З 1968 г. Каталіцкі Касцёл вітае чарговы год 1 студзеня Сусветным днём міру, які быў устаноўлены Папам Паўлам VI.
Гэта была адна з многіх і разам з тым найбольш трывалых ініцыятыў гэтага Папы на карысць міру, прынятая ў вельмі цяжкі для Касцёла і ўсяго свету перыяд. І хоць фармальна гэта падзея выключна ўнутрыкаталіцкая, аднак яна карыстаецца вялікім інтарэсам і папулярнасцю таксама ў некаталіцкім і нават нерэлігійным асяроддзі.
Кожны год на гэты дзень Святы Айцец скіроўвае сваё пасланне, у якім просіць усіх людзей добрай волі аб будаванні міру ў сваіх асяроддзях, краінах і сэрцах.
У пошуку міру
“Мігранты і бежанцы: людзі ў пошуку міру” – назва сёлетняга папскага паслання, скіраванага да вернікаў на 51-ы Сусветны дзень міру.
“У духу міласэрнасці абдымем усіх, хто бяжыць ад вайны і голаду, хто вымушаны пакінуць свае землі па прычыне дыскрымінацыі, пераследаў, беднасці і дэградацыі навакольнага асяроддзя”, – заклікаў Папа Францішак у пасланні.
Святы Айцец нагадаў, што ў свеце налічваецца каля 250 млн. мігрантаў, з якіх 22 млн. з’яўляюцца бежанцамі. Каб знайсці мір, многія з іх гатовы рызыкаваць жыццём, часта здзяйсняючы доўгія і небяспечныя падарожжы, цярпець цяжкасці і пакуты, пераадольваць калючы дрот і муры, узведзеныя для таго, каб трымаць іх далей ад мэты.
Па словах Пантыфіка, недастаткова адкрыць сэрцы на чужыя пакуты: трэба будзе шмат зрабіць, каб нашы браты і сёстры маглі жыць у міры і бяспецы. “Дапамога іншаму патрабуе канкрэтных дзеянняў, ланцугу падтрымкі і добразычлівасці, пільнага і разумеючага клопату, адказнага кіравання новымі і складанымі сітуацыямі, якія часам дадаюцца да іншых, ужо існуючых шматлікіх праблем, а таксама да недахопу рэсурсаў, які павялічваецца”, – адзначыў Папа.
Стаць будаўніком міру
Сёння кожны можа, а нават і павінен, стаць будаўніком міру. Шмат людзей кожны дзень менавіта гэта робяць маленькімі ўчынкамі. Кожны чалавек мае абавязак стаць прыладай міру, найперш праз сваю штодзённую малітву за мір у свеце. Гэта важна асабліва ў нашы неспакойныя часы, калі ў свеце нярэдка здараюцца тэракты.
Будаванне міру ў свеце і ў сваёй сям’і пачынаецца з кожнага чалавека, у яго ўласным сэрцы. Дастаткова таго, каб чалавек пачаў кіравацца наступнымі правіламі:
- Прысвяці кожны дзень хвіліну на разважанне аб тым, як хочаш ставіцца да сябе і іншых.
- Памятай, што ўсе чалавечыя істоты маюць адны і тыя ж патрэбы.
- Правярай свае намеры, каб убачыць, ці зацікаўлены гэтак жа спаўненнем патрэб іншых, як сваіх уласных.
- Калі просіш кагосьці аб чымсьці, найперш правер, выражаеш просьбу ці ставіш заданне.
- Замест таго, каб казаць, чаго не хочаш каб хтосьці рабіў, кажы аб тым, што хочаш каб гэты чалавек рабіў.
- Замест таго, каб казаць, кім хочаш каб хтосьці быў, кажы аб тым, якія дзеянні ты хочаш каб гэты чалавек рабіў, маючы надзею, што гэта дапаможа яму быць такім.
- Замест таго, каб згаджацца або не згаджацца з чыімсьці меркаваннем, пастарайся зразумець тое, што гэты чалавек адчувае і чаго патрабуе.
- Замест таго, каб казаць “не”, кажы, якая прычына перашкаджае табе сказаць “так”.
- Калі адчуваеш сябе расхваляваным, падумай, якая твая патрэба не была заспакоена і што можаш зрабіць, каб яе заспакоіць, замест таго, каб думаць, што не так з іншымі ці з табой.
- Замест таго, каб хваліць кагосьці, хто зрабіў тое, што табе спадабалася, выкажы сваю ўдзячнасць, кажучы гэтаму чалавеку, насустрач якім тваім патрэбам выйшла яго дзейнасць.
Будзем будаўнікамі міру ў нашых сем’ях і асяроддзі, а тады і свет будзе больш мірным, а людзі ў ім – дабрэйшыя!
Кс. Юрый Марціновіч