У Вялікі чацвер заканчваецца перыяд Вялікага посту і распачынаецца Святы Пасхальны Трыдыум. Ён урачыста адзначаецца на працягу трох дзён – Вялікага чацвярга, Вялікай пятніцы і Вялікай суботы. Гэта тры этапы адзінай збаўчай падзеі Вялікадня Хрыста. Завяршаецца Пасхальны Трыдыум Нешпарамі Уваскрасення Пана.
Сёлетні перыяд Вялікага посту перажываем у Год св. Яна Паўла ІІ.
25 сакавіка Каталіцкі Касцёл ва ўсім свеце адзначаецца ўрачыстасць Звеставання Пана. Маем выключную нагоду, каб падзякаваць і задумацца над жыццём. Таксама ў гэты дзень можна ўрачыста прыняць абавязак духоўнага ўсынаўлення дзіцяці, жыццё якога знаходзіцца пад пагрозай. Яго сутнасць палягае на тым, што чалавек дае абяцанне на працягу 9-ці месяцаў маліцца за адно зачатае дзіця, каб яно змагло з’явіцца на свет, а не стала ахвярай аборту.
Наступіў Вялікі пост. На працягу стагоддзяў перажыванне гэтага часу мела розныя формы, але заўсёды тую ж самую мэту – пакаянне за грахі і з’яднанне з Панам.
Tрадыцыйна ў Папяльцовую сераду, якая ў гэтым годзе прыпадае на 26 лютага, у Каталіцкім Касцёле пачынаецца час Вялікага посту. Гэты дзень адметны тым, што святар пасыпае галовы вернікаў попелам, кажучы пры гэтым словы: “Навяртайцеся і верце ў Евангелле” або: “Ты прах і ў прах вернешся”.
Тыдзень малітваў аб еднасці хрысціян, які мае ўжо больш чым стогадовую традыцыю, стаў цыклічным святам экуменізму. Штогод паміж 18 і 25 студзеня, ці паміж даўнім святам катэдры св. Пятра і святам навяртання св. Паўла, хрысціяне розных канфесій сустракаюцца ва ўсім свеце на экуменічных набажэнствах, малітвах, канферэнцыях, канцэртах і іншых мерапрыемствах.
Сёлета дэвізам Тыдня малітваў аб еднасці хрысціян з’яўляюцца словы кнігі Дзеяў Апосталаў „Будзьма ласкавыя” (пар. Дз 28, 2). Адпаведныя матэрыялы на Тыдзень малітваў былі падрыхтаваныя хрысціянскімі Цэрквамі на Мальце і Гоцо.
Усе вернікі запрошаны ў гэты час з’яднацца на малітве, каб супольна прасіць Пана Езуса аб вяртанні поўнай еднасці сярод Яго вучняў. Гэта згодная просьба, якая ўзносіцца ў еднасці душы і сэрца, адказваючы на просьбу самога Адкупіцеля, які падчас Апошняй Вячэры звярнуўся да Айца гэтымі словамі: “Не толькі за іх прашу Я, але і за тых, хто паверыць у Мяне паводле слова іхняга, каб усе былі адно, як Ты, Ойча, ува Мне, і Я ў Табе, каб і яны былі ў Нас, каб паверыў свет, што Ты паслаў Мяне” (Ян 17, 20-21).
Няма, на жаль, недахопу ў пытаннях, якія аддзяляюць адных хрысціян ад іншых і якія – як верым – могуць быць пераадолены дзякуючы малітве і дыялогу. Будучы на шляху да поўнай камуніі, усе хрысціяне пакліканы даваць супольнае сведчанне перад усё больш складанымі выклікамі нашых часоў, такімі, як секулярызацыя і абыякавасць, рэлятывізм і геданізм, далікатныя этычныя тэмы, якія датычаць пачатку і канца чалавечага жыцця, межы ведаў і тэхналогій, дыялог з іншымі рэлігійнымі традыцыямі.
Ёсць таксама іншыя сферы, у якіх усе разам ужо зараз могуць даваць супольнае сведчанне: абарона створанага жыцця, падтрымка супольнага дабра і міру, абарона цэнтральнага месца чалавечай асобы, задача пераадолення шматлікіх праблем нашых часоў, такіх, як голад, беднасць, нераўнамернасць падзелу дабротаў.
Задача будавання еднасці хрысціян датычыць не толькі некаторых і з’яўляецца не толькі дадатковай дзейнасцю для жыцця Касцёла. Кожны пакліканы рабіць свой уклад у здзяйсненне чарговых крокаў, якія вядуць да поўнай камуніі паміж усімі вучнямі Хрыста, не забываючыся ніколі, што яна з’яўляецца найперш дарам Бога, аб якім мы павінны нястомна прасіць.
Распачнем у гэты час асаблівую малітву ў інтэнцыі складанай экуменічнай рэчаіснасці, а таксама аб тым, каб хрысціяне нашых часоў умелі даваць свету новае супольнае сведчанне вернасці Хрысту.
Будзем прасіць Дзеву Марыю, Маці Касцёла: няхай учыніць, каб як найхутчэй магло рэалізавацца жаданне Яе Сына: “Каб усе былі адно… каб свет паверыў” (Ян 17, 21).
Кс. Юрый Марціновіч
Згодна са шматгадовай традыцыяй, урачыстасць Аб’яўлення Пана, якая адзначаецца 6 студзеня, скіроўвае нашу ўвагу на Вышэйшую духоўную семінарыю ў Гродне.
Сын Божы, прыходзячы ў свет, уключыўся, як усе людзі, у кола сям’і. Яго Сям’я жыла ў пакоры і прастаце, знешне не адрозніваючыся ад іншых сем’яў. Але – як ведаем з Евангелля – гэта была Сям’я цалкам выключная, чыё духоўнае аблічча было незвычайным.
Божае Нараджэнне – адно з самых урачыстых свят у хрысціянскай традыцыі. Яго Вігілія з’яўляецца прыгожым і кранальным часам для кожнай сям’і. Перажыванне яе ў духу еднасці, супольнасці і любові набліжае атмасферу бэтлеемскай ночы. Глыбокае ўспрыняцце гэтага вечара яднае родных, пакідаючы ў сэрцы прыемныя ўспаміны.