Веруючыя бацькі, вядома, хочуць, каб іх дзіця з пялёнак далучался да веры: малілася, спавядался, прыступала да св. Камуніі і ў святыні паводзіла сябе цішэй вады, ніжэй травы. Аднак у рэальнасці дзеці часта бываюць далёкія ад "правільнага" рэлігійнага выхавання...Што рабіць?

• У першую чаргу, неабходна прызнаць, што і мы часам можам адчуваць нуду ў святыні, або нашыя думкі проста адлятаюць далёка ад таго, што адбываецца ў касцёле. Калі дарослага асільваюць падобныя пачуціі, што казаць пра дзіця? Таму неабходна разумець, што нават выхаваныя ў рэлігійных традыцыях хлопчык ці дзяўчынка часам не могуць выстаяць Імшу, не адцягваючы сваю ўвагу. 
• Па-другое, дзіця павінна разумець, што адбываецца ў касцёле. І, перш за ўсё, гэта павінен разумець той, хто прывёў яго на Імшу. Гэтае разуменне неабходна пастаянна трансляваць дзіцяці: перад Імшой, на вуха падчас службы або - пасля. Напрыклад, падчас раздачы святой Камуніі, ціха сказаць малому: "Бачыш, усе становяцца на калені? Зараз мы молімся пра самае важнае і дязкуем Богу за Яго прысутнасць сярод нас".
• Па-трэцяе, важна, каб дзіця разбірала словы песен, якія спяваюць падчас Імшы. Калі незразумела - можна выразна шаптаць на вуха, а калі дзіця старэйшае - запрапнаваць яму сачыць за спевам па тэксце.
• Калі ёсць магчымасць, можна далучыць дзіця да якіх-небудзь касцёльных абавязкаў. Хлопчыка - да службы пры алтары, дзяўчынку - да ўдзелу ў працэсіях. 
• Можна перад удзелам у св. Імшы даступна і ў займальнай форме распавесці дзіцяці пра біблейскія падзеі або пра жыццё святога, успамін якога прыпадае ў гэты дзень.
• У рэшце рэшт, калі дзіця капрызіць і плача, варта дазволіць яму выйсці з касцёла або выйсці разам з ім. Пахадзіць, выпіць вады, нагадаць, што цяпер будзе адбывацца на Імшы або проста знайсці ціхае месца, каб дзіця супакоілася. Можна падбадзёрыць малога фразай: "Сёння за цябе твой Анёл-ахоўнік паслухае, а наступным разам ты за яго". 

Апрацавала Вольга Парада