5 ісцін для падтрымання веры ў будучыню - нават, калі ўсё ідзе не так, як вам хацелася б.
"Ідзі за марай". "Твае мары ажыццявяцца". "Не пераставай марыць". Знаёмыя гэтыя фразы? Танныя, нерэальныя клішэ, якімі нас закідваюць на працягу ўсяго жыцця - з моманту першага сказанага слова, на выпускным ў школе і г.д. Ва ўсіх у нас ёсць мары па жыцці. Некаторыя мары зараджаюцца ўжо ў дзіцячым садзе, калі дзеці цягнуць рукі, каб хутчэй адказаць на пытанне, кім яны хочуць быць, ці ў што гуляць.
Нашыя мары сталеюць разам з намі, трансфармуюцца. Часам будучыня і сапраўды выглядае гэтак жа вясёлкава, як мы сабе яе ўяўлялі. Але часцей за ўсё нам здаецца, што бліжэйшыя два месяцы, а лепш сказаць, года, гэта суцэльны туман і размытыя абрысы. Мары, якія мы так доўга песцілі, цяпер селі нам на шыю, з ухмылкай звесіўшы ножкі.
Вельмі непрыемна, калі ты з усіх сіл імкнешся да сваёй мары, а яна зусім не спяшаецца станавіцца рэальнасцю. Нашыя планы ўскладняюцца, але не прымаюць канкрэтную форму, і не даюць ведаць пра хоць бы прыблізны час свайго выканання.
Вось пяць ісцін, якія дапамогуць вам працягваць з надзеяй глядзець у будучыню, нягледзячы ні на што:
Даручыце свае мары Госпаду
Псальм 36: 5: "Госпаду перадай дарогу тваю, і на Яго спадзявайся, і Ён зробіць".
Я пачала маліцца гэтым вершам за сябе і сваю сям'ю аж у 17 гадоў, і з таго часу адчуваю Гасподнюю руку ўсялякі раз, калі прыношу Яму свае планы, думкі, жаданні, надзеі і мары. Шмат разоў мяне падбадзёрвалі гэтыя апошнія два словы "Ён зробіць". Калі ўзнікаюць непрадбачаныя сітуацыі, і будучыня здаецца шэрай, калі страх скоўвае і выцясняе супакой Божы, я вяртаюся да гэтага верша і супакойваюся.
Мы павінны гаварыць Госпаду аб нашых марах і шукаць волі Яго і шляхі, каб Ён мог весці нас і накіроўваць.
Спытайце ў Яго, з чаго пачаць
Давяраючы Госпаду свае мары, неабходна памятаць, што гэта ўзаемаадносіны. Проста "сядзець і чакаць адказу ад Госпада" не зусім дакладна. Мы павінны пачаць рух наперад, а Ён выйдзе нам насустрач, каб па ходзе карэктаваць нас, калі мы Яго пра гэта просім.
Не трэба баяцца першых крокаў па веры, трэба распачаць практычныя крокі, каб нашыя мары прынялі хоць бы прыкладныя абрысы, няхай гэта будзе пошук працы або служэння. Калі ў Бога ўсё гатова для таго, каб вашыя мары сталі рэальнасцю, то з вашага боку патрэбна паслухмянасць і давер, каб Ён мог давесці пачатую ў вас справу да канца.
Мы павінны быць настойлівыя
Пасля таго, як мы адправіліся ў шлях за сваёй марай, пераканаўшыся, што Бог вядзе нас, дарога будзе не заўсёды гладкай, і настане час, калі для працягу шляху ад нас спатрэбіцца не малая доля зацятасці і настойлівасці. Нам трэба цвёрда верыць: Бог бачыць ваша сэрца і хоча, каб вы былі на патрэбным Яму месцы дзеля адкуплення ўсяго свету.
Гэта не пропаведзь па самасцвярджэнню або спроба навучыць вас выцягваць саміх сябе за касу з балота. Гэта цяжкі цяжар - калі ў галаве маса выдатных ідэй наконт будучыні, а ў рэчаіснасці няма ніякай пэўнасці. Але так і трэба: Бог сустракае нас у невядомасці, нечакана. Калі хтосьці піша свой першы раман, або складае першую песню, падае заяву ў першы каледж, то гэта здаецца ім непрыступнай вяршыняй, занадта цяжкай для заваявання. Але мы можам спадзявацца на сілу Госпада, мужнасць і кірунак, каб убачыць у паўнаце ўсё, чаму наканавана спраўдзіцца ў Хрысце.
Марце больш і смялей
Нядаўна лідэр нашай малой групы задаў нам пытанне: "Назавіце сваё самае адважнае жаданне. Чаго вы хочаце такога, што можа ажыццявіцца толькі, калі Сам Гасподзь будзе садзейнічаць вам?".
Па меры таго, як мы па чарзе адказвалі, нашыя сэрцы напаўняліся верай і радасцю. Мы распавядалі пра такія мары, якія заўсёды адносілі да разраду нязбытных, і таму маўчалі пра іх. Але мы зразумелі, што менавіта так і павінны марыць - каб нашыя мары маглі споўніцца няйначай, як пад кіраўніцтвам Бога. У мяне бывае шмат жаданняў, якія я цалкам магу ажыццявіць сама сваімі сіламі, але сапраўдная рэалізацыя нашых магчымасцяў і праява нашай веры можа адбыцца толькі, калі мы смела марым аб тым, што пад сілу ажыццявіць толькі Богу.
Радуйцеся таму, што ў вас ёсць і дзе вы ёсць
Часам я лаўлю сябе на думцы, што ўвесь час мару пра лепшую будучыні, замест таго, каб атрымліваць асалоду ад свайго паклікання на дадзены момант. Словы Паўла заўсёды ўсплывалі ў памяці ў патрэбныя моманты: "Кажу гэта не таму, што маю патрэбу, бо я навучыўся быць задаволеным тым, што ў мяне ёсць. Умею жыць і ў гароце, умею жыць і ў дастатку; навучыўся ўсяго і ва ўсім, насычацца і галадаць, быць і ў раскошы і ў нястачы. Усё магу ў Езусе Хрысце, які мяне ўмацоўвае". (Філіп. 4: 11-13).
Дзе б вы ні былі, што б вы ні рабілі, трэба, каб вашае сэрца было заўсёды аддадзена Госпаду. Калі глядзець на абставіны, і думаць толькі пра тое, як усё не складваецца на карысць вашых жаданняў, то можна застацца са спустошаным сэрцам. Радуйцеся ўсюды і заўсёды, і вы навучыцеся падобна Паўлу быць задаволеным у любых абставінах.
Якія б мары і імкнення ні раздзіралі б вашае галоднае сэрца, памятайце і давярайце Богу - у Яго ўжо ёсць добры план на ваш рахунак. Пакладзіце вашыя мары ў ног Айца, і ўважліва сачыце за Яго указаннямі аб тым, куды вам рухацца. Магчыма, Ён прывядзе вас да таго, што вам і ў галаву ніколі не прыходзіла.
Паводле Христиане