Бог - не завоблачны старац, а джэнтльмен, але ці звяртаемся мы да Яго .. Тыя, хто вырас на постсавецкіх тэрыторыях, напэўна прывыклі лічыць Бога далёкім завоблачным сівавалосым старцам, а Хрыста - суровым дзядзькам з іконы. Дык вось я лічу, што Бог - джэнтльмен. 

Ведаеце, такі мужчына з тонкім пачуццём гумару, пачцівы, моцны, з сувязямі, стыльны, ветлівы, самадастатковы. Ён не зробіць Вам балюча без патрэбы (толькі калі Вы затрымаліся пасярод дарогі, пакуль на Вас імчыцца машына, або калі трэба зламаць няправільна зрослыя косткі, каб нага нармальна функцыянавала, але і толькі тады, калі Вы даверылі яму сваю медкарту), і не будзе дакучлівым. У той жа час Ён уважліва выслухае і прыйдзе на дапамогу, пакатае на лодцы, і вып'е з Вамі какава ў тры часы ночы. Джэнтльмены спазнаюцца ў бядзе, і не залежна ад таго, ці самі Вы наклікалі бяду ці "бяда прыйшла сама", Ён праявіць сябе, і часам сустракаеш бяду з распасцёртымі абдымкамі, каб выпрабаваць гэтую падтрымку. 

Дык вось, Бог - джэнтльмен. Ён не будзе навязвацца. Мы часта дзівімся з таго, куды знікаюць нашыя адносіны з Богам. Няўжо здалося? Мы самі іх выпускаем. У пасланні Якаў (4:8) кажа: "наблізцеся да Бога і наблізіцца да вас ...". 

Уявіце сабе малое дзіця (можна сабаку). Вы любіце гэты камячок, і калі ён хоча з Вамі гуляць, радасна гуляеце з ім, аберагаеце, корміце. Але калі ён хоча ўсё рабіць сам, калі не цікавіцца Вамі, калі не дорыць Вам малюнкаў і не распавядае пра свае планы - ці будзеце Вы прымушаць яго мець зносіны, гвалтоўна адымаць цацку? Можа, і будзеце, але толькі калі ён палез у разетку або цягне ў рот лямпачку. Дык вось Бог, як мне здаецца, такі ж. 

Але як праводзіць з Богам час? Ён жа на небе. Што, чытаць больш Біблію? Але мне сумна, і я не магу сябе прымусіць. 

Давід Браззіл вылучае 10 стадый малітвы. 

Хвала. Проста звычайная хвала. Не падзяка (яна будзе пазней). Сядзьце выгодней. Напішыце на лісточку ўсе атрыбуты Бога. Запішыце ўсе атрыбуты ў алфавітным парадку па тры на кожную літару. Складзіце крыжаванку з Яго атрыбутаў. Пачытайце хвалебныя псалмы і паспрабуйце напісаць да іх мелодыю або запісаць іх у рыфму. Паспрабуйце намаляваць Бога. Або сканструяваць Яго (калі Вы - інжынер-канструктар). Або апішыце Яго з усімі Яго правамі і абавязкамі, калі Вы - юрыст. 

Падзяка. Адрозніваецца ад хвалы. Запішыце ўсё, за што Вы на сённяшні дзень ўдзячныя. Завядзіце блог або папяровы дзённік і запісвайце кожны дзень, за што Вы ўдзячныя. Можна наогул. Запісвайце, што Вам падабаецца. "Усялякі добры дар сыходзіць ад Айца ...".

Бласлаўленне. Пажадайце камусьці дабра. Зрабіце для кагосьці дабро. Мы ўсе - тварэнне аднаго Айца, і што мы робім суседу, мы робім Айцу. Складзіце суседу доўгае пажаданне - нішто не праходзіць бясследна, Бог пакліча нас да адказу за кожнае слова. Па вашаму жаданню Бог шчодра можа ашчаслівіць тую асобу, якой вы жадаеце дабра. 

Прызнанне. Як часта нам патрэбен сябар, якому неабходна расказаць пра тое, што з намі адбылося, няхай гэта будзе нешта дрэннае ці добрае. Богу можна расказваць пісьмова, можна на фэйсбуку, можна ўслых, можна думках. Можна прызнавацца ў дурных думках, страхах. Ён не пакідае гэта без адказу. 

Плач. Бог любіць сумленнасць. Калі бацька і чакае ад сына даросласці і кажа, што мужчыны не плачуць, то Бог гэтага не скажа. Богу можна і трэба казаць наогул усё. "Гневайцеся, але не грашыце" ... - гневацца можна. Даваць выхад эмоцыям ўслых перад Богам можна і трэба. Гнеў услых - вышэйшы пілатаж даверу. Гэта мы не заўсёды можам пераварыць гнеў суседа, а Бог можа. І не толькі пераварыць, але і суцешыць. Знайдзіце час пакрычаць, пабіць баксёрскую грушу, выказаць усё. 

Просьба. Не бойцеся пытацца ў Бога парады або прасіць аб нечым. Непатрабавальна, і, як дзіця,не крыўдзіцца, калі не далі цукерку, а проста прасіць давяраючы. Давяраць, што Ён ведае, але як у выпадку са сваім дзіцем - Вам жа прыемна, калі Ваша дзіця Вас просіць аб нечым, што вы можаце яму даць. Прасіце. Дзяліцеся з ім сваімі планамі.

Заступніцтва. Раскажыце Богу пра сваіх сяброў. Папрасіце Яго прыняць удзел у іх патрэбах. 

Назіранні. Самі або з дзецьмі назірайце за рознымі створанымі рэчамі. Пачаць можна са зорнага неба. Ці лісточка. Або казюлькі. Падумайце, якімі якасцямі валодае гэтая маленькая штука, на стварэнне якой Бог патраціў час і сілу. Для нечага-ж гэта дрэва Бог стварыў. Выходзьце на працу на 15 хвілін раней і павольна аглядайце наваколле па дарозе да прыпынку. Проста аглядайце, запамінайце. Дыхайце. Душа сама напоўніцца удзячнасцю. 

Роздум. Думайце пра Бога. Які Ён. Чаму Ён нешта зрабіў у Вашым жыцці. Калі Вы закахаліся ў Ім ў першы раз. Чаму. Запішыце на паперы сваё адчуванне Яго. Апішыце яго ў трох словах. Апішыце Яго ў дзесяці. Гэта не абавязкова павінна быць хвала. 

Удзел. Маліцеся з сябрамі. Хваліце Яго з сябрамі. Спявайце для Яго разам. Прыслухоўвайцеся да малітвы суседа і скажыце чыстасардэчнае "амэн". Чытайце псалмы. Удзельнічайце ў жыцці суседзяў і сяброў - "дзе двое ці трое збярэцца прасіць у імя Маё ..." - прасіце разам з імі. 

Шукайце магчымасці думаць пра Бога. Шукайце магчымасці расказваць Яму нешта. Пачніце казаць, далей будзе лягчэй. У кожнага - свая гісторыя адносін з Ім ...

Аўтар Марыя Федзечкіна