15 ліпеня вернікі парафіі св. Юрыя ў Варнянах (Астравецкі дэканат) здзейснілі пілігрымку, у межах якой наведалі касцёлы ў Канстанцінаве, Нарачы, Мядзелі, Ваўкалаце, Параф’янаве, Даўгінаве, Вілейцы, Войстаме, Смаргоні і Будславе.
Пра гэта паведамляе сайт парафіі, дзе аб гэтай падзеі гаворыцца так: “Гэта было не проста аўтападарожжа, а Пілігрымка сэрцаў, у якой кожны кіламетр азначаў яшчэ адзін крок да сустрэчы з Богам”.
“Дзесяць святыняў – дзесяць вокнаў у неба, – адзначаецца на парафіяльным сайце. – Кожная з іх – як паэма, напісаная каменем і духам. У Канстанцінаве Маці Божая Унебаўзятая ўзносіць нас да нябеснага святла, як зіхоткае світанне над душой. Нарач адгукаецца заклікам святога Андрэя: ідзіце, бо надзея жыве. У Мядзелі Шкаплерная Маці Божая ахінае малітвеннай цішынёй, як лёгкі ветрык ласкі. У Ваўкалаце Ян Хрысціцель кліча да пакоры і перамогі над унутраным пустэльніцтвам.
У Параф’янаве пяшчота Маці Божай суцішае, як споведзь у змроку. Даўгінава – з урокамі святога Станіслава пра вернасць нават у ціхім служэнні. У Вілейцы крыж узвышаецца, як сімвал перамогі праз ахвяру, што дае жыццё вечнае. У Войстаме Найсвяцейшая Тройца яднае, як тры ноты гармоніі ў святой мелодыі. У Смаргоні святы Міхал абараняе веру, нібы анёл з мячом святасці”.
Кульмінацыяй пілігрымкі стала наведванне Нацыянальнага санктуарыя ў Будславе. На сайце варнянскай парафіі гаворыцца: “Будслаўскі санктуарый у гэтым Юбілейным годзе – як адчыненая брама да міласэрнасці, як свята духоўнага абнаўлення, дзе Марыя кладзе руку на твар чалавецтва і шэпча: “Не бойцеся – Я з вамі”.
У санктуарыі варнянскія вернікі са сваім пробашчам кс. Віктарам Захарэўскім удзельнічалі ў святой Імшы. Пробашч будслаўскай парафіі кс. Дзмітрый Дубовік распавёў ім пра святыню. “Кожная ікона, кожны роспіс – не проста фарба на дрэве, але дыханне веры, якое працінае стагоддзі, як душа святыні, што моліцца разам з людзьмі”, – сказана на сайце варнянскай парафіі.
Акрамя таго, адзначаецца, што ў касцёлах, якія былі пунктамі маршруту пілігрымаў, святары сустракалі іх “з цеплынёй і мудрасцю” і што “кожны храм гаварыў сваім голасам: праз камень, праз абразы, праз водгалас людзей”. Асабліва адзначаюць пілігрымы прыпынак у смаргонскім касцёле св. Міхала Арханёла, пра што сказана так: “Тут, сярод цішыні і малітвы, ксёндз Артур Ляшнеўскі SDB, пробашч парафіі, з цеплынёй распавядаў пра святыню, як быццам адкрываў сэрца, напоўненае малітвай, гісторыяй і пяшчотай. Яго аповед быў настолькі жывы і цікавы, што слухачы, не заўважаючы часу, пагрузіліся ў кожнае слова, як у глыбокую раку духоўнай памяці. Здавалася, што ён сам пражыў той далёкі час, бачыў тыя гістарычныя моманты, адчуваў дыханне стагоддзяў. Нягледзячы на позні час, прысутныя забываліся пра стому – настолькі аповед святара быў прасякнуты духам і шчырасцю. Але самым трапяткім момантам стала сустрэча з былым пробашчам – ксяндзом Здзіславам Пікулам SDB, духоўным бацькам, які на працягу 24 гадоў быў апекуном парафіі святога Юрыя ў Варнянах. (…) Яго словы – простыя, але прасякнутыя глыбінёй: “Я памятаю кожнага з вас, як частку святыні, што не ў сценах, а ў людзях. Маё служэнне было дарам, які працягваецца праз вас…”
Дадаецца, што вярталіся пілігрымы “стомленыя, але прасветленыя, з пачуццём удзячнасці – бо здзейснілі не толькі шлях з Варнян у Будслаў, але і шлях унутраны, шлях да глыбінь”.
