Свята Ахвяравання Пана ўсталявана ў памяць ахвяравання Марыяй і Юзафам іх першароднага сына, Езуса, у Ерузалімскай святыні. 2 лютага адзначаецца таксама Дзень кансэкраванага жыцця. Кансэкраваныя асобы, падобна як Езус у Ерузалімскай святыні, ахвяруюць сваё жыццё выключна служэнню Богу.
Паводле Евангелля, Марыя і Юзаф, па законе Майсея, ахвяруюць свайго першароднага сына - Езуса Богу ў храме. Тады таксама Сімяон прамовій прароцтва, называючы Езуса «Святлом для асвятлення язычнікаў і хвалой народа Твайго Ізраіля». Таму гэтае свята багатае сімволікай святла.
У Ерузаліме, дзе Ахвяраванне Пана адзначалася ўжо ў IV ст., святкаванні праводзіліся звычайна ноччу - ладзіліся ўрачыстыя працэсіі са свечкамі.
Літургічную дату свята вызначае дата заканчэння часу ачышчэння Марыі пасля нараджэння дзіцяці.
У Заходнім Касцёле свята было ўведзена ў VII ст. У Рыме ў гэты дзень адбывалася найстарэйшая Марыйная працэсія, удзельнікі якой неслі запаленыя свечкі. Праўдападобна гэтая працэсія ішла да найвялікшага рымскага санктуарыя - базылікі св. Марыі Маджорэ - што і надало гэтаму святу Марыйны характар.
У Х ст'яўляецца абрад блаславення свечак, які яшчэ больш падкрэслівае і ўзбагачае сімволіку святла. Яна звязана непасрэдна з велікодным пасхалам, які азначае перамогу над смерцю, грахом і сатаной.
Ахвяраванне Езуса азначае пачатак Новага Запавету і Новага Святарства, у якім Сын Божы сам з'яўляецца Святыняй, Святаром і Ахвярай. Сутнасць гэтага свята падкрэслівае ўніверсальнасць збаўлення, якое распаўсюджваецца на ўсе народы.