Я моцна захварэла грахом, які датычыцца неўмяркавання ў ежы і піцці. З самага дзяцінства я любіла паесці чагосьці салодкага, бо мае бацькі прадавалі слодычы. І так год за годам, але падчас сёлеташняга посту вырашыла вырачыся салодкага, і амаль атрымалася, але пасля зразумела, што маю залежнасць ад ежы. Яшчэ падчас навукі знаходзілася ў такім таварыстве, дзе дзяўчыны надавалі шамт увагі дыетам. І я пачала лічыць калорыі, а таксама пасціцца, часамі нават на хлебе і вадзе. Пачатак быў такім – скінула 6 кг за 7 тыдняў. Пачаліся клопаты са здароўем. Спачатку мне здавалася, што я змагаюся, але з'явілася галоўная праблема: мне заўсёды хацелася есці. Хацелася есці падчас вучобы, малітвы, штодзённых спраў. Заўседы думкі аб ежы. Падчас канікул мне прыйшлося піць гарманальныя прэпараты, каб падтрымаць здароўе, усё хіба наладзілася, але думкі аб ежы...Я не хачу крыўдзіць Бога гэтымі думкамі. Часамі гэта адыходзіць, але часамі бываюць напады. Шукаю ратунку, пішучы гэты ліст, хачу прасіць аб малітве, каб спакусы адступілі. І ці гэта ўвогуле спакуса? Ці гэта ўвогуле датычыцца духоўнага стану маей душы? Дзякуй за магчымасць напісання гэтага лісту. Ананімна
Адказвае прэфект Гродзенскай семінарыі кс. Андрэй Лішко
Паважаная А. Галоўнае, і гэта ўжо вельмі добра, что Вы самі зразумелі сэнс праблемы. Вы зразумелі, што самой Вам ужо цяжка вырвацца з гэтага. Гэта і ёсць галоўны прынцып і сэнс навяртання, зразумення праблемы і ўсведамлення сабе, што самі Вы ўжо не маеце сіл выйсці з яе. Бо вельмі часта здараецца наадварот, што мы самі сябе апраўдваем: усе так робяць, нічога страшнага, як небудзь будзе... І так з кожным грахом. А трэба на самым пачатку зараджэння праблемы, граху пачынаць штосьці рабіць, процівастаяць. Лягчэй вылечыцца ад хваробы на пачатку, чым тады, калі яна ўжо набралы сілы і авалодала арганізмам. Вы правільна сказалі, што неўмяркаванне ў ежы і піцці - гэта грэх. На жаль, многія людзі аб гэтым не задумваюцца. Абжорства - гэта адзін з сямі галоўных грахоў (ККК 1866). Карацей кажучы, нашым "богам" становіцца наш жывот. І тут напэўна не хацеў бы распісваць цэлую навуку Касцёла, якая адносіцца да гэтай тэмы. Але коратка і аб галоўным пастараюся адказаць на Вашае пытанне. Св. Павел у лісце да Карынфянаў (1 Кар. 10,31) піша: "Ці ядзіце, ці п'еце, ці што іншае робіце, усё на хвалу Божую рабіце..." Таму гэта адносіцца і да прыняцця пасілкаў. Абжорства - гэта не толькі сітуацыя, калі хтосьці пераядае, але пэўны стан, які працягваецца пэўны час, хвароба душы, якая адносіцца не толькі да таго, што спажываецца, але і да іншых дабротаў і ўцехаў. Усё гэта вынікае таксама з неадпаведнай іерархіі каштоўнасцей, з эгаістычных поглядаў і намаганняў. Гэты грэх мае шырокае значэнне - многа ёсць бедных і убогіх - сэнс сацыяльнай грамадскай справядлівасці, надужыванне не толькі меры і колькасці ежы, але і жаданне есці толькі штосьці "незвычайнае", "дарагое" - не па сваіх патрэбах, яда без патрэбы, яда чагосьці агранічаннага (напр. пост у Папяльцовую сераду, Вялікую пятніцу ці па пятніцам) і г. д.. У іншым вымярэнні гэты грэх неўмеркавання адносіцца не толькі да ежы, але і іншыях залежнасцяў: фільмы, інтэрнэт, гульні... і так у бясконцасць. Але не буду адыходзіць ад сутнасці пытання. Кожны грэх мае свае наступствы як маральныя (духоўныя), так і фізічныя, канешне ж, негатыўныя. У адносінах да граху неўмяркавання ў ежы і піцці духоўныя наступствы - гэта зацьменне розуму, паслабленне душы, нечыстасць у мыслях і не толькі. З фізічных наступстваў - гэта болі галавы і жалудка і г. д. Сёння існуе шмат хваробаў з гэтым звязаных, не толькі атлусценне, але і анарэксія, орторэксія, булімія і іншыя, не толькі фізічныя, але і псіхічныя хваробы, залежнасці (наркаманія, алкагалізм).
Ведаеце, з Вашых слоў мне адразу цяжка назваць прычыну, чаму менавіта так сталася. Дзе крыецца гэтая прычына. Многія гавораць, што прычына ляжыць у псіхіцы чалавека. Варта было б паразмаўляць нават са спецыялістамі ў гэтай галіне. Ну і канешне ж духоўна ўзмацніцца праз св. Сакраманты, праз духоўныя размовы са святаром, праз духоўнае кіраўніцтва. Бо ў Вашай справе Вы з адного боку медалю перайшлі зусім ў іншы бок, з адной скрайнасці ў іншую. Раіў бы Вам сумесна шукаць прычыну граху і хваробы. І паступова, крок за крокам ісці на перад, да вызвалення, да аздараўлення. З практычных парад - перш за ўсё паразмаўляць з псіхолагам, расказаць яму ўсю праўду. А таксама ў Вашым выпадку з добрым дыетолагам, які даў бы параду і дапамог знайсці выхад з праблемы. Знайсці добрага духоўнага кіраўніка, папрасіць іншых аб малітве. Канешне чэрпаць сілы са св. Сакрамантаў - рэгулярнай споведзі, Камуніі, ўласнай малітвы, часу для Бога. Абавязкова маліцца перад і пасля прыняццем ежы. Практыкаваць Любоў і міласэрнасць да бліжніх. Усвядоміць сабе сапраўдную іерархію сваіх каштоўнасцеў, што і хто ў жыцці з'яўляюцца самымі важнымі. Больш часу прысвячаць для іншых, сяброў, валанцёрскіх рухаў, моладзевых рухаў (пры касцёле і не толькі), займацца спортам, весці адпаведны распарадак дня.... Вы ж зусім маладая. Узяць сябе "у рукі". І галоўнае не сумнявацца, не траціць надзею і не спяшацца.
Не ведаю, ці я дакладна і змястоўна адказаў на Вашае пытанне. Буду ўдзячны Вам за адозвы і далейшую карэспандэнцыю. Абяцаю малітву. Кс. Андрэй.