Не трэба сачыць за ўсімі фільмамі, а трэба сачыць за вялікімі рэжысёрамі.
Вашай увазе прадстаўлены фільм 1963 г. “Гэты вар’яцкі, вар’яцкі, вар’яцкі, вар’яцкі свет” рэжысера Стэнлі Крамера, які праславіўся сваімі вострасацыяльнымі стужкамі. Але размова не аб ім, а пра яго фільм.
Крыху прабягуся па сюжэту. Фільм зняты ў стылі “роўд-муві”, што азначае "кіно-гонка". Па дарозе ў Лас-Вегас імчаць аўтамабілі. У першым едзе бізнесмен з жонкай і цешчай. У другім – дантыст з жонкай. У трэцім – парачка сяброў. Яны не знаёмыя адзін з адным і наўрадці калі-небудзь сустрэліся б.
Гэтыя людзі сталі сведкамі аварыі, і ахвяра здарэння апавядае ім перад смерцю сваю тайну: пад Вялікай W ён схаваў скарб. І вось падарожнікі ператвараюцца ў піратаў. Яны навыперадкі нясуцца за скарбам і адначасова спрабуюць сапсаваць адзін адному жыццё і перашкодзіць дабрацца першымі да месца і.
Гэта карціна стала класікай для некалькіх пакаленняў, і на гэта ёсць свае прычыны. Файная рэжысура: Крамер спалучае адначасова некалькі гісторый і лагічна спалучае іх з асноўным сюжэтам. Другая чарапаха фільма – гэта музыка. Кампазітары стварылі неверагоднае музычнае суправаджэнне. Акцёрская гульня на вышэйшым узроўні, што таксама не можа не радаваць. Вельмі шмат добрых якасцяў у фільме, але калі чытаеш рэцэнзіі, то шматлікія крытыкі ўспрымаюць яго з пазіцыі сучаснасці. Магчыма, дзесьці вельмі банальна, проста, прадказальна. Не ўлічваецца той факт, што фільм быў зняты 50 год таму, што і робіць яго такім “простым” для сучаснага гледача. Толькі нельга забываць пра тое, што на аснове гэтага фільма ўзніклі такія карціны як (назаву самыя вядомыя) “Приключения итальянцев в России” і “Крысиные бега”.
І цяпер пару слоў аб тым, якія сацыяльныя праблемы закранаюцца ў гэтым фільме. Самае галоўнае – гэта чалавечая сквапнасць, прагнасць, імкненне да лёгкай нажывы. Сама назва яскрава адлюстроўвае жарты, якія падкідвае лёс, узаемаадносіны паміж людзьмі розных сацыяльных статусаў, непрадказальнасць чалавечых паводзінаў і інш. Яшчэ некалькі праблем, якія падымаюцца ў фільме: адносіны паміж зяцем і цешчай, бацькамі і дзецьмі, паміж мужам і жонкай, паміж людзьмі.
На мой паталагічна суб’ектыўны погляд, Стэнлі Крамер стварыў шэдэўр, і каб зразумець фільм, неабходна проста яго паглядзець.
10 з 10.
Падрыхтаваў Сяргей Герман