Я ведаю, што ў Бібліі хрысціянам гаворыцца не ўставаць пад адно ярмо з нехрысціянамі. А што рабіць, калі ўжо? Я паверыў некалькі гадоў таму. І ўжо тры гады быў жанаты. У маё жонкі з хрысціянствам адносіны не складваюцца. Яна кажа, што хрысціяне - крывадушнікі і неталерантныя людзі.

А паколькі ў яе такое меркаванне аб маёй веры, мне з ёй цяжка размаўляць пра гэта, не кажучы ўжо пра тое, каб пераканаць яе ісці за Хрыстом і быць са мной у маёй веры. Мне здавалася, што гэта мая роля - прывесці яе да Бога. Але нешта я ўжо ў гэтым не ўпэўнены. Што мне рабіць? Як мне дапамагчы ёй даведацца пра Хрыста, а самому ў гэтым працэсе не расчаравацца?

Дзякуй, Тэд.

Дарагі Тэд, 

Па-першае, дазволь падзякаваць цябе за гэтае шчырае пытанне, якое і не так ужо часта абмяркоўваецца на пропаведзях. Вельмі часта мы гаворым пра тое, чаго не павінна быць у рамках шлюбу і ўзаемаадносін, і забываемся казаць пра тое, што павінна быць у гэтых рамках. 

Ты маеш рацыю, у Бібліі сапраўды гаворыцца аб тым, каб мы з няверуючымі не ўставалі пад адно ярмо (2 Кар. 6:14). " Не запрагайцеся з няверуючымі ў адно ярмо. Бо што мае агульнага справядлівасць з несправядлівасцю? Або якая супольнасць святла з цемраю". Справа ў тым, што два чалавекі мацней за ўсё збліжаюцца ва ўзаемаадносінах, калі звязаныя эмацыйнымі, фізічнымі, ментальнымі і духоўнымі сувязямі. 

Але жыццё не заўсёды толькі чорнае і белае, праўда? Як у тваёй сітуацыі, часам хто-небудзь з сужэнцаў паверыў пасля вяселля, парваўшы да гэтага яднаючую іх духоўную сувязь. А часам хрысціяне ўступаюць у шлюб з прадстаўнікамі іншых рэлігій. У такіх сітуацыях тэма веры становіцца крыніцай напружання, а не агульных інтарэсаў. Я ведаю шмат сем'яў, якім давялося пераадольваць боль і праблемы, звязаныя з адрозненнямі ў веры. 

У цябе адназначна ёсць роля на гэты час і на гэтую сітуацыю. Твой духоўны ўплыў на тваю сям'ю з’яўляецца большым, чым ты можаш сабе нават уявіць. 

Дык што ж рабіць, калі раптам вы жанатыя на няверуючай? Хоць у Пісанні гэтай тэме надаецца не так ужо шмат увагі, ясна адно: вы павінны заставацца разам да таго часу, пакуль гэта залежыць ад вас (1 Кар. 7: 12-14). "Калі хто з братоў мае жонку бязверную і яна згаджаецца жыць з ім, дык хай не пакідае яе. Таксама і жонка, калі мае бязвернага мужа і калі ён згаджаецца жыць з ёю, хай не пакідае мужа. Бо бязверны муж асвячаецца ў жонцы, а бязверная жонка асвячаецца ў мужу. Інакш вашы дзеці былі б нячыстымі, а цяпер святыя."

Іншымі словамі, ты робіш сваю частку працы над сваім шлюбам, бачачы ў гэтым магчымасць прынесці Богу хвалу нават сярод цяжкасцяў дадзенай сітуацыі.

Яшчэ можна рабіць наступнае: 

Маліся за сваю жонку. 

Біблія нагадвае нам, што ва ўсім, што мы робім, і кожная наша сустрэча - частка вялікай духоўнай бітвы, якая ідзе за кадрам бачнага (Эф. 6:12). Не забывай, што твае малітвы за жонку - гэта самы важны і моцны аспект твайго духоўнага ўплыву на яе. 

Маліся за сваю жонку. Малітва мацнейшая і больш карысная, чым любая размова, якую б ты мог на гэтай зямлі весці, таму што менавіта ў размове з Богам - малітве - нябёсы злучаюцца з зямлёй.

Любі сваю жонку. 

Няма мацнейшай мовы, чым мова любові. Таму што любоў - больш мова спраў і ўчынкаў, чым слоў. Любоў праяўляецца ў цярпенні, дабрыні, прабачэнні і самааддачы (1 Кар. 13: 4-8). 

