У Папяльцовую сераду мы распачынаем перыяд Вялікага посту, які будзе працягвацца 40 дзён. Што ў гэты час мы павінны рабіць?
Папяльцовая серада сёлета прыпадае на 14 лютага.
У Святым Пісанні лічба 40 азначае час перамянення перад якойсьці важнай збаўчай падзеяй. Так 40 дзён працягваўся патоп, пасля якога Бог заключыў запавет з чалавецтвам (параўн. Быц 7–8); 40 гадоў ізраэліты хадзілі па пустыні, перш чым прыйшлі ў Абяцаную Зямлю (параўн. Дрг 8, 2). Таксама 40 дзён і начэй ішоў Элія на гару Харэб, дзе Бог аб’явіўся яму ў гуку мяккага павеву (параўн. 1 Вал 19, 1–14); i 40 дзён пасціўся Езус у пустыні, дзе Яго спакушаў д’ябал (параўн. Мц 4, 1–11). Касцёл запрашае нас, каб у Вялікім посце мы ўвайшлі – з дапамогай розных практык – у духоўны сэнс тых біблійных падзей.
На парозе Вялікага посту мы пакліканы навярнуцца да Бога і паяднацца з Ім: “Навярніцеся да Мяне ўсім сваім сэрцам” (Ёэл 2, 12), – гаворыць нам Бог праз прарока. “Ад імя Хрыста просім: паяднайцеся з Богам” (2 Кар 5, 20b), – заклікае св. апостал Павел.
Варта адысці ад ранейшага мыслення па-чалавечы і навярнуцца на мысленне Божае, якое заключана ў Божым слове. Сёння ёсць вялікая розніца паміж тым, што гаворыць і што прапануе Найвышэйшы, і тым, да чаго імкнуцца і да чаго хочуць прывесці любым коштам сапсаваныя людзі.
Пан Езус заклікае нас выконваць учынкі пакаяння: міласціну, малітву і пост. І даручае выконваць іх не напаказ, не для сваёй хвалы, а патаемна, на хвалу Пана Бога і карысць людзей. Важна таксама тое, каб выконваць іх сукупна, цэласна, бо толькі тады яны становяцца плённымі. Таму неабходна задумацца аб тым, як будзе выглядаць наша міласціна, чым і каму будзем дапамагаць. А таксама аб тым, як удасканаліць сваё духоўнае жыццё.
У знак прыняцця “праграмы навяртання” мы прымаем пасыпанне галоў попелам. Сэнс гэтага заключаны ў словах, якія суправаджаюць дадзены абрад: “Памятай, чалавек, што ты прах і ў прах вернешся”, “Навяртайцеся і верце ў Евангелле”. Праз такі жэст мы закліканы адварочвацца ад граху, навяртацца ад дрэннай звычкі, залежнасці, адварочвацца ад таго, што цялеснае, што служыць толькі целу, часоваму.
Няхай сёлетні Вялікі пост стане для ўсіх нагодай да аднаўлення і развіцця асабістай малітвы, з дапамогай рэгулярнага і добрага ўдзелу ў Эўхарыстыі, а таксама ў набажэнствах Крыжовага шляху, Песняў жальбы і рэкалекцыях. Будзем навяртацца таксама да чалавека: найперш, да таго, з якім жывём ці працуем. Людзі, якія знаходзяцца побач з намі, павінны адчуць, што ў Касцёле пачаўся Вялікі пост, бо ў шэрай штодзённасці стала больш сардэчнасці, чуласці, цярплівасці, самавалодання, больш добрых, цёплых слоў, позіркаў, учынкаў.
Паводле “Слова Жыцця”, кс. Юрый Марціновіч