Велікапосны рахунак сумлення
Сёлетні перыяд Вялікага посту, калі кожны мог стаць у праўдзе, прызнаць свае памылкі і выправіцца, паволі падыходзіць да свайго завяршэння. Пройдзены за гэты прамежак часу шлях дапамагае наблізіцца да самай неспасціжнай Падзеі ў гісторыі чалавецтва, той Таямніцы, якая перавышае ўсялякае разуменне і якую немагчыма спазнаць уласнымі сіламі – Уваскрасенне Езуса Хрыста. Таму, напэўна, так важна напрыканцы велікапоснай дарогі спыніць свае крокі ў імклівым рытме штодзённасці, каб паразважаць над тым, як прайшоў гэты бласлаўлёны час навяртання, якія перамены прынёс у жыццё, ці паўплываў на глыбіню адносін з Богам і бліжнім.
5 красавіка ва ўсіх святынях нашай краіны, у тым ліку ў Гродзенскай дыяцэзіі, адбудзецца дзень перапрашэння за ўсе знявагі Святога Крыжа.
Вялікі пост у жыцці католіка – гэта заўсёды асаблівы час. Адны чакаюць яго з надзеяй, прагнучы змяніць сваё жыццё, пачаць штосьці ад пачатку. Іншыя засмучаюцца з-за яго, бо ў касцёлах стане сумна, панура, а ксяндзы будуць нястомна прыгадваць аб неабходнасці навяртання.
Вы, магчыма, бачылі ў інтэрнэце відэаролік пра дзядулю, які на святы застаўся адзін.
Адной з галоўных тэм Вялікага посту з’яўляецца прабачэнне.
Першая асацыяцыя з Вялікім постам, якая ў нас узнікае, – гэта тэма навяртання. “Навяртанне грэшнікаў” – а гэтым грэшнікам можа быць сусед-п’яніца, які перашкаджае нашаму “святому” спакою; забойца, які не прызнае сваёй віны; шэф на працы, які ставіцца да нас несправядліва, мала плаціць і наогул не думае так, як мы. Але, напэўна, не я.
Калі мы ўважліва чытаем Біблію, то можам сустрэць лічбы, якія часта з’яўляюцца ў розных яе месцах, а адна з кніг Старога Запавету носіць назву Кніга Лічбаў.
Колькі трэба пражыць і як пасталець, каб згубіць гэты спрыт у самавыпрабаванні, якое часта завецца ў нас “велікапоснымі пастановамі”... Збольшага ўдала стрыманыя абяцанні, уздых палёгкі на свята, пачуццё выкананага абавязку, плюсік сабе за малайцаватасць. Усё гэта трэба пакінуць, як дзіцячыя цацкі. З усмешкай і ўдзячнасцю за станоўчыя эмоцыі, але пакінуць, не браць з сабой.
6 сакавіка, у Папяльцовую сераду, католікі распачнуць перыяд 40-дзённага посту, які дазваляе больш шырока адкрыцца на прыняцце Божай ласкі. Згодна з навучаннем каталіцкага Касцёла, гэта час пакаяння і навяртання, а таму цудоўная нагода, каб выбрацца ў “духоўную спартзалу”. Унутраныя нагрузкі павінны выражацца праз канкрэтныя выбары і ўчынкі, перамяненне жыцця і вяртанне да запавета з Богам, што быў разарваны па прычыне граху.