10 кастрычніка ў санктуарыі Гродзенскай дыяцэзіі Маці Божай Шкаплернай у Гудагаі (Астравецкі дэканат) урачыстай Эўхарыстыяй адзначылі 25-годдзе манаскіх абяцанняў с. Марыі Тэрэсіны ад Дзіцяткі Езуса.
Апоўначы 19 ліпеня ў Гудагаі працэсіяй святла з паходнямі і цудадзейным абразом Маці Божай Шкаплернай распачалася ўрачыстая святая Імша, цэлебрацыю якой узначаліў біскуп Віцебскі Алег Буткевіч.
29 верасня Генеральны вікарый Мінска-Магілёўскай архідыяцэзіі і адказны за СМІ ў беларускім каталіцкім епіскапаце біскуп Юрый Касабуцкі абверг звесткі пра тое, што Касцёл у Беларусі нібы выкарыстоўваецца знешнімі сіламі ў палітычных мэтах.
19 ліпеня ў гудагайскім санктуарыі завяршыліся штогадовыя ўрачыстасці ў гонар Маці Божай Шкаплернай, у якіх сёлета ўзялі ўдзел некалькі тысяч чалавек.
10 чэрвеня ў капліцы Вышэйшай духоўнай семінарыі ў Гродне адбылася святая Імша на заканчэнне 2020/2021 навучальнага года. Гэта быў ужо трыццаць першы год у гісторыі гэтай навучальнай установы.
Эўхарыстыю ўзначаліў Апостальскі адміністратар sede vacante Мінска-Магілёўскай архідыяцэзіі біскуп Казімір Велікаселец,
У Імшы ўдзельнічалі біскуп Гродзенскі Аляксандр Кашкевіч, Генеральны вікарый Гродзенскай дыяцэзіі біскуп Юзаф Станеўскі, Генеральны вікарый Мінска-Магілёўскай архідыяцэзіі біскуп Юрый Касабуцкі, выкладчыкі і свецкія супрацоўнікі семінарыі і самі семінарысты.
Усіх прысутных у капліцы – сэрцы семінарыі – прывітаў рэктар кс. Віталій Вайцяхоўскі. Святар адзначыў, што гэта радасны дзень, які дае магчымасць зірнуць на пройдзены шлях, што вядзе ў семінарыйнай фармацыі да Хрыстовага алтара.
У гаміліі біскуп Юзаф Станеўскі казаў пра важнасць падтрымкі на шляху да святарскага служэння з боку народнай пабожнасці, якая ў кожнай дыяцэзіі нашай краіны адметная, але ў той жа час заўсёды аднолькавая, “бо сэрца чалавека ў канчатковым выніку прагне адно і тое ж”. “Зразумела, народная пабожнасць часам павярхоўная. Аднак праз яе вера ўвайшла ў сэрцы людзей, стала часткай іх пачуццяў, іх звычак і жыцця. Таму народная пабожнасць – гэта вялікі скарб Касцёла”, – дадаў іерарх.
Біскуп падкрэсліў, што семінарыйны шлях – перыяд навучання адзін з адным і адзін ад аднаго. “Выплываючы на глыбіню нашага паклікання, як разважаў святы Ян Павел ІІ, кандыдат рыхтуецца да прыняцця Дару і зразумення Таямніцы святарства. Гэтае рашэнне выспявае і ў асабістых сустрэчах з веліччу і слабасцю чалавечага існавання”, – сказаў іерарх.
Таксама ён адзначыў, што семінарыя – гэта супольнасць у руху, пiлігрымскі шлях, са свaімі складанасцямі. “У суіснаванні, якое часам бывае складаным, трэба навучыцца быць шчодрымі, і не толькі мірыцца адзін з адным, але і ўзбагачаць адзін аднаго, каб кожны мог прынесці свае асабістыя таленты ў агульную скарбніцу, бо ўсе яны служаць той самай справе фармацыі”, – звярнуў увагу Генеральны вікарый дыяцэзіі.
