Ледніца 2000 - гэта найвялікшае штогадовае спатканне каталіцкай (і не толькі) моладзі ў Еўропе. Адбываецца каля польскага горада Познань і збірае дзесяткі тысяч чалавек. Сёлета спатканне адбылося ў Вігілію Пяцідзесятніцы, 7 чэрвеня, і сабрала амаль 70 тыс. маладзёнаў. Мы выбраліся туды, каб распавесці Вам, чаму варта праехаць амаль 700 км з Беларусі і быць там.
З польскага горада Познань мы бярэм цягнік у бок Гнезна і едзем 40 хвілін да мясцовасці Леднагура (Lednogóra). Квіток каштуе каля 8 зл, г.зн. амаль 25 тысяч рублёў.
Пакуль едзем да Леднагуры, Марта вучыцца. Усё-такі цяпер сесія і ў панядзелак у супрацьстаянні з выкладчыкам будзе вырашацца пытанне who is who? Шчыра кажучы мы чакалі, што большасць людзей будзе ехаць якраз цягніком і вагоны будуць нагадваць шпроты. Было зусім наадварот. Людзей, якія ехалі на Ледніцу, можна было пералічыць на пальцах.
Дарога з чыгуначнай станцыі на Ледніцкае поле пешшу займае гадзіну. Шаша праходзіць праз маляўнічыя палі і мясцовасці. Пры гэтым ужо здалёк чуваць спевы спаткання, што паддае імпэту ў хаду і змушае сэрца дадаць некалькі ўдараў да свайго рытму.
На падыходзе да поля нас падабраў якісці добры дзядзя на джыпе. Аказалася, што ён мае суперпропускі і таму з ім мы едзем проста пад знакамітую браму-рыбу. Пры гэтым яшчэ атрымоўваем пропускі ў VIP зону. Карацей пашанцавала.
На рэгістрацыі сёлета мы атрымалі па кніжцы, пярсцёнкі – сімвалы заручынаў з Хрыстом і пасведчанне сяброў Ледніцы. Таксама сёлета ўпершыню арганізатары прасілі ўсіх удзельнікаў аб дабраахвотна-прымусовай ахвяры (каля 10 зл). Усё-такі крызіс дабраўся і да гэтага спаткання.
А. Ян Гура ОР, нястомны арганізатар гэтага спаткання, трымаў натоўп у гуморы і, як ён кажа, няспынна “карміў усіх сэнсам”. Прамовы розных біскупаў і святароў чаргаваліся са спевамі гурта Siewcy z Lednicy. На спатканні кожны музычны твор злучаны з адмысловым танцам. Там гэта нармальна, што каля каго сядзіш, з тым пазней і таньчыш.
Было горача і нават спякотна. Аднак большасць людзей былі да гэтага падрыхтаваныя.
Я не спецыяліст у падліках колькасці ўдзельнікаў масавых мерапрыемстваў, аднак люду было літаральна мора, ну можа возера. Мой маленькі фоцік і віпаўскі ідэнтыфікатар не дазвалялі ахапіць усіх. І нават тэлебім не змог гэтага зрабіць.
Арганізацыя спаткання неверагодна прадуманая. Поле падзелена на сектары і кожны мае дзесяткі сваіх ахоўнікаў парадку, медыкаў і іншых памагатых. Праз кожныя некалькі метраў, напрыклад, сустракаеш вось такі імправізаваны пункт першай дапамогі.
Далей пра духоўнае. Ледніца вядома палямі споведзі. Выглядае гэта наступным простым чынам. Па-за натоўпам знаходзіцца немалое поле, на якое прыходзіць вялізная колькасць святароў і да іх, проста на траве, прыходзяць спавядацца ўдзельнікі.
На Ледніцу прыязджаюць прадстаўнікі розных каталіцкіх рухаў, арганізацый, таварыстваў і інш. Людзі ахвотна распавядаюць чым займаюцца і што прапагандуюць. Атрымоўваецца своеасаблівы духоўны кірмаш.
Тут мы напаткалі чаргу за…малітвай. Унушальная чарга стаяла да палаткі з надпісам "Modlitwa wstawiennicza", па-беларуску гэта "малітва заступніцтва".
Далей стаіць вялікая палатка адарацыі Найсвяцейшага Сакраманту. Яна таксама не пуставала.
Аднак найвялікшы натоўп маладзёнаў мы спаткалі па-за ледніцкім полем. Моладзь тут проста тусавалася. Адныя раздавалі бясплатныя абдымкі, другія абліваліся вадою, трэція заляцаліся да дзяўчат, хтосьці проста размаўляў седзячы на траве і не звяртаючы на наваколле ніякай увагі. Крытыкі і скептыкі Ледніцы кажуць, што “а. Ян моліцца на полі, а моладзь сядзіць у кустах і займаецца невядома чым” (бо поле акружана лесам). Карацей, як у жыцці: кожны шукае таго, чаго хоча шукаць.
Адмысловае выйсце з сітуацыі прыдумалі арганізатары. Для барацьбы з “партызанамі” ў кустах, некалькі год таму была створана вялікая супольнасць евангелізатараў. Гэтыя евангелізатары займаюцца тым, што лазяць па лесе і евангелізуюць тамтэйшых уцекачоў з поля. Цікава, што шмат хто з евангелізатараў далучыўся да супольнасці менавіта пасля некалькіх “Ледніц у кустах” і пазнейшага навяртання.
Што ж, непасрэдна пад брамай-рыбай адбывалася шмат што. Бясконцыя працэсіі Дарогай Трэцяга Тысячагоддзя (дарога, якая ідзе праз усё поле да брамы-рыбы), знакі і сімвалы, прамовы і шмат чаго іншага. У 19.00 пачалася св. Імша, якую ўзначаліў новаспечаны польскі прымас арцыбіскуп Войцех Поляк.
Пасля службы адбылася гадзіна Яна Паўла, уключэнне папы Францішка, які звярнуўся да моладзі, адарацыя і ўсеагульны Выбар Хрыста. Прыемна, што сёлета, падчас шэсця дэлегацый краін з розных куткоў свету, Беларусь ішла пад двума сцягамі. Момант, калі нашы прамаўляюць: “Езу, выбіраем цябе нашым Панам”, захапляе.
Таму на Ледніцу ехаць варта. Перафразуючы вядомае выказванне, жыцця не хопіць аб’ездзіць усе спатканні, таму трэба ездзіць толькі на лепшыя. Усім моцнага перажыцця Спаслання Духа Святога і адвагі прыехаць у Ледніцу!
Арцём Ткачук
