27 жніўня біскуп Гродзенскі Аляксандр Кашкевіч падпісаў паведамленне, якім адмяняе дзеянне дадзенай ва ўмовах пандэміі каранавірусу дыспенсы ад абавязку ўдзелу ў святой Імшы ў нядзелі і абавязковыя ўрачыстасці.
4 чэрвеня, у свята Езуса Хрыста, Найвышэйшага і Вечнага Святара, ў Вышэйшай духоўнай семінарыі ў Гродне адбылося завяршэнне навучальнага года.
25 сакавіка, ва ўрачыстасць Звеставання Пана, у гродзенскім рэктаральным касцёле Звеставання Найсвяцейшай Панне Марыі (пабрыгіцкі) адзначалася адпустовая ўрачыстасць.
На cвятой Імшы прысутнічалі жыхары горада, мясцовае духавенства і студэнты Вышэйшай духоўнай семінарыі ў Гродне.
У гэты дзень сваё свята адзначала і супольнасць правінцыйнага законнага дома Кангрэгацыi Сясцёр Найсвяцейшай Сям’і з Назарэта ў Гродне. Шматлікія члены супольнасці таксама ўдзельнічалі ў Эўхарыстыі.
Імшу цэлебраваў біскуп Віцебскі Алег Буткевіч, канцэлебравалі біскуп Гродзенскі Аляксандр Кашкевіч i святары.
Вітаючы ўсіх прысутных, рэктар пабрыгіцкага касцёла кс. канонік Антоні Грэмза адзначыў, што ўрачыстасць, калі ўспамінаецца таямніца Уцелаўлення Божага Сына, адносіцца да найстарэйшых і самых важных у Каталіцкім Касцёле, і заахвоціў да супольнай малітвы.
У гаміліі біскуп Буткевіч, кажучы пра таямніцу гэтага дня, разважаў аб каштоўнасці жыцця, якое з’яўляецца вялікім дарам Бога.
Па словах іерарха, асабліва ў сённяшні складаны час, калі, найперш для нашага братэрскага народу ва Украіне, не хапае супакою і еднасці, трэба цаніць кожную хвіліну жыцця і дзякаваць Богу за ўсе даброты і міласэрнасць.
Біскуп Віцебскі заахвоціў у час Вялікага посту не шукаць вінаватых у адсутнасці міру ў свеце, а перш за ўсё зірнуць на сваё жыццё, бо ад кожнага чалавека ў вялікай меры залежыць, якім будзе свет і яго будучыня.
На гэтай Імшы ў дзень даручэння Беззаганнаму Сэрцу Найсвяцейшай Панны Марыі Украіны і Расіі асаблівым чынам маліліся аб міры ва ўсім свеце. На заканчэнне літургіі біскуп Буткевіч асвяціў дзве новыя фігуры ў касцёле.
Фігура св. Аўгустына, доктара Касцёла, і св. Грыгорыя, Папы, зробленыя нядаўна, былі змешчаны ў галоўным алтары, пабудаваным некалькі гадоў таму.
Кс. Юрый Марціновіч
Фота: Аляксей Ціхан
17 снежня ў гродзенскі катэдральны касцёл св. Францішка Ксаверыя быў унесены Бэтлеемскі агонь міру, які даставілі харцэры з польска-беларускай мяжы. Менавіта з горада над Нёманам пачалася штогадовая скаўцкая эстафета агню па гарадах і мястэчках Беларусі.
Урачыста прывітаў гэты незвычайны знак біскуп Гродзенскі Аляксандр Кашкевіч. Іерарх адзначыў, што сёлетняя акцыя дзялення агнём, які да нас даходзіць з пячоры ў базыліцы Нараджэння ў Бэтлееме ў Палестыне, адбываецца пад дэвізам “Святло служэння”.
Біскуп падкрэсліў, што ў гэты цяжкі час, калі ўвесь свет закрануты пандэміяй каранавірусу, a шмат нашых блізкіх перажываюць цярпенні і пачуццё няўпэўненасці, да нас у чарговы раз прыходзіць маленькае Полымя надзеі.
“Таму сёлета разам з гэтым святлом мы хочам занесці цеплыню Езусавага полымя ў нашы дамы, касцёлы, капліцы, на месцы нашай працы, каб яно асвятляла закуткі памяшканняў, у якіх мы жывём, молімся і працуем, але найперш у чалавечыя сэрцы, гатовыя да прыняцця Езуса і Яго любові”, – дадаў іерарх.