Падчас Імшы семінарысты дзякавалі Богу за чарговы год фармацыі, за ўсе дасягненні ў навуковай і духоўнай сферах, за ўсіх выкладчыкаў, якія з вялікай адданасцю і самапрысвячэннем стараліся перадаць ім як мага больш ведаў і дзяліліся жыццёвым вопытам.
На заканчэнне Эўхарыстыі біскуп Аляксандр Кашкевіч падсумаваў завершаны навучальны год, выразіўшы надзею, што кожны з семінарыстаў яшчэ больш навучыўся любіць бліжніх, цаніць і шанаваць тых канкрэтных людзей, якіх Пан Бог у сваім Провідзе паставіў на іх жыццёвым шляху.
Іерарх выказаў таксама словы ўдзячнасці ўсім, якія сваім служэннем, працай і руплівасцю ўнеслі свой асабісты ўклад у дзейнасць гродзенскай Alma Mater. Ён падзякаваў рэктару, выхаваўцам і спаведнікам, усім духоўным і свецкім супрацоўнікам семінарыі за працу перадавання ведаў студэнтам.
Звярнуўшыся да семінарыстаў з нагоды заканчэння чарговага навучальнага года, пастыр Касцёла на Гродзеншчыне падкрэсліў, што семінарыйная фармацыя мае розныя аспекты: інтэлектуальны, духоўны, пастырскі і чалавечы.
“Усе гэтыя аспекты важныя, бо толькі тады, калі яны ўтвараюць разам гарманічную еднасць, можна казаць пра ўдалую, усебаковую фармацыю, здольную падрыхтаваць сапраўдных святароў паводле Сэрца Езуса”, – сказаў іерарх.
Семінарыстам ён пажадаў, каб летні час праходзіў радасна і спакойна, a таксама быў нагодай даваць добрае сведчанне бліжнім, спрыяў паглыбленню і ўзмацненню іх асабістай духоўнай сувязі з Езусам Хрыстом.
Кс. Юрый Марціновіч
Фота: Павел Леановіч
17 чэрвеня дапаможны біскуп Гродзенскай дыяцэзіі Юзаф Станеўскі адзначыў 25-годдзе прэзбітэрскага пасвячэння.
16 кастрычніка ў санктуарыі Маці Божай Шкаплернай у Гудагаі (Астравецкі дэканат) развіталіся са спачылым айцом Леанардам Цеханоўскім OCD. Апошнія 21 год святар служыў на Астравеччыне ў гудагайскай парафіі i парафіі св. Андрэя Баболі ў Градоўшчыне.
На Эўхарыстыі, падчас якой асаблівa дзякавалі Богу за дар гэтага святара, яго адданае і вернае служэнне, сабраліся шматлікія вернікі парафіі, а таксама іншых месцаў. Прысутныя дзякавалі Пану за тое, што ім было дадзена сустрэць айца Леанарда, які сваім простым і сціплым стылем жыцця быў здольны прывесці іншага чалавека да Бога.
На пачатку пахавальнай Імшы настаяцель манаскай супольнасці ў Гудагаі а. Юрый Находка OCD выказаў словы прывітання ўсім прысутным, падзякаваўшы за выразы спачування, скіраваныя айцам кармэлітам.
Імшу ў інтэнцыі спачылага ўзначаліў біскуп Гродзенскі Аляксандр Кашкевіч, яе канцэлебравалі Апостальскі адміністратар sede vacante Мінска-Магілёўскай архідыяцэзіі біскуп Казімір Велікаселец, генеральны вікарый Мінска-Магілёўскай архідыяцэзіі біскуп Юрый Касабуцкі, дыяцэзільныя святары і кармэліты з усіх манаскіх супольнасцяў нашай краіны.
У гаміліі рэгіянальны вікарый кармэлітаў босых у Беларусі а. Пётр Фраштэнга OCD нагадаў біяграфію спачылага. Святар адзначыў, што айцец Леанард служыў з вялікім самапрысвячэннем людзям, да якіх быў накіраваны сваімі настаяцелямі, і адышоў у вечнасць у цішыні сваёй манаскай келлі ў кляштары ў Гудагаі, як выглядала ўсё яго служэнне – ціхае і сціплае.
