Уваскрасенне Хрыста з'яўляецца настолькі вялікім святам і важнай падзеяй у жыцці Касцёла, што яго святкаванне доўжыцца на працягу васьмі дзён. Актавай (ад лац. Оctava - восем) называецца перыяд ад свята і да дня, які завяршае актаву, на працягу якога святкуюць тую ці іншую ўрачыстасць. Існуе традыцыя святкаваць актаву Божага Нараджэння і Вялікадня.

Гэтая традыцыя бярэ свой пачатак у Старым Запавеце. Напрыклад, святкаванне свята Шатроў: «Усе сем дзён складайце агнявую ахвяру Госпаду. Восьмага дня будзе ў вас святы сход і складзеце агнявую ахвяру Госпаду. Гэта сход: ні рабіце ніякай цяжкай работы.» (Святар. 23, 36); асвячэнне храма: «У той час святкаваў Саламон сем дзён, і з ім увесь Ізраіль, вельмі вялікая супольнасць ад уваходу ў Эмат, аж да ручая Егіпецкага. І вось на восьмы дзень учынілі яны вялікі сход, бо сем дзён яны асвячалі ахвярнік ды сем дзён святкавалі ўрачыстасць.»(2 Пар 7,8-9). 

Кожны з васьмі дзён актавы лічыцца святочным. Наогул актава - як пішуць дакументы - «адзін святочны дзень». Літургічныя тэксты на працягу гэтых васьмі дзён кажуць аб факце Уваскрэсення. Нядзелю ў актаве Пасхі св. Папа Ян Павел II абвясціў 30 красавіка 2000 года святам Божай Міласэрнасці. 

Згодна з традыцыяй, актава таксама называецца «Белым тыднем». Раней новаахрышчаныя, апранутыя ў белае адзенне, штодня ўдзельнічалі ў святой Эўхарыстыі. Нядзеля, якая завяршала час актавы, называлася «нядзеляй пасля зняцця белага адзення». Новаахрышчаныя ўпершыню прыходзілі ў святыню ў звычайнай вопратцы і займалі месцы сярод іншых вернікаў. Характэрным для Велікоднай актавы з'яўляецца гімн «Хвала на вышынях Богу», а таксама Велікодная секвенцыя. Секвенцыя - гэта адмысловы гімн, які ўзнік у Сярэднявеччы. Яна выконваецца перад чытаннем Евангелля і носіць назву Victimae Paschali laudes («Хай у радаснае свята пасхальнай ахвяры»).