19 лютага адбылося пахаванне кс. Паўла Барысевіча, адміністратара парафіі Найсвяцейшага Сэрца Пана Езуса ў Наваельні (Дзятлаўскі дэканат).
Развітанне са спачылым і пахаванне каля яго роднай святыні прайшло ў парафіі святых Пятра і Паўла ў Старых Васілішках (Шчучынскі дэканат).
З маладым святаром, які памёр 17 лютага з самага ранку, развітвалася мноства вернікаў з яго роднай парафіі, а таксама парафій, дзе ён на працягу амаль 10 гадоў святарства служыў, – у Гродне, Радуні, Ашмянах, Дварцы, Наваельні.
Прысутнічала больш за 100 святароў, сёстры законныя, гродзенскія біскупы і дапаможны біскуп Мінска-Магілёўскай архідыяцэзіі Юрый Касабуцкі.
Каля труны, якая згодна з рытуалам пахавання духавенства ставіцца інакш, чым у выпадку свецкіх людзей – а менавіта галавой да алтара, – быў пастаўлены здымак спачылага.
Пахавальную Імшу ўзначаліў біскуп Гродзенскі Аляксандр Кашкевіч. Іерарх адзначыў, што гэтая заўчасная смерць маладога святара з’яўляецца вялікім болем для мясцовага Касцёла і вялікай стратай. Пастыр Касцёла на Гродзеншчыне падкрэсліў, што кс. Павел Барысевіч страціў сваё жыццё для Хрыста – страціў, але не прайграў. Ён выйграў, перамог у Тым, хто ўжо ў святым хросце апрануў яго ў адзенне несмяротнасці.
У гаміліі Генеральны вікарый Гродзенскай дыяцэзіі біскуп Юзаф Станеўскі звярнуў увагу, што спачылы святар “пражыў мала гадоў, зведаў шмат клопатаў”: рамонт касцёла і плябаніі ў Наваельні, а найперш клопат пазнання болю і цярпення. Іерарх дадаў, што каго Пан любіць, таму і дае крыж.
“Яго маладыя рукі, напэўна, не стаміліся ўзносіць Цела і Кроў Пана над алтаром, а вочы – глядзець на тых, хто патрабуе дотыку Бога”, – сказаў дапаможны біскуп.
Іерарх падкрэсліў, што смерць Хрыста яшчэ больш з’яднала Яго вучняў. “І гэтая смерць, якая нас сёння тут сабрала, можа з’яднаць нас, бо толькі разам, толькі будучы бліжэй адзін да аднаго, мы можам супольна сустракаць штодзённасць, і нашу святарскую, і парафіяльную”, – заўважыў ён
Перад абліччам смерці кожнага святара, а тым больш тады, калі ён адыходзіць у маладым узросце і, мяркуючы па-чалавечы, занадта рана, набываюць асаблівае гучанне словы малітвы св. Амброзія з Медыялана: “Пане, не плачу, што ў мяне яго забраў, але дзякую Табе за тое, што мне яго даў”.
Таму вернікі, якіх так шмат сабралося ў гэты дзень у старадаўняй прыгожай святыні вакол труны, дзякавалі Богу за ксяндза Паўла, якога Усемагутны паставіў на іх шляху.
Яны дзякавалі за яго святарскае сэрца, добрае і любячае, як падкрэслівалі вернікі, калі ён служыў ім кожны дзень. Дзякавалі за яго святарскія вусня, якія абвяшчалі Божае слова, слова Праўды, а таксама нагадвалі і паказвалі шлях да неба, да дома Айца. Дзякавалі за яго святарскія рукі, якія ўдзялялі адпушчэнне грахоў, Цела Хрыста і благаслаўлялі. Дзякавалі за яго сведчанне ва ўсім святарскім служэнні...
Гэтая заўчасная смерць маладога святара, служэнне якога з самага пачатку было пазначана хваробай і цярпеннем, з’яўляецца таксама для нас усіх навукай і перасцярогай, што мы павінны быць заўсёды падрыхтаваны да сустрэчы з Панам.
“Бог схаваў ад нас гадзіну смерці, каб мы кожны дзень яе чакалі”, – казаў св. Аўгустын. Таму аб Божым Валадарстве трэба маліцца, для яго трэба працаваць і цярпець.
Глыбока верым, што цярпенні, якія ў хваробе спазнаў ксёндз Павел, не адлучылі яго ад любові Бога, аб’яўленай і дадзенай кожнаму праз Езуса Хрыста, адзінага Збаўцу чалавека. Таму кажам ксяндзу Паўлу з верай і надзеяй: “Жыві ў Хрысце навекі!”
Ксёндз Павел Барысевіч нарадзіўся 10 красавіка 1984 года. Прэзбітэрскае пасвячэнне прыняў з рук біскупа Гродзенскага Аляксандра Кашкевіча 16 лістапада 2010 года ў катэдральнай базыліцы св. Францішка Ксаверыя ў Гродне.
Пасля пасвячэння служыў вікарыем у парафіi св. Юзафа ў Гродне, парафіі Маці Божай Ружанцовай у Радуні, парафіі св. Міхала Арханёла ў Ашмянах, адміністратарам парафіі Божага Цела ў Дварцы. З 2015 года і да моманту смерці з’яўляўся адміністратарам парафіі Найсвяцейшага Сэрца Пана Езуса ў Наваельні. Ужо на працягу доўгага часу меў праблемы са здароўем.
Кс. Юрый Марціновіч
Фота: Віталій Сямёнаў