16 лістапада, ва ўрачыстасць Найсвяцейшай Панны Марыі Вастрабрамскай, Маці Міласэрнасці, галоўнай Апякункі Гродзенскай дыяцэзіі, у катэдральным касцёле св. Францішка Ксаверыя ў Гродне распачаўся І Сінод Гродзенскай дыяцэзіі. Ён будзе праходзіць пад дэвізам "Жыць Евангеллем".
Мерапрыемства пачалося гімнам да Духа Святога, падчас якога шматлікія прысутныя духоўныя і свецкія асобы з усёй дыяцэзіі на чале з біскупам Гродзенскім Аляксандрам Кашкевічам заклікалі Яго аб кіраўніцтве і адпаведным святле, неабходным для распазнавання патрэбаў сучаснасці.
Біскуп Аляксандр Кашкевіч, звяртаючыся да ўдзельнікаў цырымоніі адкрыцця Сінода, адзначыў, што гэта выключная і гістарычная падзея, мэта якой – ажывіць рэлігійнае жыццё ў Касцёле на Гродзеншчыне, умацаваць веру ў людзях, аднавіць вернасць спадчыне мінулага і адвагу позірку ў будучыню.
Дапаможны біскуп Гродзенскай дыяцэзіі Юзаф Станеўскі прачытаў дэкрэт біскупа Гродзенскага, які склікае І Сінод дыяцэзіі і ў якім таксама ўсе вернікі, якія ўтвараюць супольнасць Касцёла на Гродзеншчыне, заахвочваюцца да актыўнага ўключэння ў сінадальную працу і да малітоўнай падтрымкі гэтай ініцыятывы, такой патрэбнай для далейшага функцыянавання і развіцця дыяцэзіі.
У канферэнцыі “Роля і выклікі дыяцэзіяльнага Сінода для Касцёла на Гродзеншчыне” кс. канонік Антоні Грэмза, Генеральны сакратар Сінода, растлумачыў, чым з’яўляецца Сінод і якія яго задачы. Святар адзначыў, што практыка Сінодаў на нашай зямлі не новая. 25 разоў склікаліся і арганізоўваліся біскупамі Віленскімі Сіноды Віленскай архідыяцэзіі, якія датычылі найперш спраў укаранення пастановаў Сабору, патрэбаў лакальнага Касцёла, пачынаючы ад рэформы духавенства, душпастырскай дзейнасці да функцыянавання асобных касцёльных структур.
Ксёндз Антоні Грэмза звярнуў увагу, што апошні дыяцэзіяльны Сінод на нашай тэрыторыі адбыўся ў міжваенны перыяд, у 1931 г., у межах тагачаснай Віленскай архідыяцэзіі, да якой належала ўся тэрыторыя сённяшняй Гродзенскай дыяцэзіі акрамя Навагрудскага і Сапоцкінскага дэканатаў.
Генеральны сакратар адзначыў, што грамадскія змены і новая геапалітычная сітуацыя пасля ІІ Сусветнай вайны, выклікі ў абставінах паўстання ў 1991 г. новых структур Рыма-Каталіцкага Касцёла ў межах Рэспублікі Беларусь учынілі, што заснаваная св. Янам Паўлам ІІ рыма-каталіцкая Гродзенская дыяцэзія пасля 26 гадоў існавання апынулася перад патрэбай арганізацыі ўласнага Сінода, дастасаванага да рэчаіснасці часу і тэрыторыі, на якой пад кіраўніцтвам свайго Пастыра ўтварае, як партыкулярны Касцёл, частку Паўсюднага Касцёла.
“Сінод у святле сучаснага навучання Касцёла можна назваць свайго роду дыяцэзіяльнай Пяцідзясятніцай, а таксама часам чытання і распазнавання знакаў часу”, – дадаў кс. Грэмза.
У канферэнцыі было адзначана, што распазнанне патрэбаў дыяцэзіі і акрэсленне канкрэтнай праблематыкі Сінода павінна быць у першай яго фазе падрыхтоўкі, калі ўсе зацікаўленыя будуць мець магчымасць вылучыць уласныя тэмы і актуальныя пытанні для дыскутавання падчас сінадальных пасяджэнняў.
“Сабраныя на Сінодзе, кожны па-свойму, павінны паклапаціцца пра дабро дыяцэзіі, пра яе належнае заканадаўства, пра развіццё веры ўсяго Божага народу. Таму дабро дыяцэзіі з’яўляецца краевугольным каменем і вызначальным фактарам сінадальнай дзейнасці ўсіх удзельнікаў”, – падкрэсліў святар.
Мэта распачатага І Сінода Гродзенскай дыяцэзіі – звярнуць увагу ўсіх, хто ўтварае гэты Касцёл, на супольнае дабро Касцёла на Гродзеншчыне. Такім супольным дабром, як напісаў біскуп Гродзенскі ў сваім пастырскім лісце на распачацце Сінода, будзе захаванне вернасці традыцыі мясцовага Касцёла і адкрыццё на знакі часу і новыя выклікі.
Кс. Юрый Марціновіч
Фота: Ангеліна Пакачайла