Пастыр Касцёла на Гродзеншчыне адзначыў, што сёння, як ніколі, нашым братам і сёстрам патрэбна наша cлужэнне, знакам якога з’яўляецца Бэтлеемскае святло міру, наша блізкасць, адвага і сведчанне.
“Несучы Святло з Бэтлеема ў гэтым годзе, дапаможам сабе і іншым перамагчы пачуццё няўпэўненасці, а таксама прычыны страху, які робіць людзей закрытымі. Няхай гэтае маленькае полымя, знак, што “Пан блізка”, запоўніць час чакання нараджэння Бога, які вылечыць, абновіць і ўмацуе чалавецтва, якое прагне сапраўднага збаўлення”, – сказаў біскуп.
Іерарх падзякаваў усім, хто ўдзельнічае ў перадачы гэтага сімвалу Божага Нараджэння. Словы ўдзячнасці ён выказаў харцэрам, якія прынеслі агонь у Гродна як знак Езуса Хрыста, які прыходзіць да нас у таямніцы свайго Нараджэння. Менавіта дзякуючы іх удзелу перадача Бэтлеемскага агню стала пастаянным элементам калядных традыцый у горадзе над Нёманам.
Іерарх падзякаваў таксама скаўтам, якія занясуць гэты агонь у іншыя парафіяльныя супольнасці нашай краіны.
“Вы сімвалічным чынам будзеце вестунамі блізкіх святаў Божага Нараджэння. Няхай гэтае ганаровае заданне яшчэ больш мабілізуе вас штодзённа крочыць за Езусам і даваць пра Яго сведчанне словам і ўчынкам”, – сказаў біскуп.
Потым скаўты перададуць агонь у іншыя месцы нашай краіны. Дзякуючы гэтаму ён будзе даваць моц не толькі ім самім, але і ўсім, да каго яны яго занясуць.
А занесены ён будзе да ўсіх хрысціян, якія ў найбліжэйшыя дні будуць перажываць святы Божага Нараджэння. Ён будзе занесены ў шпіталі, хоспісы, да састарэлых, самотных і пакінутых. Разам з гэтым агнём да іх занясуць надзею і моц.
Акцыя Бэтлеемскага агню міру бярэ пачатак у Аўстрыі ў 1986 г. Агонь перадаецца з рук у рукі з Бэтлеема. У гроце Нараджэння Пана гарыць вечны агонь. Менавіта ад яго штогод запальваецца лампада, полымя якой, што нясуць скаўты праз краіны і кантыненты, абыходзіць свет.
Кс. Юрый Марціновіч
Фота: Вольга Сяліцкая
27 ліпеня ў парафіяльным касцёле Беззаганнага Зачацця Найсвяцейшай Панны Марыі ў Гродне (Паўднёвы) адбылася святая Імша ў інтэнцыі кс. прэлата Юзафа Трубовіча ў 30-ы дзень пасля яго смерці.
16 кастрычніка ў санктуарыі Маці Божай Шкаплернай у Гудагаі (Астравецкі дэканат) развіталіся са спачылым айцом Леанардам Цеханоўскім OCD. Апошнія 21 год святар служыў на Астравеччыне ў гудагайскай парафіі i парафіі св. Андрэя Баболі ў Градоўшчыне.
На Эўхарыстыі, падчас якой асаблівa дзякавалі Богу за дар гэтага святара, яго адданае і вернае служэнне, сабраліся шматлікія вернікі парафіі, а таксама іншых месцаў. Прысутныя дзякавалі Пану за тое, што ім было дадзена сустрэць айца Леанарда, які сваім простым і сціплым стылем жыцця быў здольны прывесці іншага чалавека да Бога.
На пачатку пахавальнай Імшы настаяцель манаскай супольнасці ў Гудагаі а. Юрый Находка OCD выказаў словы прывітання ўсім прысутным, падзякаваўшы за выразы спачування, скіраваныя айцам кармэлітам.
Імшу ў інтэнцыі спачылага ўзначаліў біскуп Гродзенскі Аляксандр Кашкевіч, яе канцэлебравалі Апостальскі адміністратар sede vacante Мінска-Магілёўскай архідыяцэзіі біскуп Казімір Велікаселец, генеральны вікарый Мінска-Магілёўскай архідыяцэзіі біскуп Юрый Касабуцкі, дыяцэзільныя святары і кармэліты з усіх манаскіх супольнасцяў нашай краіны.
У гаміліі рэгіянальны вікарый кармэлітаў босых у Беларусі а. Пётр Фраштэнга OCD нагадаў біяграфію спачылага. Святар адзначыў, што айцец Леанард служыў з вялікім самапрысвячэннем людзям, да якіх быў накіраваны сваімі настаяцелямі, і адышоў у вечнасць у цішыні сваёй манаскай келлі ў кляштары ў Гудагаі, як выглядала ўсё яго служэнне – ціхае і сціплае.
