2-4 жніўня адбылася XVIII пешая пілігрымка з Гродна ў дыяцэзіяльны санктуарый Пана Езуса Журботнага ў Росі. Сёлета яна праходзіла пад дэвізам “Сям’я: дар і абавязак, надзея чалавецтва”.
У пілігрымцы прынялі ўдзел пераважна вернікі з Гродзенскай дыяцэзіі, у асноўным маладыя людзі. Аднак ёсць і вельмі паказальная група старэйшых людзей, якія ўжо традыцыйна кожны год выходзяць у дарогу і заахвочваюць да пілігрымавання іншых.
Прынялі ўдзел у пілігрымцы і прадстаўнікі іншых дыяцэзій Беларусі, а таксама па некалькі чалавек з Польшчы, Літвы, Германіi. Сапраўды ўражвае, што людзі едуць часам нават сотні кіламетраў, каб прайсці гэты нялёгкі шлях, каб адчуць клімат, які гадамі ствараўся ў пілігрымцы, якая сёлета адзначыла сваё паўналецце.
У гэтым годзе пілігрымка была адметная тым, што ў ёй удзельнічала шмат маладых сужэнцаў разам са сваімі дзецьмі. Вельмі сімвалічна, што ў годзе, прысвечаным у Каталіцкім Касцёле ў Беларусі сям’і, разам крочылі бацькі і дзеці, разам маліліся, спявалі.
Першы дзень пілігрымавання быў вельмі складаны. Удзельнікі пераадолелі амаль 50 км. На заканчэнне першага дня яны адзначылі разам паўналецце пілігрымкі. Арганізатары паклапаціліся аб спецыяльным торце і падарунку для кожнага.
Абед у першы дзень прыгатавалі вельмі гасцінныя вернікі парафіі Беззаганнага Зачацця Найсвяцейшай Панны Марыі ў Квасоўцы. На начлег пілігрымаў прынялі вернікі парафіі Імя Найсвяцейшай Панны Марыі i св. Яна Непамука ў Вялікіх Эйсмантах.
Другі дзень быў ужо менш складаным. Па дарозе абедам пілігрымаў пачаставалі вернікі парафіі Імя Найсвяцейшай Панны Марыі ў Рэплі.
Пасля ўсе радасна ўвайшлі ў санктуарый. З вялікай узрушанасцю яны ішлі да Езуса, які пранізвае сваімі вачыма кожнага чалавека. Гэты позірк заахвочвае, каб кожны даручыў Яму свае штодзённыя правы і турботы, наблізіўся да Яго ўсім сэрцам.
За гэтыя 18 гадоў існавання пілігрымкі з Гродна ў Рось удалося стварыць сапраўдную сям’ю. Штогод для многіх пілігрымаў гэтыя тры дні ўпісваюцца ў іх каляндар. Незалежна ад таго, дзе яны знаходзяцца, хоць і сотні кіламетраў аддзяляюць іх ад горада над Нёманам, яны пакідаюць усё, каб сустрэцца разам, будаваць супольнасць, перажыць гэты незвычайны час.
У гэтай пілігрымцы можна адчуць сапраўдную атмасферу сям’і, дзе пануе мір, любоў і згода. У ёй можна навучыцца будаваць сваё жыццё на Богу.
Ад імя ўсіх удзельнікаў сёлетняй пілігрымкі жадаю выказаць словы ўдзячнасці ў адрас усіх, хто прымаў нас з шырокім сэрцам, хто дзяліўся кавалкам хлеба і кубкам вады. Такіх сустрэч і прыёмаў было вельмі шмат, звычайна ля прыдарожных крыжоў ці каплічак. Дзякуем вам усім за вашу веру і перакананне, што госць у дом – Бог у дом!
Хачу сардэчна падзякаваць таксама ўсім пілігрымам, якіх у гэтым годзе было больш за 270 чалавек – з розных месцаў нашай краіны і з замежжа! Ваша сведчанне і прысвячэнне – пацвярджэнне таго, што варта ў будучыні пілігрымаваць, варта прыкладваць усялякія старанні, каб пілігрымаванне з кожным годам было яшчэ больш прыгожым!
Дзякую за ўсе добрыя словы, выказаныя непасрэдна пасля заканчэння пілігрымкі з дапамогай сацыяльных сетак. Хацеў бы адзначыць, што кожны з вас утварае тую незвычайную атмасферу і ўносіць велізарны ўклад у будаванне нашай сям’і пілігрымаў.
Хоць наша пілігрымаванне падышло да канца, мы ўсё яшчэ жывем гэтымі хвілінамі і ўспамінамі. Перакананы, што наша вера вырасла, стала ўгрунтаванай. Няхай гэтага запалу хопіць нам да наступнага года!
А таму да пабачэння праз год! Запрасіце ў пілігрымку сваіх блізкіх і знаёмых, дазвольце ім таксама пакаштаваць гэтай выключнай атмасферы!
Kс. Юрый Марціновіч, кіраўнік пілігрымкі Гродна-Рось
Фота: Павел Адамовіч