Як пераадолець няўважлівасць на малітве і навучыцца засяроджвацца?

Адказвае Кс. Алег Жураўскі SDB

Малітва – гэта размова з Богам. Таму кожны раз, калі мы хочам па-сапраўднаму памаліцца, мы павінны знайсці не толькі месца, але і адпаведны час.

Само засяроджанне падчас малітвы – гэта праца. Ніколі не атрымаецца ўсё адразу, але з часам напэўна.

Перш за ўсё трэба зразумець, што малітва – гэта не толькі словы, але і пачуццё прысутнасці Бога. Калі гартаем старонкі Евангелля, то бачым, як у пэўны момант вучні просяць Пана Езуса навучыць іх маліцца (гл. Лк 11, 1а).

Ці гэта азначае, што вучні Хрыста не ведалі, як маліцца? Напэўна, ведалі, больш за тое – маліліся. Тады ў чым жа справа? У тым, што Езус сапраўды паказаў ім прыклад жыцця ў прысутнасці Бога, калі малітва перастае быць толькі гукам, а пераўтвараецца ў жыццё.

Вось тут варта падаць некалькі добрых практычных парад. Перш чым распачаць маліцца, варта скончыць усялякія заняткі, каб нішто нам не перашкаджала (бо будзе вельмі непрыемна, калі падчас літаніі ці малітвы “Ойча наш…” раптам пачуем, як у нас закіпела вада ці падгарэла ежа).

Далей, трэба сцішыцца. Знайсці ўнутраны супакой і цішыню ў сваіх думках (быццам спыніць усе хвалі на возеры). Можа, нават услухоўвацца ў стук уласнага сэрца, якое збіраецца праславіць Бога.

Узяць у рукі малітоўнік ці ружанец. Падумаць, у якой інтэнцыі буду прасіць Бога, а можа, за што хачу Яму падзякаваць. І… распачаць сваю ціхую, шчырую, па-дзіцячы адданую малітву.

На заканчэнне хочацца дадаць яшчэ адну думку: ніколі не стамляйцеся. Нават калі не атрымаецца адразу, памятайце, што Бог заўсёды побач.

З малітвай, кс. Алег