Рэгіянальны вікарый прывёў жыццё а. Леанарда ў лічбах: ён нарадзіўся і правёў дзяцінства і маладосць у невялікім горадзе Браньску ў Польшчы. 63 – столькі гадоў пражыў на зямлі, 37 – гэта гады, на працягу якіх хадзіў у кармэліцкім хабіце, 33 – гады святарства. З гэтага 21 год, пачынаючы з 2001 года, – ціхае служэнне, спачатку крыху ў Нарачы, а потым, да смерці, у Гудагаі ў санктуарыі Маці Божай Шкаплернай.
Пасля заканчэння пахавальнай Імшы біскуп Юрый Касабуцкі ўзначаліў абрад развітання з памерлым у касцёле. Потым ва ўрачыстай працэсіі, згодна з традыцыяй, кармэліты занеслі труну з целам сабрата на прыкасцёльныя могілкі, дзе а. Леанард ад Божай Любові, кармэліт босы, быў пахаваны ў малітоўнай атмасферы пад спеў Salve Regina.
Айцец Леанард Цеханоўскі нарадзіўся 6 лістапада 1957 г. у Браньску на тэрыторыі сённяшняй Дрогічынскай дыяцэзіі (Польшча). Пасля заканчэння школы паступіў у Вышэйшую духоўную семінарыю ў Ломжы, дзе прайшоў двухгадовае вывучэнне філасофіі і аднагадовае тэалогіі (1976-1979).
Распазнаўшы ў сабе пакліканне, уступіў у красавіку 1984 г. у Ордэн кармэлітаў босых. Пасля праходжання навіцыяту прынёс 8 красавіка 1985 г. першыя манаскія абяцанні. Далейшае вывучэнне тэалогіі праходзіў у Вышэйшай духоўнай семінарыі кармэлітаў босых у Кракаве.
19 сакавіка 1988 г. прынёс вечныя манаскія абяцанні і прыняў пасвячэнне дыяканату, 1 чэрвеня 1988 г. – прэзбітэрскае пасвячэнне.
У 1988-1989 гадах быў катэхетам у Кракаве, затым у 1989-1990 гадах у Клюшкоўцы. Наступныя шэсць гадоў працаваў у Вроцлаве, дзе быў катэхетам, вікарыем парафіі і эканомам кляштара.
У 1996 г. стаў настаяцелем новай фундацыі кармэлітаў босых у Гарзендзеі, дзе пэўны час выконваў таксама функцыі магістра пастулантаў.
У красавіку 2001 г. выказаў настаяцелям жаданне паехаць у Беларусь. Служыў у Гудагаі з 2001 г. да смерці.
Кс. Юрый Марціновіч
8 верасня парафія Нараджэння Найсвяцейшай Панны Марыі ў Зарачанцы (Баля Касцёльная) адзначыла адпустовую ўрачыстасць.
22 чэрвеня пры касцёле Найсвяцейшага Сэрца Пана Езуса ў Канвелішках (Радунскі дэканат) адбылося пахаванне кс. каноніка Тадэвуша Качана. Святар у 2004-2018 гг. быў пробашчам гэтай парафіі.
28 кастрычніка, у свята апосталаў Сымона і Юды Тадэвуша, у катэдральным касцёле св. Францішка Ксаверыя ў Гродне адбылося ўрачыстае адкрыццё і асвячэнне адрэстаўраванага 300-гадовага алтара св. Юды Тадэвуша.
16 кастрычнікa ў касцёле Святой Сям’і ў Лідзе адбылася Імша ў інтэнцыі кс. каноніка Юзафа Ганьчыца, першага пробашча і будаўніка гэтай святыні, у першую гадавіну яго смерці.
Святар адышоў у вечнасць 13 кастрычніка 2020 г. у лідскай бальніцы з-за ўскладненняў, выкліканых каранавіруснай інфекцыяй.
На малітве ў святыні, пабудаванай дзякуючы яго старанням, сабраліся ўдзячныя парафіяне, для якіх ён быў не толькі душпастырам, а найперш чулым і адкрытым чалавекам. Прыбылі таксама святары і сёстры законныя, каб з’яднацца ў малітве разам з парафіяльнай супольнасцю.
Прысутнічалі родныя спачылага: сястра і брат разам са сваімі сем’ямі. Эўхарыстыю ўзначаліў біскуп Гродзенскі Аляксандр Кашкевіч.
