Сучасныя паслядоўнікі Хрыста павінны не толькі свяціць, а ісці і сеяць, прапаведаваць, сведчыць пра Божае слова, вызваляючы людзей. Святы Ян Павел II казаў пра дзве цывілізацыі: смерці і любові. І сёння мы рашуча павінны зрабіць свой выбар. Цывілізацыяй, імперыяй Любові, з’яўляецца Маці-Касцёл. Адным з вымярэнняў выбару на карысць Касцёла ёсць рашэнне стаць місіянерам, бо воляй Бога ёсць таксама евангелізацыя свету.
Хрыстос запаведваў, каб усе пачулі Добрую Навіну. Апосталы і першыя вучні заваёўвалі свет сілай пропаведзі, любові, коштам пакут і ўласнага жыцця. У іх не было чалавечых планаў і стратэгій. Куды б яны ішлі - ішлі са сведчаннем (пар. Дз 8,4). Евангелле паведамляе нам, што ў першыя стагоддзі місіянерская, евангелізацыйная праца была ў сэрцы кожнага хрысціяніна, усе былі пакліканы да таго, каб "ісці і навучаць усе народы", і ўсведамлялі сваё пакліканне. А зараз мы жывем нібыта ў "звычайным", асяроддзі, якое ведае пра ўсё, пастаянна сустракаемся з рознымі людзьмі. І аказваецца, што неабавязкова далёка трэба ісці шукаць поле для пропаведзі. Няверуючыя акружаюць нас пастаянна. Прывяду дзесяць прычын, якія могуць прыцягнуць кожнага да ўдзелу ў місіянерскім служэнні Касцёла.
1. Прыклад Святой Тройцы. Пасля грэхападзення Бог шукае чалавека, уступае з ім у размову, тлумачыць наступствы граху, а галоўнае - дае надзею на выратаванне. Праяўляе міласэрнасць, апранаючы Адама і Еву ў скураную вопратку. На працягу ўсёй гісторыі Бог шукае свой народ: "Я працягваў мае рукі з дня ў дзень да мяцежнага народа, які хадзіў нядобрымі шляхамі ўслед за сваімі задумамі." (Іс 65, 2). Штодня сам Бог з’яўляецца місіянерам, ён шукае нас пастаянна. Яго любоў паслала Сына, "каб кожны, хто верыць у Яго, не загінуў, але меў жыццё вечнае". Так Хрыстос стаў місіянерам Айца на зямлі.
2. Прыклад дабравеснікаў усіх часоў. Ад старазапаветных прарокаў, якія сярод змроку граху гарэлі агнём веры, былі паслухмяныя Божаму загаду: "У сэрцы маім агонь палаючы, прытоены ў костках маіх. Намагаўся я затрымаць яго, але не змог", - да першых місіянераў-прапаведнікаў Новага Запавету: апостала Пятра, першамучаніка Стэфана, апостала Паўла ... Многія святыя Касцёла Хрыстовага жылі, носячы прагненне выратавання чалавечых душ. Калі глядзіш на гэтыя прыклады, становіцца сорамна за ўласную абыякавасць і занядбанне. Іх прыклад заклікае нас да працы на ніве місій.
3. Місіянерскае даручэнне Хрыста. Мы пакліканы да прапаведвання словам (Мц 28, 19-20: «Ідзіце і навучайце ўсе народы, хрысцячы іх у імя Айца, і Сына, і Духа Святога, навучаючы іх выконваць усё, што Я загадаў вам. І вось, Я з вамі ва ўсе дні аж да сканчэння веку") і ўчынкам, прыкладам нашага жыцця:"Так няхай свеціць святло ваша перад людзьмі, каб яны бачылі вашыя добрыя ўчынкі і праслаўлялі Айца вашага Нябеснага "(Мц 5, 16 ).
4. Сіла Святога Духа. Хрысціянскі місіянер працуе не чалавечай сілай і мудрасцю, а моцаю Духа ўздзейнічае на сэрцы людзей. "Вы паказваеце праз паслугу нашу, што вы- ліст Хрыстоў, напісаны не атрамантам, але Духам Бога Жывога, не на каменных табліцах, але на цялесных табліцах сэрца." (гл. 2 Кар 3, 3). Калі іншы чалавек чытае гэты ліст - гэта значыць, што яго нешта закранула. Хрысціянін павінен быць жывым дабравесцем. Тады, калі адэпты розных культаў і сэктаў прамываюць іншым мозг, хрысціянская місія прамаўляе да да сэрца. "Мы пішам не чарнілам, а Духам ..." - тое, што напісана Духам Святым, не выгарае і не знікае.
5. У цяперашні час Касцёл Хрыста вельмі мае патрэбу ў добрых, дбайных місіянерах. Патрэбны тыя, хто гатовы працаваць сем дзён на тыдзень, 24 гадзіны ў суткі. "Каго б мне паслаць? Хто нам пойдзе?" (Іс 6, 8), - Бог не адмовіцца ні ад аднаго з нас. Жніво вялікае - працаўнікоў мала ... Магчыма, ёсць шмат дзеячаў, але мала працаўнікоў.
6. Жніво вялікае. Звярніце ўвагу, што Гасподзь не кажа: шмат граху, пустазелля, шмат зла... Але "жніво вялікае", гэта значыць шмат працы.
7. Вялікая каштоўнасць чалавечай душы. "Якая карысць чалавеку, калі б ўвесь свет здабыў, сябе загубіў або сабе шкоду зрабіў?» (Лк 9, 25). Выратаваць адну душу намнога важней, чым пабудаваць найпрыгажэйшы храм. Знайсці адну душу для Хрыста значна важней, чым адкрыць у небе новую зорку, таму што зоркі некалі пагаснуць, а душа будзе ззяць вечна.
