Ці наяўнасць прыватнай уласнасці закрывае шлях да неба? - Наперад

Старонка 2 з 2

У шматлікіх фрагментах Святога Пісання аўтар паказвае як Бог дае зямлю асобным народам, што прыводзіла да таго, што ўласнікам станавіўся галава сям’і. Напрыклад, Ханаан, які Бог перадаў Ізраэлю, быў падзелены паміж асобнымі кланамі. Першыя хрысціяне таксама жылі супольна не па эканамічных прычынах, а рэлігійных. Манахі і сёння жывуць у своеасаблівай камуне, аднак усё што вырабляюць, прадаюць на вольным рынку. Багаты чалавек, які пакланяецца мамоне, а не Богу, становіцца грэшнікам не па эканамічных прычынах, а рэлігійных. Такі чалавек становіцца язычнікам, які аддае пашану залатому цяльцу.

“Не збірайце сабе скарбаў на зямлі, дзе моль і ржа знішчаюць і дзе злодзеі падкопваюцца і крадуць. Збірайце сабе скарбы ў небе, дзе ні моль, ні ржа не знішчаюць і дзе злодзеі не падкопваюцца і не крадуць. Бо дзе скарб твой, там будзе і сэрца тваё.” (Мц 6, 19)

Сам Езус жуў бедна не таму што дрэнна адносіўся да ўласнасці, але з-за прыніжэння, якое Ён дабравольна прыняў. Калі б не было багатых людзей, то хто б выконваў наказ Езуса аб міласціне. Хрыстос не абыходзіў здалёк прадпрымальнікаў. Нават быў крытыкаваны за тое, што шмат часу праводзіць з імі.

“Прыйшоў Сын Чалавечы, які есць і п’е, і кажуць: “Гэты чалавек абжора і п’яніца, прыяцель мытнікаў і рэшнікаў!” (Мц 11, 19)

Духовая беднасць багатых людзей часта прадстаўляецца як падстава антыкапіталізму, бо яны не могуць добра выкарыстаць Божы дар, якім з’яўляецца ўраджай зямлі. Марксісты часта спасылаюцца на фрагмент:

“Усе ж вернікі былі разам, і ўсё ў іх было супольнае; і прадавалі набытак свой і маёмасць, і дзялілі паміж усімі, хто меў патрэбу (Дз 2,44-45).

Аднак ужо св. Тамаш Аквінскі, як і св. Аўгусцін, адкінулі меркаванне, што багатыя не ўвойдуць у Нябеснае Валадарства. Св. Тамаш напісаў: “Памылковым з’яўляецца сцверджанне, што не можна чалавеку мець уласнасці”. Галоўным аргументам супраць бачання Езуса сацыялістам з’яўляецца змест прыказанняў – “Не крадзі” і “Не пажадай нічога, што належыць бліжняму твайму”. У “ідэальным” паводле марксістаў грамадстве немагчыма чагосці украсць, калі і так усё супольнае.

Паводле opoka.org.pl