Усіх прывітаў сённяшні пробашч парафіі кс. Руслан Мазан. Святар адзначыў, што за 25 гадоў служэння тут кс. Юзаф стаў духоўным айцом, сябрам і маральным аўтарытэтам для сваіх вернікаў, да якіх быў дасланы рашэннем біскупа Гродзенскага ў 1996 г.
“Пасля кожнай сустрэчы з ксяндзом Юзафам было адчуванне, што ты ім ацэнены і заўважаны. Яго ўменне слухаць, унутраная цеплыня, дабрыня, усмешка прынеслі яму шмат сяброў. Пры ўсім гэтым ён заўсёды быў чалавекам, які стараўся злучаць, а не дзяліць”, – сказаў кс. Руслан Мазан.
Таксама пробашч падкрэсліў, што спачылы быў добрым гаспадаром, бо не толькі быў узведзены бачны касцёл у Лідзе, але і пабудаваны Богам дзякуючы яго служэнню духоўны Касцёл у сэрцах вернікаў.
У гаміліі біскупскі вікарый Лідскага рэгіёна i пробашч лідскай парафіі Узвышэння Святога Крыжа кс. канонік Уладзімір Гуляй адзначыў, што для ксяндза Юзафа горад Ліда і парафія, у якой ён служыў, былі асаблівым месцам у жыцці, бо ён неаднаразова казаў, што лідчане – пабожныя людзі і добрыя парафіяне.
“Гэта было яго асаблівае месца, дзе яму было дадзена пазнаваць людзей і Бога. Частку гэтых пачуццяў ён пакінуў нам у кожнай Эўхарыстыі, якую цэлебраваў, у сваіх гаміліях, якія тут прамаўляў, у кожнай святарскай паслузе, напоўненай дабрынёй і клопатам пра дабро чалавечай душы”, – дадаў кс. Уладзімір Гуляй.
Біскупскі вікарый асабліва падкрэсліў, што ксёндз канонік заўсёды вучыў пашане да Бібліі, адзначаў, што кожная гамілія павінна быць рэхам Божага слова.
Таксама, дадаў святар, кс. Ганьчыц заўсёды стараўся жыць для іншых, а не для сябе. Да такога жыцця біскупскі вікарый заахвоціў усіх шматлікіх прысутных у касцёле.
“Зерне любові сее Езус сёння ў нашых сэрцах. Будзем жа спрабаваць так любіць, каб жыць для іншых, а не для сябе. Любіць – гэта бескарысліва аддаваць сваё жыццё. Такой любові трэба вучыцца”, – сказаў святар.
На заканчэнне Імшы біскуп Аляксандр Кашкевіч падзякаваў між іншым вернікам лідскай парафіі за малітвы ў інтэнцыі спачылага, што з’яўляюцца прыгожым доказам іх удзячнасці і памяці пра святара, які ім служыў.
Іерарх выказаў надзею, што ксёндз канонік Юзаф Ганьчыц з дому Бога Айца ў небе глядзіць на прыгожую святыню і вернікаў, якія збіраюцца ў ёй на малітве, і цешыцца, што яго 25-гадовае служэнне ўжо сёння прыносіць шчодры плён.
Затым усе сабраліся на прыкасцёльных могілках, дзе біскуп благаславіў помнік, усталяваны на месцы пахавання спачылага.
Дзякуючы Богу за дар гэтага святара, верачы ў Божую міласэрнасць, спадзяемся, што наш спачылы год таму кс. канонік Юзаф ужо пачуў словы Пана: “Слуга добры і верны, увайдзі ў Маю радасць”.
Кс. Юрый Марціновіч
Фота: Міхаіл Шчэрба
3 кастрычніка ў Вышэйшай духоўнай семінарыі ў Гродне адбылася ўрачыстая цырымонія распачацця новага навучальнага года. Для семінарыі гэты год ужо 31-ы.
18 сакавіка ў парафіяльным касцёле святых апосталаў Пятра і Паўла ў Старых Васілішках (Шчучынскі дэканат) адбылася святая Імша ў інтэнцыі кс. Паўла Барысевіча ў 30-ы дзень пасля яго смерці.
17 лютага стала вядома, што пасведчанне аб дзяржаўнай рэгістрацыі атрымала новая парафія св. Айца Піо ў Гродне.
5 верасня ў Тэалагічным каледжы імя св. Казіміра ў Гродне прайшла цырымонія распачацця новага навучальнага года.
