Святы з’яўляецца апекуном хворых і працаўнікоў службы аховы здароўя. Ён чувае над паспяховасцю аперацый, спрыяе правільнай дыягностыцы. Заступаецца за людзей, што маюць прафесіі з высокай ступенню рызыкі, і таму, відавочна, патрабуюць звышнатуральнай апекі. Аказвае падтрымку ў драматычных і небяспечных сітуацыях пажарным, міліцыянерам. Апостал з’яўляецца таксама заступнікам сужэнскага і сямейнага жыцця. Да яго ўзносяць малітвы аб аздараўленні адносін з блізкай асобай, аб ацаленні сужэнства, якое распадаецца.

 

Як блізкі супрацоўнік Хрыста св. Юда Тадэвуш вельмі адказна ставіцца да сваёй місіі і таму з’яўляецца выдатным апекуном. Заўжды заступаецца перад Богам за людзей, якія знаходзяцца ў цяжкіх і бязвыхадных сітуацыях. Таму той, хто з верай моліцца да святога, абавязкова атрымае ў яго дапамогу. І нават калі не здабудзе таго, аб чым просіць, будзе ўзмоцнены Божай ласкай, каб данесці свой крыж да канца. 

 

Інфармацыі аб жыцці Юды Тадэвуша не надта шмат. Вядома, што ён нарадзіўся ў яўрэйскай сям’і ў Панеас – горадзе ў Кане Галілейскай, даўняй Палесціне. Узрастаў у той жа мясцовасці, дзе і Хрыстос. Яго бацька, Клеафас, быў братам св. Юзафа, цесляра і апекуна Езуса. Маці, Марыя Клеафасава, – сваячкай Марыі. У Бібліі яе называюць сястрой Найсвяцейшай Панны, аднак дапускаецца, што іх сваяцтва магло не быць такім блізкім.

 

Юда Тадэвуш рос паслухмяным і набожным дзіцём. З маленства ўдзельнічаў з бацькамі ў набажэнствах у сінагозе. Меў дасканалую памяць на малітвы, якія часта запамінаў радок за радком. Як і многія яго сучаснікі, павінен быў стаць фермерам.

 

Належаў да кола 12-ці Апосталаў. Падчас Апошняй вячэры задаў Езусу пытанне: “Пане, як сталася, што Ты хочаш аб’явіцца нам, а не свету?” (Ян 14, 22). Быў таксама на малітве разам з 10-мі застаўшыміся Апосталамі, Марыяй, а таксама сваякамі і вучнямі Езуса, чакаючы спаслання абяцанага Святога Духа (параўн.: Дз 1, 13).

 

Далейшы лёс Юды Тадэвуша дакладна не вядомы. Існуюць значныя адрозненні ў захаваных пераказах. Яны датычацца месцаў, у якіх Апостал прабываў, і спосабу заканчэння зямнога жыцця. Сярод тэрыторый яго евангелізацыйнай дзейнасці называюць Палесціну, Сірыю, Месапатамію, Персію, Арменію, Расію, Аравію, Егіпет і Лівію. Паводле адных крыніц, ён памёр натуральнай смерцю, а паводле іншых – мучаніцкай (быў распяты, распілаваны ці закатаваны палкай).
   

Святы з’яўляецца для нас прыкладам сапраўднага вучня Хрыста. Ён даверыўся Езусу поўнасцю, пайшоў за Ім. Увесь час быў са Збаўцам, адкрываючыся на Яго словы і моц. А потым стаў Апосталам, які нясе Добрую Навіну і ласку збаўлення людзям. Рабіў гэта мужна і старанна, заклапочаны лёсам сваёй Айчыны, з верай у Божую дапамогу, ва ўсім праслаўляючы Усемагутнага.

   

Сярод Апосталаў 2-ое мужчын мелі імя Юда: Юда Тадэвуш і Іуда Іскарыёт. Св. Юда меў прозвішча Тадэвуш. Яно значыць тое ж, што “адважны” (Тадэвуш ад арам. “tadda” – смелы). Імя Юда – “годны пашаны” (Юда ад іўр. “jada” – хваліць, дзякаваць).

   

З вуснаў святога
“Але вы, умілаваныя, умацоўвайце сябе на падмурку найсвяцейшай веры вашай і маліцеся ў Духу Святым. Захоўвайце сябе ў любові Божай і чакайце міласэрнасці нашага Пана Езуса Хрыста дзеля жыцця вечнага” (Юд 1, 20–21).
   
Літургічны ўспамін
Касцёл ушаноўвае памяць св. Юды Тадэвуша 28 кастрычніка. У гэты дзень вернікі, якія памоляцца ля яго рэліквій у базіліцы св. Пятра ў Рыме, могуць атрымаць поўны адпуст (зацверджаны папам Паўлам ІІІ у 1548 годзе).