
На пачатку сустрэчы святары перажылі набажэнства Крыжовага шляху, падрыхтаванага спецыяльна для іх айцом доктарам Андрэем Шчупалам CssR, духоўным айцом святароў дыяцэзіі. У гэтым набажэнстве айцец Андрэй разважаў над вялікай адказнасцю святароў за павераны ім люд, над асабістай працай над сабой і сваімі слабасцямі, якія датычаць таксама і святароў як людзей. Пасля адбылося выстаўленне Найсвяцейшага Сакраманту, падчас якога святары спавядаліся.
Далей святары выслухалі аскетычную канферэнцыю на тэму “Любоў у паслузе святара”, якую таксама прачытаў а. Андрэй. Ён звярнуў увагу на тое, што з’яўляецца найважнейшым: любоў да Бога і любоў да бліжняга. Любоў да Бога ў жыцці святара павінна выражацца ў яго жаданні прызначыць Богу як мага больш часу, каб святар мог з Ім часцей сустракацца, пазнаваць Яго і размаўляць з Ім. Таму што гэта ўздзейнічае на ўсё яго святарскае жыццё, а таксама на паслугу. Бог павінен быць прадметам святарскай любові, а інакш на Яго месцы можа з’явіцца хтосьці іншы. Выяўленнем такой любові да Бога павінна быць любоў да бліжняга, г.зн. да братоў і сясцёр, даручаных яму ў апеку. А гэта найчасцей выражаецца ў выкананні святаром сваіх абавязкаў, звязаных з касцёлам, катэхізацыі, удзяленні сакрамантаў, кіраванні парафіяй. Асновай і матывацыяй усяго гэтага павінна быць толькі і выключна сапраўдная любоў.
Пасля канферэнцыі святары разам са сваім пастырам кс. б-пам Аляксандрам Кашкевічам цэлебравалі св. Імшу ў семінарыйнай капліцы. Божае слова да святароў скіраваў біскупскі вікарый Лідскай акругі кс. д-р Уладзімір Гуляй. Сваю прамову ён абапіраў на апостальскі ліст Святога Айца “Porta Fidei” (“Дзверы веры”). Кс. Уладзімір гаварыў пра прымат і адарацыю Бога ў жыцці святара, пра крызіс веры, пра дэсакралізацыю, аб патрэбе рэхрысціянізацыі. Для Божа люду ж найперш патрэбна, каб святар быў веруючым чалавекам, бо толькі тады яго жыццёвы прыклад кажа больш, чым, не раз, яго словы.
Пасля св. Імшы быў арганізаваны традыцыйны абед і выслуханы традыцыйныя інфармацыйныя аб’явы.