Рэгіянальны вікарый прывёў жыццё а. Леанарда ў лічбах: ён нарадзіўся і правёў дзяцінства і маладосць у невялікім горадзе Браньску ў Польшчы. 63 – столькі гадоў пражыў на зямлі, 37 – гэта гады, на працягу якіх хадзіў у кармэліцкім хабіце, 33 – гады святарства. З гэтага 21 год, пачынаючы з 2001 года, – ціхае служэнне, спачатку крыху ў Нарачы, а потым, да смерці, у Гудагаі ў санктуарыі Маці Божай Шкаплернай.
Пасля заканчэння пахавальнай Імшы біскуп Юрый Касабуцкі ўзначаліў абрад развітання з памерлым у касцёле. Потым ва ўрачыстай працэсіі, згодна з традыцыяй, кармэліты занеслі труну з целам сабрата на прыкасцёльныя могілкі, дзе а. Леанард ад Божай Любові, кармэліт босы, быў пахаваны ў малітоўнай атмасферы пад спеў Salve Regina.
Айцец Леанард Цеханоўскі нарадзіўся 6 лістапада 1957 г. у Браньску на тэрыторыі сённяшняй Дрогічынскай дыяцэзіі (Польшча). Пасля заканчэння школы паступіў у Вышэйшую духоўную семінарыю ў Ломжы, дзе прайшоў двухгадовае вывучэнне філасофіі і аднагадовае тэалогіі (1976-1979).
Распазнаўшы ў сабе пакліканне, уступіў у красавіку 1984 г. у Ордэн кармэлітаў босых. Пасля праходжання навіцыяту прынёс 8 красавіка 1985 г. першыя манаскія абяцанні. Далейшае вывучэнне тэалогіі праходзіў у Вышэйшай духоўнай семінарыі кармэлітаў босых у Кракаве.
19 сакавіка 1988 г. прынёс вечныя манаскія абяцанні і прыняў пасвячэнне дыяканату, 1 чэрвеня 1988 г. – прэзбітэрскае пасвячэнне.
У 1988-1989 гадах быў катэхетам у Кракаве, затым у 1989-1990 гадах у Клюшкоўцы. Наступныя шэсць гадоў працаваў у Вроцлаве, дзе быў катэхетам, вікарыем парафіі і эканомам кляштара.
У 1996 г. стаў настаяцелем новай фундацыі кармэлітаў босых у Гарзендзеі, дзе пэўны час выконваў таксама функцыі магістра пастулантаў.
У красавіку 2001 г. выказаў настаяцелям жаданне паехаць у Беларусь. Служыў у Гудагаі з 2001 г. да смерці.
Кс. Юрый Марціновіч
У межах урачыстасцяў у гонар Маці Божай Шкаплернай, якія 18–19 ліпеня праходзілі ў санктуарыі айцоў кармэлітаў босых у Гудагаі (Астравецкі дэканат), іх удзельнікі асаблівым чынам дзякавалі Богу за тры дзесяцігоддзі з часу аднаўлення служэння манахаў гэтага ордэна ў Беларусі.
Урачыстая інтранізацыя абраза святой Ружы Лімскай адбылася 27 лістапада ў касцёле Маці Божай Нястомнай Дапамогі ў Карэлічах (Гродзенская дыяцэзія).
У гэтым мястэчку на Навагрудчыне нясуць служэнне святары з манаскага Ордэна святога Паўла, першага пустэльніка, якіх скарочана называюць «паўлінамі» ад лацінскай формы імя Павел.
Па іх запрашэнні цэлебрацыю святой Імшы з нагоды інтранізацыі абраза ўзначаліў Генеральны вікарый Мінска-Магілёўскай архідыяцэзіі біскуп Юрый Касабуцкі.
