20-годдзе з часу смерці кс. прэлата Юзафа Грасевіча адзначылі ў Каменцы

7 сакавіка ў парафіяльным касцёле св. Антонія і Аб’яўлення Пана ў Каменцы (Шчучынскі дэканат) адбылася святая Імша за памерлага 20 гадоў таму ксяндза прэлата Юзафа Грасевіча.

У малітве за спачылага святара, які апошнія гады свайго жыцця быў пробашчам у Каменцы, удзельнічалі святары, сёстры законныя і вернікі з Каменкі і іншых месцаў, дзе служыў ксёндз прэлат, і тыя, хто яго ведаў.

Імшу ўзначаліў біскуп Гродзенскі Аляксандр Кашкевіч. Іерарх падкрэсліў, што спачылы пакінуў у сэрцах многіх вернікаў незнішчальны след, які сёння прыносіць добрыя плёны.

Біскуп дадаў, што дзякуючы такім руплівым святарам Касцёл на нашых землях у цяжкія часы ганенняў вытрываў і можа развівацца далей.

На заканчэнне Імшы пробашч парафіі кс. Андрэй Кеўлюк падзякаваў усім за ўдзел у малітве за спачылага святара, а прадстаўнікі старэйшага і малодшага пакаленняў парафіян у сваіх словах нагадалі пра асобу кс. Грасевіча. Як падкрэслілі вернікі, ён усім сваім жыццём вучыў, як трэба любіць Бога і служыць Яму, а таксама любіць кожнага чалавека.

Затым усе сабраліся на месцы пахавання святара, дзе запалілі лампаду і памаліліся за збаўленне яго душы “Анёл Панскі”.

Ксёндз прэлат Юзаф Грасевіч нарадзіўся ў 1904 г. на Беласточчыне ў вёсцы Багушы. Наведваў школу ў Беластоку, пасля яе заканчэння паступіў ва ўніверсітэт Стэфана Баторыя ў Вільні на факультэт паланістыкі.

Пасля заканчэння ўніверсітэта працаваў як паланіст у гімназіі айцоў езуітаў. Пасля двух гадоў роздумаў паступіў у духоўную семінарыю. Прэзбітэрскае пасвячэнне атрымаў з рук біскупа Рамуальда Ялбжыкоўскага.

Быў рэдактарам “Каталіцкага часопіса” ў Вільні і духоўным акупеном гурткоў хрысціянскай моладзі. Зблізіўся з благаслаўлёным кс. Міхалам Сапоцькам і вучыўся яго жыццёваму прыкладу.

3 сакавіка 1942 г. у Вільні разам з іншымі святарамі быў арыштаваны, пасля высланы ў Сібір. Знаходзіўся ў лагеры ў Правенішках, потым у Комі. Толькі пасля смерці Сталіна вярнуўся ў касцёл у Новай Рудзе. Абслугоўваў некалькі парафій. Яго пастаянна кантралявалі спецслужбы, выклікалі на допыты, прыніжалі.

Удзельнічаў у заснаванні законнай супольнасці сясцёр Маці Міласэрнасці (Вастрабрамскай). Прычыніўся да захавання і ўратавання ад знішчэння першага цудатворнага абраза Езуса Міласэрнага, напісанага паводле ўказанняў св. Фаўстыны па выразным пажаданні самога Езуса Хрыста.

Aдышоў па ўзнагароду да Пана 1 сакавіка 2000 г. Пахаваны каля касцёла ў Каменцы, у абарону якога рашуча стаяў усё жыццё.

Кс. Юрый Марціновіч