Пяты дзень. Для мяне гэта быў дзень айцоўства. Мы спалі ў будучай закрыстыі касцёла, які будуецца. Св. Імша павінна была пачацца ў 06:15. У 06:10 да нас раптоўна зайшоў кс. біскуп Алег Буткевіч і сказаў, каб мы паспяшылі. Ціха, без пафасу, быццам ён ішоў з намі ўжо некалькі дзён. Тут жа атрымалі ад яго ў косць за спазненне. Аднак усё гэта было радаснае і лёгкае.
Наша Аня самлела падчас літургіі, але Езус у хлебе прыйшоў і да яе.
Для большасці пілігрымаў, кс. біскуп Алег застаецца айцом Алегам, сябрам і старым знаёмым. Я ж не мог надзівіцца, як ён грае на гітары, спіць з усімі на траве, жартуе ў мікрафон і точыць бутыкі. Я не мог спыніць сябе. Хацелася дзівіцца і ахаць. Усё-такі эмоцыі такая штука.
Цэлы дзень няспынна паліла сонца. Мазалі мулялі, у некаторых дзяўчат здаралася штосьці накшталт нервовага зрыву, калі яны хацелі ў гэты ж момант паехаць дадому. У пэўным моманце мы праскочылі перапынак і прайшлі 10 км за 2 гадзіны. Фізічна, сённяшні дзень можна назваць вайной са сваёй плоццю. І яшчэ якой вайной.
Затое з-за спёкі нашыя прыпынкі нагадвалі адпачынак у Маямі. Сонейка, неверагодная прырода і неперадаваемая асалода сядзення на траве пасля доўгага маршу.
Заўтра ў нас найдаўжэйшы дзень пілігрымкі. Да Будслава засталося 3 дні. Галоўнае, каб ногі не перашкодзілі духу. Каб усё дапаўняла адзін аднаго. Каб нашы душы, як казаў Барадулін, зарунелі.
Арцём Ткачук
Вова разважае
Дабро ад Бога.
Вы умееце благаслаўляць? А праклінаць? Дзве падобныя рэчы, але дзейнічаюць зусім па-рознаму.
Праклёнам вучыць не буду. А благаслаўляць вельмі проста: “Няхай будзе табе добра ў Імя Айца, і Сына, і Святога Духа”.
На працягу гэтых дзён чуў мноства сведчанняў пра моц благаслаўлення: людзей абыходзяць праблемы, машыны пачынаюць ездзіць, кампутары працаваць. І гэта толькі жарты ў параўнанні з тым, што на маіх вачах святар благаславіў дажджлівае неба просячы, каб дождж скончыўся і не прайшло дзесяці хвілін, як мы ужо здымалі свае дажджавікі. Прагноз казаў, што верагоднасць дажджу 90%. Таксама, калі мы з Косцяй згубіліся, хутка спынілася машына і добры кіроўца адвез нас да ўсёй пілігрымкі. Можа мне падалося, што гэтае дабро з-за благаслаўлення , але вопыт веры кажа, што не. Трэба часцей карыстацца гэтай магчымасцю.
Уладзімір Крупенка
