Францішка Седліская нарадзілася 12 лістапада 1842 года ў багатай сям'і ў Польшчы. Яе бацькі клапаціліся аб агульным выхаванні сваёй дачкі. Але не клапаціліся наогул аб веры і духоўным жыцці – таму што яны былі рэлігійна абыякавымі. Францішка і яе брат жылі ў дастатку і камфорце, "у доме, дзе Бог не быў Госпадаром" – як яна напісала пазней. Гады дзяцінства былі адзначаны сур'ёзнай хваробай пазваночніка. Яна ездзіла на лячэнне ў самыя вядомыя санаторыі. Нягледзячы на гэта, яна адчувала моцны боль, які з часам ператварыўся ў хранічную хваробу. Сарамлівая, лагодная, шмат церпячая, ва ўзросце васьмі гадоў яна ўжо хацела ісці ў кляштар. Бацька быў супраць, бо марыў для яе пра артыстычную кар'еру, і таму затрымаў яе рашэнне.
У 1864 годзе ў Канах Францішка склала асабісты шлюб чысціні і моцна была супраць планам бацькі. Яе мэтай было поўнае прысвячэнне сябе Богу. Аднак, абяцала бацьку заставацца з сям'ёй да яго смерці. Яе бацька памёр паяднаны з Богам ў 1870 годзе.
Францішка стала манахіняй у тым жа годзе. Спачатку належыла да трэцяга францішканскага закону, пасля стварыла новае згарамаджэнне Святой Сям'і з Назарэту. У 1873 г. яна прыехала ў Рым і прадставіўшы папе Пію IX свае планы, атрымала яго благаслаўленне. У Польшчы, пасля скасавання кляштараў, не была магчымай афіцыйная дзейнасць. Першы кляштар новага зграмаджэння быў заснаваны ў 1875 годзе ў Рыме. Францішка прыняла імя Марыя ад Езуса Добрага Пастыра. З гэтага часу яна была занята ў арганізацыйных справах зграмаджэння, фарміраванні яго духоўнасці, размежаваннем апостальскіх мэтаў і заданняў.
У 1881 годзе быў створаны кляштар у Кракаве, дзе сёстры апекаваліся дзяўчатамі, якія працавалі. Хутка сёстры пачалі працаваць ў школах, дзіцячых дамах, інтэрнатах. Яны служылі маральнаму і рэлігійнаму адраджэнню сям'і. Сёстры апекаваліся беднымі, хворымі, адзінокімі людзьмі, інвалідамі, самотнымі матулямі і абаранялі жыццё ненароджаных. Яны клапаціліся пра адукацыю, асабліва рэлігійную дзяцей сірот.
Марыя ад Езуса Добрага Пастыра памерла 21 лістапада 1902 г. у Рыме.
Урывак з "Духоўнага дзённіка", калі Францішка склала законныя шлюбы.
Госпадзе, што за дзень, дзень Тваёй міласэрнасці! У гэты дзень я ўпершыню злучылася з Табою ў Святой Камуніі ў 1855 годзе. Сёння я зноў стаю перад Табою пасля столькіх гадоў, пасля такой цудоўнай Тваёй міласэрнасці, пасля столькіх ласкаў з Твайго боку, а так вялікай маёй няўдзячнасці, каб на векі, цалкам, непадзельна, належыць Табе. Ты прыняў мяне ў якасці сваёй уласнасці, за сваю, нявесту. О, мой Господзе, таму цяпер я нічога не хачу, проста быць Тваёй назаўсёды, не мець іншай волі, як толькі Тваю. Я не хачу мець розных пачуццяў, толькі любоў да Цябе, а ў Табе, любіць тых, каго Ты мне даў, ці як пасрэднікаў Тваёй ласкі, ці як душы, якія я маю прыблізіць да Цябе. Я не хачу мець іншых думак, як толькі Тваю праўду і запаведзі. Хачу зразумець і выканаць Тваё права. Ах! Мой Господзе, хто здольны Цябе праславіць, пачуць і падзякаваць за Тваю дабрыню, за тое, што Ты зірнуў на мяне, такую вялікую грэшніцу і выбраў да такой годнасці і велічы. Мой Госпад і Бог стаўся Жаніхом маёй душы: я маю свайго Госпада, я з'яўляюся Ягонай уласнасцю назаўжды. Законнымі шлюбамі я назаўсёды звязаная і злучаная з Ім. Ах, Госпадзе, Ты ведаеш, хто я. Тваёй любоў'ю звяжы мяне, умацуй сувязі, якія злучаюць нас, каб я ніколі не адышла ад Цябе, ніколі добраахвотна не пакрыўдзіла, але на векі вечныя была тваёй, назаўжды. Назаўсёды!
Крыніца: brewiarz.pl Maria od Pana Jezusa Dobrego Pasterza, Dziennik duchowy, Rzym 2001
Пераклад Яны Ткачук