За свой дзесяцігадовы вопыт у шлюбе я магу дакладна сказаць, што не заўсёды лёгка паказваць сваю любоў, таму што кожны дзень наш эгаізм валодае патэнцыялам перакрыць нашу здольнасць кахаць. І менавіта ў такія моманты любоў важная больш за ўсё, таму што менавіта тады любоў гучней за ўсё кажа пра тое, што Бог зрабіў для цябе і ў табе. У (1 Пет.3: 1) "Таксама і вы, жанчыны, падпарадкоўвайцеся сваім мужам, каб, тыя з іх, якія непаслухмяныя слову, паводзінамі жанчын былі здабытыя без слова, калі ўбачаць вашыя беззаганныя і богабаязныя паводзіны", аўтар нагадвае тым, хто жанаты або замужам за няверуючым пра сілу іх сведчання аб Хрысце. Прыемна толькі тое, што гэта не твая праца - прывесці сваю жонку да Хрыста. Гэта праца Бога. Твая праца - любіць. Не больш, не менш. Таму любі яе, бо любоў ніколі не бывае марнай. Будзь прыкладам Хрыста для сваёй жонкі. 

Мне шкада, што твая жонка скептычна ставіцца да хрысціянства. Таму, збольшага, мне яе шкада. А збольшага, таму што праблема ў яе, хутчэй за ўсё, не з Хрыстом, а з хрысціянамі. Ніякая колькасць аргументаў або апраўданняў не пераканаюць яе, таму што яе меркаванне, хутчэй за ўсё, вырастае з глыбокіх душэўных ран. 

Замест спробаў яе пераконваць, напэўна, лепш за ўсё будзе адмовіцца ад спрэчак і стаць проста адлюстраваннем Хрыста для яе. Дары ёй ласку, прабачэнне, міласць, спачуванне і справядлівы суд. Па праўдзе кажучы, не важна, хрысціянка твая жонка ці не - мы ўсе пакліканы быць адлюстраваннем Хрыста для нашых жонак. У тваёй жа канкрэтнай сітуацыі, ты, як выдаецца, самы блізкі прыклад таго, якой можа быць вера і жыццё хрысціяніна. Таму твой духоўны ўплыў на жонку цяжка пераацаніць.

Падтрымка веруючых сяброў 

Хоць адносіны з жонкай вельмі важныя і з'яўляюцца тваім галоўным прыярытэтам, не варта забываць і пра важнасць адносін з іншымі вернікамі. Гэта добра для тваёй веры і эмацыйнага здароўя. Табе патрэбна супольнасць вернікаў, якая б падбадзёрвала цябе, малілася за цябе, і натхняла цябе, каб ты, у сваю чаргу, мог натхняць сваю жонку. Пасябруйце з веруючымі людзьмі, асабліва важна знайсці некалькі мужчын, якія маглі б маліцца разам з табой і пастаянна заклікаць цябе ўзрастаць у Хрысце. 

Акрамя таго, што сяброўства - гэта добра для цябе, гэта добра яшчэ і для тваёй жонкі. Адносіны і сяброўства з веруючымі людзьмі, магчыма, дапамогуць ёй ўбачыць іншых хрысціян, сапраўдную веру і сапраўдныя адносіны з Хрыстом. Іх любоў да цябе і тваёй жонцы могуць адыграць важную ролю ў змене яе адносін да хрысціянства і вылячэння старых ран. 

Я малю Бога, каб ты працягваў спадзявацца на Бога ў сітуацыі з тваёй жонкай. Таму што Бог заўсёды здзяйсняе сваю працу. Сапраўды гэтак жа, як ты прыняў Езуса ў прыдатны для гэтага момант, гэтак жа і твая жонка, магчыма, таксама чакае такога ж падыходнага моманту. А пакуль Ён працуе ў яе сэрцы. Мне пашанцавала - я сустракаў людзей, мужчын і жанчын, якія прыйшлі да Бога дзякуючы сталым малітвам, любові і прыкладу іх мужа і жонкі. Я веру, што і твой шлюб з'яўляецца такім не дарэмна - прыйдзе і час тваёй жонкі. 

І ў рэшце рэшт варта памятаць, што заваёўваць сэрцы для Хрыста - гэта Божая справа. Няхай Бог працягвае дабраслаўляць цябе сілай, сталасцю, мудрасцю і цярпеннем, якія табе так неабходныя, і якія Ён дае кожнаму, хто просіць.

Аўтар Дэбра Кей Філета