Гэта ўжо другі на працягу месяца візіт іерарха ў карэліцкі касцёл, куды двума тыднямі раней з яго ўдзелам былі ўрачыста ўнесены рэліквіі благаслаўлёных сясцёр назарэтанак, мучаніц Другой сусветнай вайны з Навагрудка.
Разам з біскупам Эўхарыстыю цэлебравалі карэліцкія душпастыры і святары з суседніх парафій. Памаліцца праз заступніцтва паўднёваамерыканскай святой прыбылі шматлікія госці, сярод якіх было нямала кансэкраваных асоб: сёстры дамініканкі, уршулянкі, францішканкі ад церпячых і брат з супольнасці баніфратраў. Да сабраных у касцёле дзякуючы прамой трансляцыі на «Радыё Марыя» духоўна далучыліся вернікі з іншых мясцінаў.
Падчас цырымоніі інтранізацыі біскуп Касабуцкі благаславіў абраз святой Ружы, напісаны мастаком з Бярозаўкі Міхалам Савашынскім.
У прамоўленай гаміліі іерарх распавёў пра жыццё і дзейнасць святой Ружы Лімскай.
Святая Ружа Лімская была першай святой амерыканскага кантынента. Пражыла яна ўсяго 31 год (1586–1617 гг.). Нарадзілася ў Перу і падчас хросту атрымала імя Ізабэла, аднак з-за далікатнай скуры многія называлі яе Ружай.
Дзяўчына адмовілася ад прапановы выйсці замуж і рана пачала працаваць, займаючыся продажам кветак і шыццём. Ва ўзросце 20-і гадоў уступіла ў Трэці ордэн дамініканак. Шмат часу яна праводзіла ў малітве і посце, аказвала дапамогу бедным і хворым, асабліва індзейцам і нявольнікам. Ёй было дадзена зараней ведаць дзень сваёй смерці. Да шэрагу святых была далучана ў 1671 годзе.
Святая дамініканка з Лімы з’яўляецца апякункай садаводаў, кветкаводаў і дапамагае ў сем’ях, якія перажываюць крызісы.
У нашай краіне святая Ружа малавядомая. Чаму ж яе абраз вырашылі змясціць у карэліцкім касцёле?
На гэта ёсць некалькі прычын. Адна з іх — блізкасць харызмы ордэна, да якога належаць карэліцкія душпастыры, да харызмы святой Ружы. Па прыкладзе святой Кацярыны Сіенскай, яна вяла аскетычнае жыццё. Удзень працавала, а ўвечары да позняй гадзіны праводзіла час у самотнасці на малітве ў сваёй пустэльні.
Карэліцкія парафіяне з радасцю падтрымалі ініцыятыву свайго пробашча айца Юрыя Саковіча OSPРЕ, каб адзін з бакавых алтароў святыны прысвяціць святой Ружы.
У мястэчку жыве шмат кветкаводаў, якія хацелі б мець сваю нябесную апякунку, і гэта яшчэ адна з прычын з’яўлення абраза ў Карэлічах. Нарэшце, варта таксама зазначыць, што да святой Ружы звяртаюцца з просьбай аб прымірэнні ў сем’ях, а гэта актуальна паўсюль і ва ўсе часы.
Успамін святой Ружы Лімскай у Каталіцкім Касцёле адзначаецца 23 жніўня.
Вернікі, якія маюць ахвоту прыехаць у Карэлічы ў пілігрымцы да святой Ружы Лімскай, могуць звяртацца да айцоў паўлінаў па тэлефонах:
+375 (29) 282 86 76
+375 (25) 782 23 13
22 кастрычніка ў парафіі святога Яна Паўла ІІ у Смаргоні з удзелам біскупа Юрыя Касабуцкага адзначылі адпустовую ўрачыстасць.
3 кастрычніка ў Вышэйшай духоўнай семінарыі ў Гродне адбылася ўрачыстая цырымонія распачацця новага навучальнага года. Для семінарыі гэты год ужо 31-ы.