Вучымся быць адкрытымі да слухання слоў Гасподніх.
Для нас пачуць, як гаворыць Бог, падобна мастацтву. Але, да вялікага нашага расчаравання пачуць Яго не так лёгка, як пачуць словы сяброў або настаўнікаў.
Не заўсёды нам зразумела, куды нас накіроўвае Госпад. Часта мы бачым толькі вектар, у якім патрабуецца зрабіць першы крок, нават не ведаючы, да якой мэты давядзецца дайсці. У канчатковым рахунку, Богу значна важней, кім мы становімся, чым што мы робім, таму Ягоны голас часцей за ўсё мы чуем ў моманты навучання або суцяшэння, а не ў якасці "інструктажу". Часам нам проста трэба пачуць праўду: пра сябе, пра нашую сітуацыю, і тады мы атрымліваем спакой і свабоду, якія нам так патрэбныя.
У кнізе Ярэміі 33 Бог кажа: "пакліч Мяне - і Я адкажу табе, пакажу табе вялікае і недаступнае, чаго ты не ведаеш". Езус таксама нагадвае нам, што мы жывыя ўсялякім словам, з вуснаў Гасподніх якое зыходзіць. Менавіта таму мы прагнем пачуць Яго голас, гэта ж варта таго. Але як? Як гэта зрабіць? Мы ж пытаем Яго, размаўляем з Ім, але ў адказ часцей за ўсё - цішыня. У мяне ёсць некалькі радаў, якія ў залежнасці ад сітуацыі, могуць быць карысныя для вас.
Сканцэнтруйце сваю ўвагу
Кожны з нас час ад часу на працягу дня моліцца малітвамі, якія складаюцца з аднаго-двух сказаў. На хаду. І гэта вельмі выдатна, таму што адлюстроўвае нашу веру ў тое, што Бог заўсёды побач. Але калі нам асабліва патрэбна Божае кіраванне, вельмі важна выключыцца з дзённай мітусні, каб сканцэнтравацца на малітве.
Можа гэта і так зразумела, але я па сабе ведаю, што часам усё гэта рабіць проста лянота. Значна лягчэй на бягу вымавіць некалькі прапаноў-просьбаў, чым сесці дзе-небудзь ці нават стаць на калені і прысвяціць свой час і ўсе свае думкі толькі аднаму адзінаму хадайніцтву. Часам даводзіцца адкладаць усё тое, што турбуе нас або авалодвае нашымі думкамі, каб пачуць голас Бога.
Цар Давід паказвае нам прыклад у 39 Псальме: "Цвёрда я спадзяваўся на Госпада, і Ён да мяне прыхіліўся і крык мой пачуў".
Папрасіце ў Бога дапамагчы вам пачуць Яго
Я не толькі прашу Бога аб тым, каб Ён сказаў што-небудзь мне. Я таксама прашу Яго дапамагчы мне пачуць сказанае. Часам Божыя словы гучаць цішэй, чым увесь гэты шум вакол нас. Да іх прыходзіцца прыслухоўвацца. Яны таксама патрабуюць гатоўнасці пачуць. Бо нейкая частка нашай існасці не жадае чуць Ягонае пасланне. А яшчэ часам мы не чакаем, што ён гаварыў праз якога-небудзь чалавека, і не разумеем, што Ён ужо нешта сказаў нам. Святы Дух, аднак, можа дапамагчы пачуць і адказаць на Ягоныя словы, якія нам так патрэбныя, нават калі мы гэтага самі не разумеем. Ад нас патрабуецца толькі запрашэнне.
Яднанне з Богам праз праслаўленне
Праслаўленне - гэта такая адмысловая сцежка ў прысутнасць Божую. Яна яднае нас з Яго Духам, дазваляе нам убачыць больш поўную карціну свету за межамі нашых абставінаў. У прысутнасці Бога шум мітусні суціхае, і мы адчуваем Божы супакой. Нават калі мы яшчэ не чуем спецыяльных слоў, звернутых толькі да нас, мы знаходзім свет у сэрцы і гатоўнасць пачуць, што Бог скажа.
Часам нам трэба зрабіць перапынак у нашых бясконцых просьбах да Бога і проста пачаць праслаўляць Яго. І чакаць, што адбудзецца.
Зразумець мэту цішыні
Калі Бог маўчыць - гэта можа раздражняць нас. Але ў цішыні для гэтага могуць быць свае, асаблівыя прычыны. Божае маўчанне зусім не значыць, што мы не вартыя, што Богу ўсё роўна ці Ён не можа з намі пагаварыць. Проста цішыня часам вельмі важная для нашага развіцця і росту. Богу важней наш ўнутраны стан, чым тое рашэнне, якое мы спрабуем прыняць. Нават калі гэта самае на дадзены момант важнае рашэнне для нас. У нашым разуменні, вядома.
Прасіце Бога на ўсё паўплываць
Калі я не ведаю, куды далей ісці, я часта прашу Бога паўплываць на кожную акалічнасць, што вакол мяне. Я прашу Яго весці мяне. Я, у прынцыпе, і так ведаю, што Ён гэта робіць. Але мне часам патрэбны гэты напамін. Мне падабаецца гэты вобраз, як Ён накіроўвае мяне, а мне не трэба нічога прыдумляць і спадзявацца на сябе. Я проста магу расслабіцца, усё будзе так, як трэба. Гэтыя малітвы ідуць ад веры, што Бог большы, чым хто-небудзь і што-небудзь, што Ён ведае, як здзейсніць Сваю волю ў нашым жыцці.
Як напісана ў пасланні да Піліпцаў: "Бог вырабляе ў вас і хаценне і дзеянне па [Свайму] упадабанню".
Адрознівайце, ці Ягоны гэта голас
Галоўная асцярога, якую адчуваюць людзі, якім здаецца, што яны пачулі Бога - ці быў гэта сапраўды голас Божы ці проста голас іх унутраных думак? Калі гэтае пытанне мучыць і вас, вось пра што падумайце:
Гэтыя думкі ўласцівыя вам? Калі пачутае вамі больш вызваляючае, добрае, больш карыснае, чым тое, пра што вы звычайна самі думаеце, то гэта можа быць голасам Бога. Спытайце, ці адлюстроўвае пачутае вамі існасць Бога? Што вы адчуваеце, пачуўшы гэта: свет і любоў, ці разгубленасць і асуджэнне? Калі Бог даў вам указанне, то слухайце, ці не было працягу гэтай думкі - ці засталася яна на працягу наступных дзён і месяцаў?
"Дух ёсць Той, Хто ажыўляе, цела ж нічым не дапаможа. Словы, якія Я вам сказаў, ёсць дух і жыццё" (Ян 6:63).
Рабіце тое, што сказана
Многія з нас шукаюць формулу, па якой гарантавана можна было б пачуць Бога. Зрабі так і вынік будзе абавязкова. Але ў Бога формул не бывае. Мы шукаем Бога сэрцам, гатовым ісці за Ім.
У ідэале наш пошук павінен грунтавацца на жывых адносінах з Богам. І не для дасягнення нейкіх пэўных мэтаў, а для адлюстравання і развіцця блізкіх адносін, адзінства ў любові.
У Пісанні гаворыцца, што Святы Дух дапамагае нам маліцца. Наша галоўная задача, мне здаецца, знаходзіцца ў сучаснасці, шчыра шукаць Яго і ведаць, што Ён дзейнічае ў нас і праз нас, на кожным кроку нашага шляху.
Паводле Христиане