Сапраўдная любоў
Апостал Пётр, які пакліканы быў кіраваць супольнасцю Касцёла, прайшоў адзін з найцяжэйшых і найцудоўнейшых урокаў: зведаў горкі смак сур’ёзнага падзення, але і салодкі смак Хрыстовай любові. Вучань Езуса асабіста спазнаў, што любоў Збаўцы верная, пяшчотная і магутная. Яго падзенне стварыла нагоду, каб мог прытуліцца да Езуса яшчэ мацней.
У Евангеллі мы чуем дыялог, які адбудоўвае давер і любоў. Гэта даручэнне Пятру задачы: “Пасі авечак Маіх” (параўн. Ян 21, 15). Ён павінен быў стаць пастырам, прычым падобным да Хрыста. Сапраўдны пастыр – значыць той, які ў сітуацыі пагрозы не ўцякае, а хутчэй у выпадку неабходнасці аддае сваё жыццё за авечак, кіруючыся прыкладам Збаўцы: “Я аддаю жыццё сваё, каб узяць яго зноў” (параўн. Ян 10, 17).
Вяршыня служэння добрага пастыра – гэта мучаніцтва. Езус далікатна прадказвае Пятру, што яго чакае менавіта такі лёс: “Ідзі за Мной” (Ян 21, 19). Сапраўды, прыйдзе дзень, калі Пётр у Рыме аддасць жыццё за свайго Пана. Таксама на крыжы, як Хрыстос, хоць галавой уніз, як сцвярджае традыцыя.
Сапраўдная любоў прыносіць цудоўныя перажыванні. Яна з’яўляецца вялікім дабром і чыніць дабро, звязана таксама з адданасцю, з ахвярай. У дыялогу любові Езуса і Пятра прысутнічае сур’ёзнасць, адкрываецца перспектыва вернага і цяжкага служэння.
Кожны чалавек, які верна ідзе за Хрыстом, павінен быць гатовы прыняць вызначаны цяжар задач. Трэба быць гатовым узяць на сябе “свой крыж”, які з’яўляецца нейкай, напэўна, маленькай, часткай вялікага крыжа Збаўцы. Аднак і Яго Крыж, і нашы крыжы маюць збаўчую каштоўнасць, служаць вялікай справе збаўлення: яны хвалебныя.
Няхай Езус Хрыстус будзе нашым Панам і Збаўцам, фундаментам нашага жыцця!
Кс. Юрый Марціновіч, святар рыма-каталіцкага абраду
