У сярэднім, у адной толькі Афрыцы кожную гадзіну 667 мусульман прымае хрысціянства. А на працягу года - каля 6 млн. мусульман становяцца паслядоўнікамі Хрыста, паведаміў яшчэ ў 2006 годзе ў інтэрв'ю арабскаму тэлебачанні Аль-Джазіра лівійскі ісламскі навуковец і дырэктар вучэбнага цэнтра імамаў і прапаведнікаў Карана шэйх Ахмад аль-Ката.
На яго думку, хрысціянства на «чорным кантыненце» мае велізарную ўнутраную сілу, і, нягледзячы на пагрозу для жыцця, мусульмане адмаўляюцца ад сваёй веры.
Існаванне гэтай тэндэнцыі нядаўна пацвердзіў італьянскі сацыёлаг рэлігіі праф. Масіма Інтравіньё, які ў 2011-2012 гадах быў прадстаўніком Арганізацыі па бяспецы і супрацоўніцтву ў Еўропе (АБСЕ) у барацьбе з расізмам, ксенафобіяй і дыскрымінацыяй.
Ён падкрэсліў, што рэзкі рост гвалту з боку ісламістаў, які адбываецца ў апошнія гады ў Афрыцы (часта гэта адбываецца там, дзе да нядаўняга часу жыццё была мірным і стабільным), мае пэўную стратэгію.
«Ісламісты лічаць, што рашучая барацьба за тое, ці будзе свет мусульманскім або хрысціянскім, адбываецца ў Афрыцы», - кажа італьянскі навуковец, і дадае, што, паколькі «іслам ўжо прайграў гэтую бітву, яны рэагуюць на гэта бомбамі». Імкненне адысці ад гэтай рэлігіі можна назіраць і на іншых кантынентах. Напрыклад, рускі праваслаўны вучоны Раман Сіланцьеў, які вывучае іслам, ужо некалькі гадоў назад падлічыў, што на тэрыторыі былога СССР у хрысціянства (галоўным чынам, у праваслаўе), перайшло амаль 2 млн. мусульман.
Муфтый правінцыі Перак ў Малайзіі заявіў, што, па меншай меры, 250 тыс. мусульман у гэтай краіне прадставілі пасведчанне аб прыняцці веры Хрыстовай. Брытанская газета The Times нядаўна напісала, што амаль 15% мусульман, якія прыбываюць у Еўропу, становяцца хрысціянамі. У Францыі ў хрысціянства пераходзіць каля 15 тыс. паслядоўнікаў Алаха ў год, пры гэтым каля 10 тыс. - у каталіцтва, а остатнія ў пратэстантызм.
Павелічэнне колькасці мусульман у свеце ідзе ў асноўным за кошт высокай нараджальнасці ў мусульманскіх сем'ях, у той час як рост колькасці хрысціян ідзе ў асноўным за кошт хрышчэння дарослых.
Варта памятаць, што місіянерская дзейнасць у ісламскіх супольнасцях фармальна забароненая, і часта нават небяспечная для жыцця. Напрыклад, арабская газета «Аль-Інсан аль-Джадзіда» лічыць «ворагам ісламу № 1» коптскага святара Захара Бутроса, які вёў праграму па амерыканскім кабельным тэлебачанні, аналізуючы "спрэчныя" месцы Карана (вучэнне джыхаду, становішча жанчын, пабіванне камянямі і т. в.). Ён быў абвінавачаны ў масавым звароце мусульман у хрысціянства, сярод іншага, у выніку сваёй пропаведзі.
Гэты святар і іншыя даследчыкі інакш вядуць сваю крытыку ісламу, у адрозненне ад многіх заходніх людзей, якія абмяжоўваюць сваю дзейнасць толькі тым, што асуджаюць палітычныя і сацыяльныя аспекты рэлігіі, часта з адценнем пагарды, і нават расізму. Па словах коптскага святара, гэтая форма крытыкі ісламу з'яўляецца адной з прычын няведання становішча хрысціян на Блізкім Усходзе і ў Паўночнай Афрыцы.
Гэта з'ява было таксама адзначана, амерыканскім навукоўцам і перакладчыкам, спецыялістам арабскай гісторыі і мовы Раймандам Ібрагімам. У артыкуле ў часопісе National Review ён адзначыў, што «многія заходнія крытыкі не разумеюць, што радыкальны іслам можна спыніць, толькі прапанаваўшы замест яго тэацэнтрычную канцэпцыю».
«Яна можа задаволіць духоўныя патрэбы, але ні ў якім разе не спрабаваць зрабіць гэта з дапамогай секулярызму, дэмакратыі, спажывецкага таварыства, матэрыялізму ці фемінізму. "Праўды" адной рэлігіі могуць быць аспрэчаныя толькі ў праўдзе іншай рэлігіі », - заявіў амерыканскі навуковец.
Паводле wiara.pl
Пераклад grodnensis.by
