23 сакавіка ў Гродне адбыўся інсцэніраваны Крыжовы шлях вуліцамі горада. У набажэнстве ўзялі ўдзел сотні вернікаў.

У мінулыя гады Крыжовы шлях не праводзіўся па прычыне пандэміі каранавірусу. Цяпер жа вернікі зноў выйшлі на вуліцы горада над Нёманам, каб, удзельнічаючы ў гэтым набажэнстве, напярэдадні Пальмовай нядзелі, якая распачынае Вялікі тыдзень, яшчэ раз перажыць апошнія хвіліны зямнога жыцця Езуса Хрыста.

Крыжовы шлях пачаўся ў катэдры св. Францішка Ксаверыя. Святыня была напоўнена вернікамі гродзенскіх парафій, якія сабраліся, каб ушанаваць Муку Езуса, а таксама каб вучыцца жыць і паміраць паводле Божай волі, верна і адважна несці жыццёвы крыж, які дае Бог.

На пачатку арганізатары набажэнства заклікалі прысутных ахвяраваць свой удзел у ім за душы памерлых, асабліва за ўсіх ахвяр войнаў і тэрарыстычных актаў, а таксама за навяртанне грэшнікаў.

Затым удзельнікі рушылі за Езусам, які нёс крыж па вуліцах горада. Крыжовы шлях уключаў 14 прыпынкаў, на якіх вернікі ўспаміналі падзеі, звязаныя з жыццём Хрыста, разважалі пра Яго велізарны боль і пакуты.

Сёлета набажэнства было нялёгкім, бо ўвесь час на яго працягу ішоў дождж. Разам з тым на кожным прыпынку Крыжовага шляху адбывалася прадстаўленне, якое дапамагала ўдзельнікам глыбей засяродзіцца на пакутах Езуса і задумацца над сваім жыццём і паводзінамі.

Падрыхтаваць інсцэніраванае набажэнства біскуп Гродзенскі Аляксандр Кашкевіч папрасіў вернікаў парафіі Перамянення Пана ў Вялікай Бераставіцы. У пастаноўцы было задзейнічана каля 40 чалавек на чале з пробашчам а. Вальдэмарам Слотам CSsR. Хоць сярод іх няма прафесійных акцёраў, яны стварылі антураж, гістарычныя касцюмы, глыбока ўвайшлі ў ролі евангельскіх персанажаў.

Удзельнікі Крыжовага шляху прайшлі вуліцамі горада да найстарэйшай гродзенскай святыні – касцёла Адшукання Святога Крыжа (бернардынскі), дзе набажэнства завяршылася.

Біскуп Аляксандр Кашкевіч, які ішоў сярод удзельнікаў, падзякаваў за тое, што да Крыжовага шляху, нягледзячы на неспрыяльныя ўмовы надвор’я, далучылася так шмат людзей, падзякаваў за любоў да Касцёла і Езуса Хрыста. Таксама іерарх выказаў удзячнасць парафіянам Вялікай Бераставіцы за працу падрыхтоўкі набажэнства.

Пастыр Касцёла на Гродзеншчыне ўдзяліў усім прысутным благаслаўленне на плённае перажыванне Вялікага тыдня.

Прэс-служба Гродзенскай дыяцэзіі

30 мая Эўхарыстыяй у катэдры св. Францішка Ксаверыя распачалося ў Гродне святкаванне ўрачыстасці Найсвяцейшага Цела і Крыві Езуса Хрыста – адной з самых важных у Касцёле.

На святой Імшы сабралася вялікая колькасць вернікаў з усіх парафій горада. Узначаліў літургію біскуп Гродзенскі Аляксандр Кашкевіч, канцэлебравалі яе каад’ютар Гродзенскай дыяцэзіі біскуп Уладзімір Гуляй і духавенства гродзенскіх парафій.

Сярод удзельнікаў літургіі былі дзеці, якія сёлета прыступілі да Першай Камуніі.

У пачатку Імшы біскуп Гродзенскі адзначыў важнасць гэтага дня, калі вернікі праслаўляюць Езуса Хрыста, вучацца любові, утвараюць супольнасць паўсюднага Касцёла.

Біскуп Уладзімір Гуляй у гаміліі прапанаваў падумаць у гэтую ўрачыстасць аб тым, якія скарбы пакінуў людзям Езус Хрыстус у каштоўнай спадчыне – Эўхарыстыі. Першым з гэтых скарбаў іерарх назваў Найсвяцейшае Сэрца Езуса – “месца, якое абрала сабе любоў”.

“Маючы гэта Сэрца, мы валодаем крыніцай усякага суцяшэння і супакою, бяздоннай міласэрнасцю і скарбніцай усіх багаццяў Бога”, – сказаў біскуп. Па яго словах, Сэрца Езуса не толькі дае ўсё, што можа паслужыць суцяшэнню і дабру людзей, але і злучае ў сабе з любоўю ўсемагутнасць. Іерарх падкрэсліў, як важна спяшацца да Найсвяцейшага Сакрамэнту, да Сэрца Езуса заўсёды, калі чалавек адчувае сябе слабым, змучаным, мае патрэбу ў дапамозе.