На першы год навучання, якое адбываецца па дзвюх спецыялізацыях: катэхетыка (для жадаючых працаваць катэхетам) i агульная тэалогія (без права выкладання катэхізіса), былі залічаны 8 чалавек з розных парафій Гродзенскай дыяцэзіі.
3 чэрвеня, ва ўрачыстасць Найсвяцейшага Цела і Крыві Хрыста, біскуп Гродзенскі Аляксандр Кашкевіч цэлебраваў Эўхарыстыю ў катэдральным касцёле св. Францішка Ксаверыя ў Гродне.
Разам з іерархам Імшу канцэлебравалі Генеральны вікарый Гродзенскай дыяцэзіі біскуп Юзаф Станеўскі і святары, якія служаць у катэдры, на чале з пробашчам кс. канонікам Янам Кучынскім.
У гэтым годзе з прычыны пандэміі каранавірусу на Эўхарыстыі прысутнічалі толькі мясцовыя парафіяне. Звычайна ў ёй удзельнічалі вернікі ўсіх гродзенскіх парафій, якія затым выходзілі ў эўхарыстычнай працэсіі на вуліцы горада, каб засведчыць сваю веру.
Гамілію прамовіў біскуп Юзаф Станеўскі. Іерарх разважаў у ёй над таямніцай прысутнасці Бога ў белай гостыі, якая, адзначыў ён, з’яўляецца “скарбам Касцёла”, “сэрцам свету”, “мэтай, да якой кожны чалавек, нават несвядома, імкнецца”.
Па словах іерарха, перад гэтай таямніцай Бога, прысутнага ў Эўхарыстыі, “мы падаем на калені, каб змяніць рытм нашага жыцця, у якім углядаемся ўдалечыню з нашым планам і надзеяй”.
Генеральны вікарый дыяцэзіі падкрэсліў, што, калі чалавек прымае Цела Хрыста, то ўваходзіць з Ім у Камунію, спалучае сваё жыццё з Ягоным.
“Аб гэтым Езус добра ведаў, таму стаўся хлебам штодзённага спажывання, дзеля штодзённага станаўлення чалавечай святасці”, – сказаў іерарх.
Біскуп дадаў, што “той, хто прагне спазнаць Езуса ў Камуніі рэцэптарамі смаку, – застанецца насычаны толькі хлебам, а той, хто прымае Яго сэрцам, – наталяе душу моцай Божай”.
Пасля Імшы адбылася эўхарыстычная працэсія па касцёле. Яна спынялася ля чатырох алтароў, дзе вернікі дзякавалі Пану Богу за Яго прысутнасць у іх штодзённай рэчаіснасці, перапрашалі за грэх занядбання ў жыцці і прасілі аб моцы Яго благаслаўлення на далейшае крочанне дарогамі веры.
Кс. Юрый Марціновіч
Фота: Вольга Сяліцкая
11 чэрвеня з нагоды ўрачыстасці Найсвяцейшага Цела і Крыві Хрыста біскуп Гродзенскі Аляксандр Кашкевіч цэлебраваў святую Імшу ў катэдральным касцёле св. Францішка Ксаверыя ў Гродне.
14 мая з нагоды сусветнага дня посту і малітвы аб спыненні пандэміі каранавірусу ў парафіі св. Міхала Арханёла ў Смаргоні адбылася адарацыя Найсвяцейшага Сакрамэнту, якая доўжылася ўвесь дзень.
21 мая біскуп Гродзенскі Аляксандр Кашкевіч на святой Імшы ў касцёле Адшукання Святога Крыжа ў Гродне (пабернардынскі) удзяліў сакрамэнт канфірмацыі маладым парафіянам.
Вернікі прынялі сакрамэнт хрысціянскай сталасці ў асаблівы час чакання ўрачыстасці Спаслання Духа Святога.
Гэты сакрамэнт такі ж важны, як і іншыя. Яго прымаюць у дарослым узросце для таго, каб чалавек станавіўся сапраўдным вызнаўцам Езуса Хрыста і мог заўсёды абараніць веру.
Пра абавязак абвяшчэння Евангелля Хрыста біскуп Аляксандр Кашкевіч нагадаў у гаміліі. Таксама іерарх заахвоціў кандыдатаў, каб яны ўсім сэрцам давяралі Езусу і “імкнуліся за Ім да таго, што добрае, прыгожае і ўзнёслае”.
На заканчэнне Эўхарыстыі маладыя людзі падзякавалі біскупу і святарам, якія рыхтавалі іх да гэтага дня, а таксама сваім родным, якіх назвалі сваімі сведкамі веры.
Прэс-служба Гродзенскай дыяцэзіі