Пальмовая нядзеля распачынае Вялікі тыдзень
Шостая нядзеля Вялікага посту называецца Пальмовай нядзеляй або нядзеляй Мукі Пана. Яна распачынае самы важны і ўрачысты перыяд у літургічным годзе - Вялікі тыдзень.
Шостая нядзеля Вялікага посту называецца Пальмовай нядзеляй або нядзеляй Мукі Пана. Яна распачынае самы важны і ўрачысты перыяд у літургічным годзе - Вялікі тыдзень.
Здаецца, яшчэ нядаўна галовы вернікаў былі пасыпаны попелам, а на гарызонце ўжо віднеецца Пальмовая нядзеля. За плячыма – больш за палову 40-дзённага шляху Вялікага посту. Прадстаўляецца добрая нагода прыпыніцца і паразважаць аб прамежкавых выніках падрыхтоўкі свайго сэрца да сустрэчы з уваскрослым Збаўцам.
Наконт перажывання велікапоснага перыяду ў супольнасці католікаў ходзяць легенды. Некаторыя лічаць, што ў гэты час трэба адмовіцца ад спажывання мяса, сыру і тварагу, закрываць вушы, калі паблізу гучыць музыка, “выклікаць” цярпенне з намерам, што гэта патрэбна Богу… У чым жа вернікі памыляюцца? Адкуль карані ілжывых перакананасцей? Разбіраем найбольш распаўсюджаныя міфы.
2 лютага Касцёл перажывае Сусветны дзень кансэкраванага жыцця. Свята 20 гадоў таму ўстанавіў св. Ян Павел ІІ. Падчас яго вернікі дзякуюць Пану за людзей, якіх Ён паклікаў праз розныя харызмы і духоўнасць сведчыць свету аб сваёй міласэрнасці, умацоўваць і абнаўляць справу абвяшчэння Евангелля для справядлівасці і міру ў адной вялікай чалавечай сям’і. Каля 160-ці кансэкраваных асоб з Гродзенскай дыяцэзіі, якія прадстаўляюць 22 жаночыя і 14 мужчынскіх кангрэгацый, таварыстваў, ордэнаў і інстытутаў, у гэты дзень адновяць свае манаскія абяцанні. Ніжэй крыху "харызматычных" цікавостак.
Сёлета (2017 г.) 1 сакавіка ў Каталіцкім Касцёле пачынаецца Вялікі пост. Гэты саракадзённы перыяд, які рыхтуе вернікаў да велікодных урачыстасцяў, пачынаецца ў Папяльцовую сераду.
З 1968 г. Каталіцкі Касцёл вітае чарговы год 1 студзеня Сусветным днём міру, які быў усталяваны 50 гадоў таму Папам Паўлам VI.
Хрыстос прыйшоў у гэты свет у сям’і, і мы таксама нараджаемся ў ёй. Сям’я з’яўляецца галоўнай клеткай і падмуркам кожнага грамадства. Вядома, што калі фундамент слабы, то і будынак доўга не прастаіць. Таму ў інтарэсах кожнага грамадства клапаціцца пра сям’ю. Касцёл, які стаіць на варце маральнага парадку і сацыяльнай справядлівасці, у якасці адной са сваіх галоўных задач бачыць клопат аб сужэнствах.
Хочам мы таго або не, спачатку глядзім на знешні бок рэчаіснасці, што стварае першыя ўражанні і меркаванні пра свет, іншых, сваё жыццё. Знешняе павінна ісці знутры.