У дзень 1-ага лістапада Касцёл успамінае ўсіх тых, хто выконваў у сваім жыцці Божую волю і атрымаў за гэта вечнае шчасце побач з Панам. Гаворка не толькі аб прызнаных святых (беатыфікаваных і кананізаваных), але і аб усіх памерлых верніках, якія ўжо дасягнулі збаўлення.
Пасля свайго уваскрасення Езус Хрыстус з’яўляўся сваім вучням, а праз 40 дзён на іх вачах узнёсся на неба з Аліўнай гары. Азначэнне “ўнебаўшэсце Пана” паходзіць з апісання, пераказанага св. Лукой у Дзеях Святых Апосталаў (Дз 1, 9-11). Евангелісты пішуць пра гэты факт няшмат. Мацей увогуле не кажа пра ўнебаўшэсце, Марк згадвае лаканічна: “І пасля размовы з імі Пан Езус узнёсся ў неба, і сядзіць праваруч Бога” (Мк 16, 19). Ян згадвае ў форме прадвесця.
Марыя сказала: Вось, я раба Гасподняя, хай станецца Мне паводле твайго слова. Анёл адышоў ад Яе (Лк 1, 38). Калі зірнуць на Марыю скрозь прызму некаторых канцэпцый чалавечай свабоды, дык Маці Хрыста варта было б прызнаць найбольш падняволеннай істотай на зямлі. Ніхто яе не пытаўся, ці хоча Яна нарадзіцца без граху. Акрамя таго, Марыя не магла выбіраць паміж дабром і злом, таму што была першапачаткова цалкам прадвызначана.
Як вядома, шакалад – гэта напой, які прыдумалі яшчэ ў старажытнасці. Гісторыкі кажуць пра тое, што індзейцы пазнаёміліся з шакаладам яшчэ за пятнаццаць стагоддзяў да Нараджэння Хрыста. Праўда, тагачасны шакалад быў зусім не падобны на звыклы для нас. Па-першае, ён не быў салодкім. Па-другое, у яго дадавалі нязвыклыя для сучаснага чалавека спецыі, з якіх захаваўся, мабыць, толькі востры перац. У тыя далёкія часы шакаладны напой выкарыстоўваўся і як сімвал дружбы, і як афрадызіяк, і як лекі.
"Нам не патрэбна хрысціянства", - кажуць некаторыя людзі. Пад гэтым яны разумеюць: я і так шчаслівы, я задаволены сваім жыццём, я імкнуся несці дабро для іншых і правільна жыць. Каб зразумець таямніцу збаўлення, мы павінны разбурыць гэтую павярхоўнасць і прызнаць, што нават калі мы з’яўляемся сумленнымі, часам мы робім рэчы, якія заведама лічым дрэннымі.
Мы часта задаём сабе пытанне: у чым сутнасць Вялікага посту? Існуе мноства адказаў, але трэба адзначыць, што ў першую чаргу справа датычыць праўды! Праблема ў тым, што пасля першароднага граху, кожны чалавек стаўся грэшнікам. Што гэта значыць?
Хрысціяне па ўсім свеце ўступілі ў Вялікі пост, сезон падрыхтоўкі да Вялікадня. Пачынаючы з Папяльцовай серады – якая ў гэтым годзе была 5 сакавіка - 40-дзённы перыяд дае магчымасць многім хрысціянам браць ўдзел у сезоне мадэрацыі, медытацыі, паста і пакаяння. Гэтыя дысцыплінуючыя практыкаванні праводзяцца, каб хрысціяне мелі час задумацца аб сваім жыцці, словах і ахвярах Езуса Хрыста. Для тых, хто распачаў штогадовае постнае падарожжа, мы сабралі шэраг выказванняў пра пост, духоўны рост і сілу малітвы, якія кожны дзень будзем дапаўняць.
Вялікі пост - гэта асаблівы час пакаяння і аскетычных подзвігаў. Мы распачынаем барацьбу з нашымі не заўсёды добрымі прыхільнасцямі і жаданнямі, і, у рэшце рэшт, з д'яблам, які спрабуе кіраваць гэтым светам. Наша мэта - ачысціць сэрца, каб яно было здольнае ўспрыняць радасць свята Уваскрасення Госпада, Вялікадня, самага важнага свята літургічнага года.
Што такое пост? Пост - гэта не вегетарыянства, не рэлігійная дыета. Ды і не патрэбна Госпаду, каб мы псавалі сваё здароўе шкодным перакосам ў макароны, марынады і бульбу. Бог дае чалавеку здароўе не для таго, каб чалавек яго загубіў. Сапраўдны сэнс слова "пост" прыкладна такі: "расчысціць завалы смецця ў сваёй галаве і вызвалі месца для Бога".
Саракадзённы Вялікі пост - гэта запрашэнне, якое робіць нам Бог, Які хоча гаварыць да нашага сэрца. І нам варта свядома ўвайсці ў гэты святы час, каб ён быў не толькі яшчэ адным літургічным перыядам, а стаў сапраўднай прыгодай - для цябе і Бога. Прымі гэты выклік!
Вялікі пост – час ачышчэння сэрца і розуму, каб лепш убачыць тое, што сапраўды важнае, каб звярнуцца да сябе і да Бога, каб знайсці адпаведны рытм, каб жыць сціплей і больш уважліва. Гэтым разам без узнёслых пастановаў, але пры дапамозе малых, штодзённых крокаў, мабілізуючых нашую душу і цела, вяртаючых нас Богу і блізкім людзям.
Падчас Вялікага посту многія людзі часта адмаўляюцца ад чагосьці. Распачынаючы посныя практыкі, яны ўстрымліваюцца ад прагляду тэлевізара, адмаўляць сабе спажыванне слодычаў, алкаголю або тытуню. Часам, аднак, узнікае пытанне, чым пастановы Вялікага посту адрозніваюцца ад звычайнай практыкі закалкі і фарміравання характару.