Стану перад Езусам у шчырасці сэрца, у пакоры. Папрашу Яго аб ласцы глыбокага ўсведамлення маёй грахоўнасці.
Звярну ўвагу на тое, з якім хваляваннем Езус заклікае людзей, каб яны прызналіся ў сваіх грахах і не адкладалі навяртанне.Ён паўтарае некалькі разоў: "Калі не пакаецеся ... загінеце". Езус паказвае нам, што людзі часта ўжо не адчуваюць сваёй грахоўнасці, a гэта вядзе да смерці. Немагчыма навярнуцца, не адчуваючы сябе грэшнікам. Жыццё без навяртання - гэта толькі бачнасць сапраўднага жыцця: як дрэва, якое не прыносіць пладоў.
Папрашу Езуса, каб я змог на самай справе зразумець, наколькі я грэшны і наколькі жудасны гэты грэх, якая яго разбуральная сіла. Што я адчуваю, калі думаю пра тое, наколькі жудасны мой грэх? Раскажу пра гэта Езусу.
Грэх у сэрцы аслабляе нашае жыццё: робіць нашыя жаданні дробнымі і павярхоўнымі, знішчае раней дасягнуты плён добрых спраў і забівае нас. Ці не жыву я ў граху? Ці не адкладаю я споведзь на потым, а гэта потым - на ніколі? Ці не падабаецца мне які-небудзь грэх настолькі, што я не хачу ад яго пазбавіцца?
Калі ў мяне няма патрэбы ў споведзі, значыць, я ўжо зарос грахом, як цвіллю. Папрашу ад усяго сэрца Езуса аб тым, каб Ён аднавіў ўва мне разуменне ўсяго цяжару граху і ажывіў патрэбу ў шчырай і глыбокай споведзі. Запланую сабе час для сустрэчы з Езусам у сакраманце споведзі падчас Вялікага Посту. Ужо цяпер пачну прасіць Езуса, каб Ён паслаў Свайго Духа Праўды, які пераканае мяне ў маёй грахоўнасці і адорыць моцным жаданнем сустрэчы з Ім у святой споведзі. Буду прасіць: "Езус, дапамажы мне звярнуцца да Цябе ўсім сэрцам".
Падрыхтавала с. М. Зоя Дамброўская