Таксама біскуп назваў непараўнальным багаццем, атрыманым у спадчыну ад Пана ў Эўхарыстыі, Ягоныя мукі і смерць. “У святой Імшы Сэрца Езуса нібы зноўку пранізваецца за нас дзідай, як аднойчы гэта здарылася на крыжы. Тут мы ў чарговы раз знаходзім нагоду, каб уславіць вялікія справы Божыя. Паводле Яго спрадвечнага Провіду, Ён захацеў адкупіць свет не толькі праз жыццё, вучэнне, прыклад і цуды ўцелаўлёнага Богачалавека, але, перш за ўсё, праз Яго мукі і смерць. І як наш Збаўца застаецца ў Эўхарыстыі сярод нас Сваім жыццём, словам і вучэннем, так Ён захацеў застацца сярод нас і Сваёй смерцю; у Сваёй любові захацеў таямніча падоўжыць Сваю смерць у святых Імшах, каб адкупленне ва ўсіх сваіх наступствах стала даступна людзям усіх часоў”, – патлумачыў іерарх.

Такім чынам, дадаў ён, становіцца зразумела, якім таямнічым, ласкавым набажэнствам з’яўляецца Імша – “самая вялікая скарбніца ў свеце, невычэрпнае мора Божай ласкі, крыніца ўсякага зямнога блаславення”. Яна “напаўняе нябёсы радасцю і захапленнем, прыносіць суцяшэнне і збаўленне ў чысцец і напаўняе зямлю паўнатой Божых дароў”.

Па словах біскупа, веліч і славу Эўхарыстыі “можна ўбачыць на прыкладзе таго дзеяння, якое святая Камунія здзяйсняе на цела і душу чалавека, калі толькі мы годна яе прымаем”: “у ёй наша цела становіцца святыняй самога Бога, а наша сэрца – Божым тронам”, цела “знаходзіць насенне неўміручасці, вяртае ператворанае вечнае жыццё”, а для душы “прыгатавана лепшае лякарства, якое засцеражэ яе ад смерці граху, вылечыць злыя заганы, дасць ёй смак і сілу да ўсякага дабра і рост ва ўсіх цнотах”.

Самай дзіўнай праявай Эўхарыстыі біскуп назваў тое, “што мы, бедныя стварэнні, у святой Камуніі прымаем удзел у боскім жыцці Езуса Хрыста, мы нібы абожваемся”.

“Магутны Бог – Уладар сусвету, жывы Бог, прыходзіць на нашы алтары, каб даць нам сваю моц і ласку, каб мы заўсёды перамагалі зло дабром!” – падкрэсліў біскуп. Ён заклікаў кожнага з удзельнікаў Эўхарыстыі ахвяраваць Езусу, вызнаючы Яго ў постаці хлеба нашым Выбавіцелем, сваё жыццё, “бо толькі разам з Ім яно набывае сапраўдную вартасць і сэнс”.

Пасля Імшы пачалася эўхарыстычная працэсія вуліцамі горада. Для гэтага загадзя былі падрыхтаваны чатыры алтары: насупраць катэдральнага, пабрыгіцкага, пабернардынскага і францішканскага касцёлаў.

На кожным прыпынку гучалі ўрыўкі з Евангелля. Паколькі ў Гродне жывуць прадстаўнікі розных нацыянальнасцяў, Евангелле чыталася на розных мовах: беларускай, рускай, польскай, літоўскай і англійскай.

Працэсію ўпрыгожыла і зрабіла больш урачыстай музычнае суправаджэнне дыяцэзіяльнага хору “Cantate Domino” i духавога аркестру.

У канцы святкавання, якое завяршылася на ўзгорку перад францішканскім касцёлам, біскуп Аляксандр Кашкевіч падзякаваў усім, хто клапаціўся пра тое, каб яно прайшло годна і бяспечна. Словы падзякі іерарх выказаў таксама мясцовым уладам за дадзеную магчымасць для працэсіі прайсці па вуліцах Гродна.

У працэсіі ўдзельнічалі некалькі тысяч чалавек. Яна стала для іх нагодай запрасіць Езуса заўсёды быць з імі, публічна і без страху пацвердзіць Яго панаванне над іх жыццём, дапамагла ім успомніць, што кожны член Касцёла павінен быць жывой манстранцыяй Хрыста, павінен станавіцца хлебам і віном, каб несці ў свет пасілак сваёй веры.

Прэс-служба Гродзенскай дыяцэзіі

6 ліпеня з Гродна выйшла пешая пілігрымка на ўрачыстасці ў дыяцэзіяльны санктуарый Каралевы нашых сем’яў у Тракелях.

Пілігрымка доўжыцца шэсць дзён, у ёй удзельнічае каля 400 чалавек. Яе дэвіз – “Мы пілігрымы надзеі”. Маршрут наступны: Гродна – Парэчча – Новы Двор – Забалаць – Радунь – Жырмуны – Тракелі.