8. Адказнасць за занядбанне прапаведвання добрай весткі. "Таму што калі я абвяшчаю Евангелле, няма мне славы;бо гэты абавязак ляжыць на мне. Бо гора мне, калі я не абвяшчаю добрую вестку» (1 Кар 9, 16).
9. Радасць з выратавання грэшнікаў. "... Радуйцеся са мною, таму што я знайшоў авечку, якая згубілася. Кажу вам, такая будзе радасць на небе дзеля аднаго грэшніка, які навяртаецца, большая, чым дзеля дзевяноста дзевяцці справядлівых, якім не патрэбна навяртанне." (Лк 15, 6-7). Пастыр з радасцю нясе знойдзеную авечку.
10. Узнагарода для місіянераў. "Тыя, якія ж будуць разумнымі, будуць ззяць, як ззянне неба, і тыя, што навучаць многіх справядлівасці, будуць як зоркі ў вякі вечныя" (Дан. 12, 3) Людзі забудуць нашыя словы і пропаведзі, велічныя будынкі разбурыць час, нават памяць знікне - але людзі, звернутыя намі да Хрыста, будуць знаходзіцца вечна ў нябесных святынях.
***
Мы ведаем, што святасць - гэта пакора і выкананне Божай волі. У рэшце рэшт, пакора ў выкананні Яго волі. Воляй Бога таксама з’яўляецца евангелізацыя ўсяго свету - як тых, хто побач, так і тых, хто знаходзіцца на іншых кантынентах зямлі.
Часта можна прачытаць статыстычныя дадзеныя пра мільёны вернікаў і тысячы парафій, сотні пабудаваных храмаў. Гэтыя мільёны вернікаў, набожных людзей, тысячы парафій вельмі часта жывуць толькі сваімі лакальнымі праблемамі. Уявіце сабе: вялікая, жывая рака Ярдан. Берага Ярдана поўныя зеляніны, але ён нясе свае воды ў Мёртвае мора. Вада ў ім стаячая, мёртвая; там няма нічога жывога. Чаму такая розніца? З Мёртвага мора не выцякае ні адна рака, вада выпараецца, а соль застаецца, знішчаючы ўсё жывое. Калі бачыць толькі ўласныя праблемы - будзем падобнымі да Мёртвага мора ...
Хтосьці спытае: "Навошта дапамагаць місіянерам, бачыць патрэбы місій. Хіба дома, у нашай вёсцы ці ў горадзе, няма патрэбаў?" Бывае і так, што на асобныя праекты (больш простыя і зразумелыя) мы трацім вялікія намаганні і сродкі, але забываем пра галоўную місію Касцёла - евангелізацыю свету. У той жа час, калі адны чуюць Слова Божае пастаянна, іншыя яшчэ не чулі ні разу; адны моляцца ў велічных храмах на сваёй вуліцы, а іншыя не маюць нават маленькай капліцы.
Стратэгія д'ябла - адцягнуць нашу ўвагу ад будавання Божага Валадарства, сведчання Хрыста, евангелізацыі свету. Бог кажа: "Не збірайце скарбы вашыя на зямлі, дзе моль і іржа нішчаць, а збірайце скарбы вашыя на небе, дзе ні моль, ні іржа не знішчаюць, і дзе злодзеі не падкопваюцца і не крадуць". Падтрымліваючы патрэбы місій, мы збіраем скарбы на небе. Магчыма, мы ўжо маем мала часу, таму спяшайцеся, каб не спазніцца. Уявім, што б было, калі б усе хрысціяне адчулі патрэбнасць сведчыць пра Хрыста бліжнім, а тысячы парафій адгукнуліся на патрэбы місій! Вельмі прыгожа і каштоўна ў вачах Бога, калі сведчыць пра Хрыста і адна веруючая асоба, але якая радасць напоўніць неба, калі такіх людзей будзе станавіцца ўсё больш і больш... Як зменяцца нашыя парафіі, манаскія ордэны, свецкія супольнасці, жывучы для справы місіі.
Ты можаш стаць місіянерам! Можаш шмат зрабіць: маліцца за місіянераў і навяртанне грэшнікаў, сведчыць пра Хрыста словам і жыццём, дапамагаць у справе місіі і евангелізацыі. Кожны ўзрост, стан і пакліканне - гэта прастора для абвяшчэння Добрай Навіны. Святы Дамінік Савіо быў дзіцем, а св. Ян Павел II прапаведаваў пра цывілізацыю любові да глыбокай старасці; св. Максіміліян Кольбэ і бл. Емяльян Ковч евангелізавалі ў канцлагеры і камерах смяротнікаў. Францыск Асізскі не меў якіх-небудзь сродкаў, а Тэрэза з Ліз’е стала заступніцай місіянераў, не выходзячы за муры кляштара.
На шляху выканання Божай волі сустрэнем мноства цяжкасцяў, сумніваў, падзенняў. Як хрысціянін, кожны з нас пакліканы ратаваць людзей на асабістым узроўні, для гэтага не трэба асаблівай адукацыі або сродкаў. Бог кліча, і, без сумніву, яго голас пачуюць мільёны, якія для выратавання блізкіх не пашкадуюць усяго магчымага.
У Бога ёсць вялікая патрэба. Якая, спытаемся мы, хіба можа Бог мець патрэбу? Адзіная патрэба Бога - гэта навяртанне, выратаванне тых, якія трапілі ў сеткі д'ябла. Хай гэтая патрэба стане і нашай патрэбай. Станем да духоўнай бітвы і распаўсюджвання Хрыстовага Валадарства ў свеце! Калі ўзяць у рукі меч Божага слова - ніхто не будзе супраць нас.
Паводле Рух Світло - Життя