Урачыстасць Найсвяцейшага Цела і Крыві Хрыста, Божае Цела – адно з галоўных святаў у Каталіцкім Касцёле. Непасрэднай прычынай яго ўстанаўлення былі аб’яўленні благаслаўлёнай Юліяны з Карнільёна.

Пад іх уплывам біскуп Роберт устанавіў у 1246 г. свята Божага Цела, спачатку для Льежскай дыяцэзіі. Папа Урбан IV булай “Transiturus” ад 1264 г. устанавіў Божае Цела як абавязковае свята ва ўсім Касцёле, між іншым як “ушанаванне памяці ўстанаўлення Найсвяцейшага Сакрамэнту”.

Гэтае свята незвычайна важнае для католікаў.

Урачыстасць Божага Цела пачынаецца Імшой, пасля якой вернікі ў працэсіі праходзяць да чатырох алтароў.

Чатыры алтары сімвалізуюць чатыры бакі свету. З аднаго боку мы публічна аддаём пашану Езусу, укрытаму ў Найсвяцейшым Сакрамэнце, з іншага – запрашаем Яго таксама ў свой дом, у сваё жыццё. Мы просім аб тым, каб благаславіў нас, каб асвячаў наша жыццё.

Божае Цела нагадваe нам аб прысутнасці Бога ў свеце. Нагадваe, што Ён прысутны сярод свайго народа.

Урачыстасць Найсвяцейшага Цела і Крыві Хрыста закранае самую істотную таямніцу нашай веры, якую мы цэлебруем: веру ў прысутнасць Хрыста ў Найсвяцейшым Сакрамэнце.

Касцёл з самага пачатку абвяшчаў веру ў рэальную прысутнасць Хрыста ў Найсвяцейшым Сакрамэнце. Хрыстус устанавіў Найсвяцейшы Сакрамэнт падчас Апошняй Вячэры. Гэта апісалі тры евангелісты: Мацвей, Марк і Лука, а таксама св. апостал Павел. Праўдзівая і рэчаісная прысутнасць Езуса Хрыста ў постацях хлеба і віна засноўваецца паводле вучэння Касцёла на словах Езуса: “Гэта Цела Маё… Гэта Мая Кроў” (Mк 14, 22.24).

Катэхізіс Каталіцкага Касцёла кажа, што “спосаб прысутнасці Хрыста ў эўхарыстычных постацях выключны. У Найсвяцейшым Сакрамэнце ўкрыты праўдзівыя, рэчаісныя і субстанцыйныя Цела і Кроў разам з душой і Боствам Пана нашага Езуса Хрыста, а значыць увесь Хрыстус” (KKK 1374).

У гэтым годзе ўрачыстасць Найсвяцейшага Цела і Крыві Хрыста адзначаецца 11 чэрвеня.