, не прывіла прынцыпаў хрысціянскага жыцця? Бедным было б такое дзіця, бедным і нешчаслівым”, – дадаў іерарх.

Дзякуючы ўсім маці дыяцэзіі за прыклад веры і руплівасць у выхаванні маладых пакаленняў, біскуп Гродзенскі даручыў іх разам з сем’ямі Марыі, нашай нябеснай Маці і Каралеве.

У гэты дзень, цэлебруючы Імшу за ўсіх мам дыяцэзіі, біскуп прасіў добрага Бога напаўняць іх сэрцы найвялікшай радасцю – радасцю з таго, што дзеці жывуць верай, маюць Бога ў сэрцы і ідуць праз жыццё добрай дарогай.

На заканчэнне ўрачыстасці кусташ санктуарыя кс. Міхал Ластоўскі выказаў удзячнасць іерарху, а таксама разам са сваёй парафіяльнай супольнасцю павіншаваў яго з нагоды імянінаў.

Кс. Юрый Марціновіч