16 жніўня ў гродзенскую парафію Святога Духа (Альшанка) былі ўнесены рэліквіі бл. ксяндза Ежы Папялушкі, мучаніка і вялікага змагара за праўду і свабоду.
Урачыстае ўнясенне рэліквій здзейсніў біскуп Гродзенскі Аляксандр Кашкевіч. Рэліквіі былі перададзены ў дар маладой парафіі, якая толькі будуе свой уласны касцёл ад Варшаўскай архідыяцэзіі.
Рэліквіі благаслаўлёнага вернікі віталі гучнымі воклічамі, з надзеяй, што мучанік будзе асабліва сёння, у цяжкія часы, якія перажывае наша краіна, дапамагаць ім з неба перажыць гэтыя выпрабаванні, а таксама вучыць, што кожнае зло трэба перамагаць дабром, а на кожную нянавісць і гвалт адказваць любоўю і павагай.
Моладзь парафіі прамовіла малітву за нашу краіну, просячы добрага Бога, каб у нашым грамадстве запанаваў дух міру і еднасці, а брат ніколі не ўзнімаў руку на брата. Затым біскуп Кашкевіч узначаліў святую Імшу ў інтэнцыі Беларусі.
Пробашч парафіі кс. канонік Павел Салабуда прызнаўся, што ўнясенне рэліквій хацеў здзейсніць восенню, калі Касцёл будзе ўзгадваць у літургічным календары бл. Юрыя. Аднак, бачачы, што адбываецца на вуліцах нашай краіны, ён вырашыў, што менавіта сёння адпаведны момант, каб звярнуцца па дапамогу да благаслаўлёнага Папялушкі.
Вернікі маладой парафіі ў Гродне перакананы, што благаслаўлёны святар дапаможа нашай краіне спазнаць жаданы мір і што ў ёй хутка запануюць еднасць і згода.
Ежы Папялушка нарадзіўся 1 верасня 1947 года ў в. Акопы каля Сухаволі (Польшча). У 1972 годзе атрымаў прэзбітэрскае пасвячэнне. Падчас забастовак у 1980 годзе займаўся душпастырскай апекай у асяроддзі працаўнікоў Варшавы.
Лічыўся адным з духоўных пастыраў прафсаюза “Салідарнасць”, які знаходзіўся ў апазіцыі камуністычнаму рэжыму. З лютага 1982 года цэлебраваў святыя Імшы за Айчыну, на якіх збіраліся вернікі з розных куткоў Польшчы.
19 кастрычніка 1984 года выкрадзены функцыянерамі службы бяспекі, жорстка закатаваны і ўтоплены ў р. Вісла. У 2010 годзе далучаны Касцёлам да ліку бласлаўлёных.
Ксёндз Папялушка ў сваім навучанні падкрэсліваў, што трэба гаварыць праўду, калі іншыя маўчаць, выражаць любоў і пашану, калі іншыя сеюць нянавісць, маўчаць, калі іншыя гавораць.
Ён казаў таксама, што трэба маліцца, калі іншыя праклінаюць, дапамагаць, калі іншыя не хочуць гэтага рабіць, прабачаць, калі іншыя не здольныя, цешыцца жыццём, калі іншыя яго ігнаруюць.
Кс. Юрый Марціновіч