Вашым дзецям не дадзена ўбачыць дасканалых бацькоў, змірыцеся з гэтым. Нішто. Нішто так не дзейнічала на нервы, напружвала, прымушала расці, заблытвала і давала столькі радасці для такой заўзятай перфекцыяністкі - мяне, як выхаванне дзяцей, удзел (і неймаверны цяжар адказнасці) у працэсе трансфармацыі трох малых ў дарослых людзей.
Столькі засвоеных урокаў, столькі вызнаных грахоў, столькі прашэптаных малітваў (і «пракрычаных» таксама) аб дапамозе, мудрасці і настаўлення.
Выхоўваць дзяцей вельмі цяжка. Кожнае дзіця ўнікальнае і мае патрэбу ў індывідуальным падыходзе, увазе і выпраўленні. Кожнае выпрабаванне - новае і нязведанае. Кожнае новае дзіця мае ўсе шанцы ператварыцца ў сацыяпата! (Памятаецца, я размаўляла са сваім былым школьным прыяцелем, калі была цяжарная сваім другім дзіцем. Ён спрабаваў мяне пераканаць, што выхаванне дзяцей падобна дрэсіроўцы яго двух сабак. Усё, што я яму змагла ў адказ тады сказаць: «Толькі вось сабакі не вырастаюць у малалетніх злачынцаў!»)
Псальм 77,2-4 кажа "Адкрыю вусны мае ў прыпавесцях, выказваць буду тое, што было скрыта ад стварэння свету. Колькі ж мы пачулі і спазналі і продкі нашыя расказалі нам. Не ўтоім мі мы ад сыноў іх, расказваючы наступнаму пакаленню пра хвалу Госпада, і пра магуцці Яго, і пра цуды Яго , якія ўчыніў."
Наш галоўны бацькоўскі абавязак і праца - паказаць дзецям, які Бог і што Ён зрабіў. Так што бацькоўства - гэта не пра нас і кучу правільных спраў, якія нам варта зрабіць. Хатняе навучанне? Дзяржаўная школа? Прыватная школа? Аддаць на танцы? У «музыкалку» паслаць? Тэатральны гурток? Калі дазволіць на спатканні хадзіць? У 16? У 17? Ніколі?
Бацькоўства - гэта зрабіць адну, самую галоўную рэч. Мамы (а разам з імі і таты, і бабулі, дзядулі, цёткі, дзядзькі, апекуны і г.д.) павінны шукаць блізкіх адносін з Богам, якім Ён адкрыў сябе праз Сваё Слова; служыць адлюстраваннем Бога для наступных пакаленняў; жыць, адлюстроўваючы ісціну, што Бог - усемагутны і дабрадзейны, і што Яго ласка пакрывае ўсе нашы бацькоўскія прамашкі. Бацькоўства - гэта жывы аповяд пра тое, які Бог, што Ён зрабіў і што можа зрабіць.
Нават цяпер, калі я бабуля сямі ўнукаў і ўжо шмат дзесяцігоддзяў не жыву ў доме свайго бацькі, яго ўплыў на маё жыццё па-ранейшаму вялікі. Мае ўспаміны пра тое, што было яму прыемна, што яго здзіўляла, што расчароўвала - усё гэта да гэтага часу ўплывае на мяне. Я ведала пра ўсе яго дасягненні, ён ніколі не вагаўся, усё нам распавядаў. Я ведала, што яму пад сілу паправіць (а пад сілу яму было ўсё!), І да гэтага дня я чую яго каментары пра тое, як я забіла цвік або прыпаркавала машыну. Наша галоўная бацькоўская задача - ведаць Бога так, каб тое, што Яму прыемна і што Яго расчароўвае, ўплывала на нас і нашае «бацькоўства» кожны дзень нашага жыцця. Мы хочам ведаць Яго настолькі добра, каб тое, што Ён зрабіў і што можа зрабіць, было відаць гэтым маленькім, сочачымі за намі, вочкамі без усялякіх слоў. Хочам ведаць настолькі добра, каб словы, якія Ён кажа нам у нашых абставінах, былі чутны гэтым маленькім, прыслухоўваючымся да нас, вушкам. І самае галоўнае, наш бацькоўскі труд складаецца ў тым, каб наша блізкасць да Бога, наша паслухмянасць Яму, наша асалода ад адносін з Ім, нашым дасканалым Айцом - былі настолькі пранікаючай нас рэальнасцю, каб уся гэтая армія малых не магла яе не пабачыць.
Радасць нашага Айца і Яго галоўнае жаданне - каб мы Яго ведалі. Ён паказвае Сябе нам праз Сваё тварэнне, Ён кажа праз Сваё Слова. Ён даў нам Духа, каб мы ведалі Яго і пазнавалі Яго намеры, разумелі Яго праўду і станавіліся падобнымі Яму. Ён ахвяраваў Сваім адзіным Сынам, каб даць нам шанец на ўзаемаадносіны з Ім, каб наша недасканалае «бацькоўства» пакрыць бязгрэшнай крывёю свайго Сына. Вашым дзецям не дадзена ўбачыць дасканалых бацькоў, змірыцеся з гэтым. Але ў іх ёсць магчымасць убачыць рысы дасканалага Бога праз сваіх мам і тат - бацькоў, якія шукаюць Бога, якія адлюстроўваюць Яго характар, якія спадзяюцца на Яго дасканаласць і суцяшаюцца Яго ласкамі і прабачэннем, калі штосьці не атрымліваецца зрабіць правільна.
Аўтар Нара Алісон